Zgodnie z w art. 77(5) § 1 Kodeksu pracy (Kp) pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Zatem za podróż służbową uznaje się wykonywanie polecenia służbowego poza miejscowością, w której znajduje się stałe miejsce pracy pracownika lub siedziba pracodawcy. Prawidłowe przeanalizowanie konsekwencji związanych z określeniem miejsca pracy wymaga odniesienia się zarówno do prawa pracy, jak i prawa podatkowego. Zagadnienie miejsca pracy wiąże się przede wszystkim z umową o pracę. Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę. Zgodnie z art. 29 Kp pracodawca ma obowiązek określić w umowie o pracę miejsce, w którym chce, aby pracownik świadczył pracę na jego rzecz (miejsce wykonywania pracy). Zgodnie z art. 22 Kp pracownik jest zobowiązany do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę. Należy zatem stwierdzić, iż co do zasady miejsce, czas i zakres pracy wskazuje pracodawca.
Co do zasady pod pojęciem miejsca pracy rozumie się stały punkt w znaczeniu geograficznym bądź pewien oznaczony obszar, strefę określoną granicami jednostki administracyjnej podziału kraju (np. województwo) lub w inny dostatecznie wyraźny sposób, w którym ma nastąpić dopełnienie świadczenia pracy.
W przypadku pracowników mobilnych, których charakter pracy polega na ciągłym przemieszczaniu się, jak np. przedstawiciela handlowego, kierowcy, serwisanta, przewodnika wycieczek, miejsce pracy określone jest zazwyczaj jednostkami administracyjnymi. Podkreślenia jednak wymaga fakt, iż miejsce pracy nie może zostać określone zbyt szeroko. W przypadku określenia miejsca pracy pracownika jako np. rejon południowej Polski należy wskazać precyzyjne rozumienie tego pojęcia, tj. dokładne granice administracyjne województw wskazanego obszaru.
Zgodnie z uchwałą siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 19 listopada 2008 r., sygn. II PZP 11/08, miejsce świadczenia pracy pracownika mobilnego obejmuje pewien obszar jego aktywności zawodowej i powinno odzwierciedlać rzeczywisty stan rzeczy. Zatem należy stwierdzić, iż nieprawidłowe byłoby wskazanie miejsca pracy jako siedziby pracodawcy w sytuacji, gdy charakter stanowiska pracy wymaga częstego przemieszczania; byłoby to niezgodne z rzeczywistym stanem rzeczy.
