Odpis amortyzacyjny od środków trwałych

Czy w związku z tym, że na podstawie art. 32 ust. 7 ustawy o rachunkowości, podatnik dla celów bilansowych dokonuje odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych według zasad określonych w przepisach podatkowych, tj. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia budynku, które obciążają wynik finansowy podatnika, są dla podatnika kosztem uzyskania przychodu w wysokości wynikającej z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Stosownie zaś do art. 7 ust. 2 tej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2022 r., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe, niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Stosowanie do art. 16a ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c ustawy, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, m.in. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy, zwane środkami trwałymi.

Wprowadzenie ograniczenia wysokości podatkowych odpisów amortyzacyjnych do wysokości odpisów dokonywanych na cele rachunkowe, zakłada zastosowanie tego ograniczenia do spółek nieruchomościowych, które aktywa, zaliczone do Grupy 1 KŚT, traktują jako środki trwałe podlegające amortyzacji, a dokonywanymi odpisami amortyzacyjnymi obciążają wynik finansowy jednostki. Do grupy 1 Klasyfikacji Środków Trwałych zaliczane są między innymi budynki.

Istotnym w analizowanym stanie faktycznym jest art. 32 ust. 7 ustawy o rachunkowości. Zgodnie z nim, jednostka mikro, jednostka mała oraz jednostka, o której mowa w art. 3 ust. 2 i ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, która spełnia warunki określone w art. 3 ust. 1c pkt 1 albo ust. 1d, może dokonywać odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środków trwałych według zasad określonych w przepisach podatkowych. Zgodnie z ust. 8 tego artykułu, przepisu ust. 7 nie stosuje się do spółek kapitałowych, spółek komandytowo-akcyjnych i spółek jawnych lub komandytowych, których wszystkimi wspólnikami ponoszącymi nieograniczoną odpowiedzialność są spółki kapitałowe, spółki komandytowo-akcyjne lub spółki z innych państw o podobnej do tych spółek formie prawnej.

W związku z tym, że na podstawie art. 32 ust. 7 ustawy o rachunkowości, podatnik dla celów bilansowych dokonuje odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych według zasad określonych w przepisach podatkowych, tj. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia budynku, które obciążają wynik finansowy podatnika, są dla podatnika kosztem uzyskania przychodu w wysokości wynikającej z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu