Opodatkowanie ryczałtem prywatnego wynajmu nieruchomości przez małżonków

W myśl art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (zwana dalej „ustawą z dnia 20 listopada 1998 r.”) ustawa z dnia 20 listopada 1998 r. reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Jak stanowi art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatnicy są obowiązani złożyć w urzędzie skarbowym zeznanie według ustalonego wzoru o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych – w terminie od dnia 15 lutego do końca lutego roku następującego po roku podatkowym; zeznanie złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym (art. 21 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r.).

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100 000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów (art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r.). Na mocy art. 12 ust. 13 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r., w przypadku osiągania przez małżonków przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, kwota przychodów określona w ust. 1 pkt 3 lit. a, dotyczy łącznie obojga małżonków.

Z przytoczonej regulacji wynika, że określony w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. limit przychodów w wysokości 100 000 zł dotyczy łącznie obojga małżonków osiągających przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, zawieranych poza działalnością gospodarczą. Nie jest istotne, czy przedmiot najmu należy do majątku wspólnego, czy do majątków odrębnych małżonków – limit ten dotyczy małżonków niezależnie od obowiązującego ustroju majątkowego.

Powyższe potwierdza stanowisko organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z 23 lutego 2021 roku (sygn. 0115-KDIT1.4011.1004.2020.1.KK) wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wnioskodawca zadał pytanie, czy każdemu z małżonków połączonych wspólnością ustawową przysługuje limit 100 000 zł przychodu z wynajmu wspólnej nieruchomości opodatkowanego stawką 8,5% i sumarycznie jest to 200 000 zł wspólnego przychodu opodatkowanego tą stawką. Zdaniem wnioskodawcy każdemu z małżonków połączonych wspólnością ustawową przysługuje limit przychodu 100 000 zł z wynajmu i podlega on zsumowaniu do 200 000 zł opodatkowanych stawką 8,5%, co wynika z faktu istnienia domniemania prawnego, że udziały małżonków w majątku wspólnym są równe i zakazem podziału majątku wspólnego w czasie trwania wspólności ustawowej. Prawo małżonków samodzielnego zarządu majątkiem wspólnym w sprawach tzw. zwykłego zarządu obejmuje także wykonywanie wspólnych dla nich obowiązków podatkowych. Zdaniem wnioskodawcy odmienna interpretacja i przyjęcie, że dla małżonków limit opodatkowania stawką 8,5% wynosi sumarycznie tylko 100 000 zł, byłaby niepoprawna, dyskryminowałaby legalne małżeństwa i tym samym byłaby sprzeczna nie tylko z ustawą z dnia 20 listopada 1998 r., lecz także z art. 18 Konstytucji RP, który stanowi o uprzywilejowanej pozycji małżeństwa.

Dyrektor Krajowej Administracji Skarbowej nie zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy i stwierdził, co następuje: „Na mocy art. 12 ust. 13 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w przypadku osiągania przez małżonków przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, kwota przychodów określona w ust. 1 pkt 3 lit. a, dotyczy łącznie obojga małżonków.

Z przytoczonej regulacji wynika, że określony w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym limit przychodów w wysokości 100 000 zł dotyczy łącznie obojga małżonków osiągających przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, zawieranych poza działalnością gospodarczą. Nie jest istotne, czy przedmiot najmu należy do majątku wspólnego, czy do majątków odrębnych małżonków – limit ten dotyczy małżonków niezależnie od obowiązującego ustroju majątkowego.

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje oraz opis sprawy należy stwierdzić, że dla małżonków wynajmujących nieruchomości w ramach najmu prywatnego, opodatkowujących uzyskane z tego tytułu przychody ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, istnieje wspólny limit przychodów w wysokości 100 000 zł, do którego stawka ryczałtu wynosi 8,5%, a powyżej tej kwoty 12,5%”.

Dla małżonków wynajmujących nieruchomości w ramach najmu prywatnego, opodatkowujących uzyskane z tego tytułu przychody ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, istnieje wspólny limit przychodów w wysokości 100 000 zł, do którego stawka ryczałtu wynosi 8,5%, a powyżej tej kwoty 12,5%.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu