Obowiązki w podatku akcyzowym z tytułu posiadania instalacji fotowoltaicznej o mocy poniżej 1 MW dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą i niebędących prosumentami

W niniejszym artykule autor omawia obowiązki w podatku akcyzowym podmiotów prowadzących działalność gospodarczą i niebędących prosumentami z tytułu posiadania instalacji fotowoltaicznej o mocy poniżej 1 MW.

Jak wynika z art. 9 ust. 1 pkt 2-4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym¹, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest m.in.:

1. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję energii elektrycznej lub obrót nią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne², który wyprodukował tę energię;
2. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający ww. koncesję;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię.

Zdaniem autora w pierwszej kolejności należy się odnieść do możliwości korzystania ze zwolnienia energii elektrycznej wytworzonej w instalacji fotowoltaicznej.

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego³ zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię. Zgodnie z § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia w przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzących z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii⁴ zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości. Stosownie zaś do art. 2 pkt 22 powyższej ustawy odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.

W przypadku podmiotów posiadających instalację fotowoltaiczną o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW jest spełniona definicja mikroinstalacji z ustawy z dnia 20 lutego 2015 r., co do której Prawo energetyczne przewiduje brak obowiązku posiadania koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej. Jak już wskazano wcześniej, zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię, jest przedmiotem opodatkowania akcyzą. Jednocześnie należy przypomnieć, że stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 grudnia 2018 r. zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię. W przypadku podmiotów wytwarzających energię elektryczną w instalacji fotowoltaicznej nie znajdzie zastosowania wymóg ustanowiony w § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia, ponieważ energia promieniowania słonecznego jest jednym z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. Jeżeli zatem łączna moc jednostek wytwórczych, które posiada dany podmiot, nie przekracza 1 MW, zużycie przez niego energii elektrycznej, którą sam wyprodukował w tej instalacji, podlega zwolnieniu z akcyzy.

Jednocześnie autor zwraca uwagę, że w przypadku instalacji fotowoltaicznych bardzo często się zdarza, że nadwyżka energii elektrycznej ponad ilość używaną na własne potrzeby jest odsprzedawana dostawcy energii elektrycznej, który jest podmiotem posiadającym koncesję na obrót energią elektryczną wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Oznacza to, że taki dostawca energii elektrycznej nabywający wspomnianą nadwyżkę energii elektrycznej nie jest tym samym nabywcą końcowym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. Tym samym sprzedaż energii elektrycznej na rzecz dostawcy energii elektrycznej nie jest czynnością opodatkowaną akcyzą na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy.

 

1. Obowiązek rejestracji

Jeżeli podmiot dokonuje czynności opodatkowanej akcyzą na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. (zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię), jest podatnikiem akcyzy na podstawie art. 13 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym zgodnie z art. 16 ust. 1 przywołanej ustawy co do zasady podmiot prowadzący działalność gospodarczą, zamierzający wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą, jest obowiązany dokonać zgłoszenia rejestracyjnego przed dniem wykonania pierwszej takiej czynności. Jednakże ustawodawca wprowadził wyłączenie z tego obowiązku, przewidziane w art. 16 ust. 7a pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. Otóż obowiązek dokonania zgłoszenia rejestracyjnego nie ma zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która jest zużywana przez te podmioty, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Podmioty wytwarzające energię w instalacji fotowoltaicznej, której łączna moc nie przekracza 1 MW, nie muszą zatem się rejestrować, jeśli zużywają wyprodukowaną przez siebie energię, a także jeśli nadwyżki wytworzonej energii są sprzedawane podmiotowi posiadającemu koncesję⁵.

 

2. Obowiązek składania deklaracji podatkowej

Zgodnie art. 24 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej – w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.

Stosownie do art. 24e ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. w zakresie wyrobów akcyzowych, m.in. objętych zwolnieniem od akcyzy, podatnik jest obowiązany składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru za kwartalny okres rozliczeniowy w terminie do 25. dnia drugiego miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy. Obowiązek ten ulega pewnemu ograniczeniu na podstawie ust. 2 tego artykułu, zgodnie z którym osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, dokonujące czynności podlegających opodatkowaniu w zakresie wyrobów akcyzowych objętych zerową stawką akcyzy lub objętych zwolnieniem od akcyzy, nie składają deklaracji podatkowych. Wyłączenie to nie obejmuje zatem podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

Jak już wspomniano w niniejszym artykule, sprzedaż energii elektrycznej na rzecz aktualnego dostawcy energii elektrycznej nie jest czynnością opodatkowaną akcyzą na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. Przedmiotem opodatkowania jest natomiast zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający instalację fotowoltaiczną. Należy zatem zaznaczyć, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą, wytwarzający energię elektryczną objętą zwolnieniem z akcyzy, zużywaną na własne potrzeby – niezależnie od tego, czy zużywa w całości energię, czy też jej nadwyżki odsprzedaje aktualnemu dostawcy – jest zobowiązany do złożenia kwartalnej deklaracji podatkowej AKC-KZ w zakresie energii elektrycznej.

 

3. Obowiązek prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej

Odnośnie do obowiązku prowadzenia ewidencji należy wskazać, że art. 138h ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. nakłada na podatnika zużywającego energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4, obowiązek prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej. Ewidencja ta powinna zawierać dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości m.in. energii elektrycznej wyprodukowanej oraz energii elektrycznej zużytej na własne potrzeby. Wyjątek od tej zasady został określony w art. 138h ust. 2 przywołanej ustawy, zgodnie z którym przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Jednocześnie z art. 138 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. wynika, że do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, przepisy art. 138h ust. 1 nie mają zastosowania, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Zgodnie zatem z powyższym, aby podmiot prowadzący działalność gospodarczą, produkujący i zużywający energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, nie był zobowiązany do prowadzenia ewidencji, niezbędne jest m.in., aby energia ta była zużywana w całości przez ten podmiot i nie było możliwości jej dostarczania do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii. Dodatkowo od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej winna zostać zapłacona akcyza w należnej wysokości (warunek ten nie dotyczy m.in. energii promieniowania słonecznego).

Omawiana ewidencja powinna zawierać odpowiednie dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości m.in.:

1. energii elektrycznej wyprodukowanej, nabytej wewnątrzwspólnotowo, zaimportowanej lub zakupionej na terytorium kraju;
2. energii elektrycznej sprzedanej podmiotom posiadającym koncesję w rozumieniu przepisów Prawa energetycznego;
3. energii elektrycznej zużytej na własne potrzeby.

 

Przypisy

¹     Tekst jednolity Dz.U. z 2022 r. poz. 143 ze zm., dalej: ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r.

²     Tekst jednolity Dz.U. z 2022 r. poz. 1385 ze zm., dalej: Prawo energetyczne.

³     Dz.U. poz. 2525.

⁴     Tekst jednolity Dz.U. z 2022 r. poz. 1378 ze zm., dalej: ustawa z dnia 20 lutego 2015 r.

⁵     Zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 czerwca 2021 r., 0111-KDIB3-3.4013.41.2021.3.PJ.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu