Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, środki funduszu są gromadzone na odrębnym rachunku bankowym. Zatem pracodawca zobowiązany do tworzenia funduszu socjalnego powinien wyodrębnić środki funduszu z ogółu majątku pracodawcy i przechowywać je na odrębnym rachunku bankowym.
Odnosząc się do podatkowych skutków braku prowadzenia odrębnego rachunku zfśś należy wskazać, na przepis art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak:
- podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
- odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.
W ustawie PIT znajduje się odpowiednik tego przepisu – art. 23 ust. 1 pkt 7.
Zatem jeśli środki Funduszu nie były przekazane na odrębny rachunek Funduszu nie mogły stanowić podatkowego kosztu uzyskania przychodów u podatkika (pracodawcy). Powyższe stanowi zatem istotną konsekwencję podatkową braku wyodrębnienia rachunku zfśs.
Tezę tę potwierdził NSA przykładowo w wyroku z dnia 10 lipca 2003 r. sygn. I SA/Ka 1545/02 – Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (do 2003.12.31) w Katowicach: Jeśli podatnik podatku dochodowego od osób prawnych dokonał w roku podatkowym odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych i równowartości pieniężnej tego odpisu nie przekazał na rachunek funduszu, to odpis taki (nawet w przypadku faktycznego wydatkowania równowartości dokonanego odpisu na działalność socjalną) nie będzie stanowił kosztu podatkowego. Nie ma przy tym znaczenia to, że wydatkowane środki pieniężne pozostają w związku z uzyskanym przez podatnika przychodem.
