Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia z 6 września 2019 r., sygn. akt II FSK 3411/17 uznał, że skoro podatnik ? mimo wezwania ? nie uzupełnił wniosku o wydanie interpretacji i nie wskazał przepisów prawa podatkowego, to organ interpretacyjny miał prawo pozostawić jego wniosek bez rozpatrzenia. Urzędnicy muszą bowiem wiedzieć, do czego mają się ustosunkować.
Spór dotyczył ustawy o podatku od spadków i darowizn, a dokładnie zasadności pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku skarżącej o wydanie interpretacji indywidualnej. Skarżąca poinformowała w nim, że spodziewa się nabycia tytułem darowizn od ojca lub dziadka nieruchomości i środków pieniężnych znajdujących się na terytorium RP, akcji w spółce komandytowo-akcyjnej, udziałów w spółce z o.o., a także ogółu praw i obowiązków w spółce nieposiadającej osobowości prawnej. Darowizna środków pieniężnych ma zostać udokumentowana dowodem ich przekazania na jej rachunek bankowy, a co do pozostałych elementów darowizny ? podpisana ma zostać umowa darowizny w stosownej formie. Wartość darowanych składników majątkowych w ramach jednej darowizny przekroczy 1,5 mln zł. Darowizna nastąpi nie wcześniej niż 1 stycznia 2017 r., a wnioskodawca zgłosi jej nabycie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie sześciu miesięcy.
Skarżąca chciała m.in. wiedzieć, czy stosując do otrzymanej darowizny zwolnienie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, powinna brać pod uwagę jedynie literalne brzmienie tego przepisu, skoro ? w jej ocenie ? spełnia zawarte w nim warunki zwolnienia, pomijając przy tym inne przepisy prawa podatkowego, w tym ordynacji podatkowej? Organ interpretacyjny wezwał Skarżącą do uzupełnienia wniosku. Chodziło o jednoznaczne wskazanie przepisów ordynacji podatkowej, których interpretacji ? w powiązaniu z przepisami ustawy o podatku od spadków i darowizn ? oczekuje. W odpowiedzi skarżąca stwierdziła, że to nie ona wskazuje, które przepisy znajdują w jej sprawie zastosowanie, lecz organ na podstawie opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i stanowiska wnioskodawcy. W efekcie organ uznał, że wnioskodawca nie uzupełnił wniosku w zakresie niezbędnym do wydania interpretacji i wniosek pozostawił bez rozpatrzenia.
NSA zwrócił uwagę na fakt, iż interpretacja podatkowa ma służyć wyjaśnieniu problemu prawnego o charakterze podatkowym, który przedstawia wnioskodawca, wskazując przepisy budzące jego wątpliwości. Jak zaznaczył sąd kasacyjny, przedmiotem interpretacji indywidualnej nie jest sam stan faktyczny sprawy lub zdarzenie przyszłe, lecz ocena prawna dokonanej przez wnioskodawcę oceny prawnej podanego przez niego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Wynika to wprost z przepisów art. 14c par. 1 i par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Zgodnie z nim, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. W razie zaś negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym.
Jak słusznie wskazał NSA, interpretacja podatkowa ma służyć wyjaśnieniu problemu prawnego o charakterze podatkowym, który to problem przedstawia wnioskodawca, wskazując przepisy, które budzą jego wątpliwości. Samo zaś udzielenie interpretacji polega na wyrażeniu poglądu dotyczącego rozumienia treści poddanych przez wnioskodawcę interpretacji przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do wskazanego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Organ jest związany nie tylko przedstawionym stanem faktycznym lub zdarzeniem przyszłym, lecz również wskazanymi przez wnioskodawcę przepisami prawnymi, których interpretacji wnioskodawca się domaga. Wykroczenie poza opisany zakres, skutkowałoby tym, że organ interpretacyjny zobowiązany byłby dokonać interpretacji przepisów innych niż te, które zostały podane przez wnioskodawcę, czy też uzupełniać bądź modyfikować powołaną przez podatnika podstawę prawną, co byłoby działaniem nieuprawnionym. W takim bowiem przypadku organ interpretacyjny naruszyłby art. 14c par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa zgodnie z którym w interpretacji wskazuje się jedynie, czy stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe, czy nie.
NSA zaznaczył, że skarżąca we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, przedstawiając zdarzenie przyszłe, zwróciła się z pytaniem, czy powinna brać pod uwagę jedynie literalne brzmienie art. 4a ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, z pominięciem innych przepisów prawa podatkowego, w tym przepisów Ordynacji podatkowej. Jeżeli zatem inne przepisy prawa podatkowego, w tym ordynacji, miałyby być pominięte, to organ interpretacyjny, aby ustosunkować się do tak zadanego pytania, powinien wiedzieć, które. Organ prawidłowo zatem wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braku formalnego wniosku, a wobec jego nieuzupełnienia, pozostawił go bez rozpatrzenia.
Malwina Sik
Konsultant prawny
malwina.sik@isp-modzelewski.pl
tel. 22 517 30 93
