Prawo holdingowe w Kodeksie spółek handlowych

W artykule autor omawia najważniejsze zmiany dotyczące tzw. prawa holdingowego, które zostaną wprowadzone ustawą z dnia 9 lutego 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw¹.

 

1. Zagadnienia ogólne

Uchwalona przez Sejm ustawa z dnia 9 lutego 2022 r. wprowadza liczne zmiany w ustawie z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych². Warto podkreślić, że jest to jedna z największych nowelizacji tego aktu prawnego w ostatnich latach. Obejmuje ona m.in. regulacje dotyczące tzw. prawa holdingowego.

Jak czytamy w uzasadnieniu projektu ustawy z dnia 9 lutego 2022 r.: „Niniejsza nowelizacja przyjmuje założenie, że należy odróżnić «grupę spółek» (która zasadniczo jest adresatem regulacji prawnej określanej mianem prawa holdingowego) od stosunku dominacji i zależności między spółkami, o którym jest mowa w art. 4 § 1 pkt 4 KSH.

Grupa spółek jest «kwalifikowanym» stosunkiem dominacji i zależności między określonymi spółkami tworzącymi grupę spółek, gdyż spółki te kierują się wspólną strategią gospodarczą, która umożliwia spółce dominującej sprawowanie jednolitego kierownictwa nad spółką albo spółkami zależnymi. Pozwala to wyróżnić nową kategorię prawną występującą w praktyce polskich i zagranicznych grup spółek, jaką jest «interes grupy spółek». Stąd zaszła konieczność normatywnego zdefiniowania «grupy spółek» jako kategorii prawnej odrębnej od stosunku dominacji i zależności. Ma to miejsce w proponowanym art. 4 § 1 pkt 5¹ KSH. Ponadto projektowany przepis ogólny art. 21¹ § 1 projektowanego KSH przewiduje, że zarówno spółka dominująca, jak i spółka zależna uczestniczące w grupie spółek powinny się kierować «interesem grupy spółek», niezależnie od tego, że z istoty prawa spółek powinny one kierować się interesem własnej spółki, a więc odpowiednio interesem spółki dominującej albo interesem spółki zależnej”³.

Takie rozróżnienie spowodowało konieczność zdefiniowania „grupy spółek” w Kodeksie spółek handlowych. Zgodnie z nowym pkt 5¹ dodanym do art. 4 k.s.h. przez grupę spółek należy rozumieć spółkę dominującą i spółkę albo spółki zależne, będące spółkami kapitałowymi, kierujące się zgodnie z uchwałą o uczestnictwie w grupie spółek wspólną strategią w celu realizacji wspólnego interesu (interes grupy spółek), uzasadniającą sprawowanie przez spółkę dominującą jednolitego kierownictwa nad spółką zależną albo spółkami zależnymi.

Zaznaczyć trzeba, że pojęcie „prawa holdingowego” ma charakter ściśle doktrynalny, nie występuje w regulacjach kodeksowych.

Omawiana nowelizacja zakłada, że przez grupę spółek należy rozumieć szczególny stosunek dominacji i zależności między spółkami, u którego podstaw leży wspólny interes podmiotów wchodzących w skład grupy. Wprowadzane zmiany mają usprawnić funkcjonowanie złożonych struktur korporacyjnych. Powinny się przyczynić do poprawy wyników finansowych tego rodzaju podmiotów oraz sprawić, że Polska stanie się atrakcyjniejszym krajem dla zagranicznych inwestorów. Jako przykłady obecnie działających grup spółek wymienić można: Grupę PKN Orlen, Grupę PZU, Grupę RMF, Grupę Żywiec.

Zmianie ulegnie również definicja spółki dominującej. Zgodnie z przyszłym brzmieniem art. 4 § 1 pkt 4 k.s.h. spółka dominująca to spółka handlowa, w przypadku gdy:

1. dysponuje bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, także jako zastawnik albo użytkownik, bądź w zarządzie innej spółki kapitałowej (spółki zależnej), także na podstawie porozumień z innymi osobami, lub
2. jest uprawniona do powoływania lub odwoływania większości członków zarządu innej spółki kapitałowej (spółki zależnej) albo spółdzielni (spółdzielni zależnej), także na podstawie porozumień z innymi osobami, lub
3. jest uprawniona do powoływania lub odwoływania większości członków rady nadzorczej innej spółki kapitałowej (spółki zależnej) albo spółdzielni (spółdzielni zależnej), także na podstawie porozumień z innymi osobami, lub
4. członkowie jej zarządu stanowią więcej niż połowę członków zarządu innej spółki kapitałowej (spółki zależnej) albo spółdzielni (spółdzielni zależnej), lub
5. dysponuje bezpośrednio lub pośrednio większością głosów w spółce osobowej zależnej albo na walnym zgromadzeniu spółdzielni zależnej, także na podstawie porozumień z innymi osobami, lub
6. wywiera decydujący wpływ na działalność spółki kapitałowej zależnej albo spółdzielni zależnej, w szczególności przez zawarcie między spółką dominującą a spółką zależną umowy przewidującej zarządzanie spółką zależną lub przekazywanie zysku przez taką spółkę.

 

2. Zagadnienia szczegółowe

Ustawa z dnia 9 lutego 2022 r. zakłada dodanie w tytule I Kodeksu spółek handlowych działu IV „Grupa spółek”, zawierającego art. 21¹-21¹⁶.

Zgodnie z art. 21¹ § 1 k.s.h. spółka dominująca i spółka zależna, które uczestniczą w grupie spółek, kierują się – oprócz interesu spółki – interesem grupy spółek, o ile nie zmierza to do pokrzywdzenia wierzycieli lub wspólników mniejszościowych albo akcjonariuszy mniejszościowych spółki zależnej. Jak stanowi § 2, zgromadzenie wspólników albo walne zgromadzenie spółki zależnej podejmuje większością trzech czwartych głosów uchwałę o uczestnictwie w grupie spółek ze wskazaniem spółki dominującej. Z kolei § 3 nakłada zarówno na spółkę dominującą, jak i na spółkę zależną zobowiązanie do ujawnienia w rejestrze swojego uczestnictwa w grupie spółek, co następuje przez wpisanie wzmianki w tym rejestrze. W przypadku gdy siedziba spółki dominującej znajduje się za granicą, uczestnictwo wystarczy ujawnić w rejestrze spółki zależnej. Zgodnie natomiast z § 4 członek zarządu, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej, prokurent oraz likwidator spółki uczestniczącej w grupie spółek może się powoływać na działanie lub zaniechanie w określonym interesie grupy spółek, jeżeli spółka ujawniła uczestnictwo w grupie spółek.

W art. 21² § 1 k.s.h. wskazano, że spółka dominująca może wydać spółce zależnej uczestniczącej w grupie spółek wiążące polecenie dotyczące prowadzenia spraw spółki (wiążące polecenie), jeżeli jest to uzasadnione interesem grupy spółek oraz przepisy szczególne nie stanowią inaczej. Zgodnie z § 2 takie wiążące polecenia spółka dominująca jest zobowiązana wydawać w formie pisemnej lub elektronicznej pod rygorem nieważności. § 3 określa, co musi zawierać takie polecenie. Wiążące polecenie wskazuje co najmniej:

1.  oczekiwane przez spółkę dominującą zachowanie spółki zależnej w związku z wykonaniem wiążącego polecenia;
2. interes grupy spółek, który uzasadnia wykonanie przez spółkę zależną wiążącego polecenia;
3. spodziewane korzyści lub szkody spółki zależnej, które będą następstwem wykonania wiążącego polecenia, o ile występują;
4. przewidywany sposób i termin naprawienia spółce zależnej szkody poniesionej w wyniku wykonania wiążącego polecenia.

Należy podkreślić, że stosownie do art. 21³ § 1 k.s.h. wykonanie wiążącego polecenia przez spółkę zależną uczestniczącą w grupie spółek wymaga uprzedniej uchwały zarządu spółki zależnej. Taka uchwała zgodnie z § 2 powinna zawierać elementy treści wiążącego polecenia, które zostały wymienione powyżej. Spółka zależna uczestnicząca w grupie spółek jest zobowiązana poinformować spółkę dominującą o podjęciu uchwały o wykonaniu wiążącego polecenia albo uchwały o odmowie wykonania wiążącego polecenia (art. 21³ § 4 k.s.h.).

Omawiana nowelizacja przewiduje również możliwość niezrealizowania przez spółki zależne polecenia wydanego przez spółkę dominującą. Kwestia ta została uregulowana w art. 21⁴ § 1-5 k.s.h.

Spółka zależna uczestnicząca w grupie spółek podejmuje uchwałę o odmowie wykonania wiążącego polecenia, jeżeli jego wykonanie:

1. doprowadziłoby do niewypłacalności albo
2. zagrożenia niewypłacalnością tej spółki.

Taka odmowa wykonania wiążącego polecenia wymaga uprzedniej uchwały zarządu spółki zależnej uczestniczącej w grupie spółek. Uchwała musi zawierać uzasadnienie.

Spółka zależna uczestnicząca w grupie spółek, niebędąca spółką jednoosobową, podejmuje natomiast uchwałę o odmowie wykonania wiążącego polecenia, jeżeli istnieje uzasadniona obawa, że jest ono sprzeczne z interesem tej spółki i wyrządzi jej szkodę, która nie będzie naprawiona przez spółkę dominującą lub inną spółkę zależną uczestniczącą w grupie spółek w okresie 2 lat, licząc od dnia, w którym nastąpi zdarzenie wyrządzające szkodę, chyba że umowa albo statut spółki stanowi inaczej. Aby określić wysokość szkody, spółka zależna uwzględnia korzyści uzyskane przez tę spółkę w związku z uczestnictwem w grupie spółek w okresie ostatnich 2 lat obrotowych.

Skuteczność uchwały o zmianie umowy albo statutu spółki zależnej, o której mowa powyżej, zależy od odkupienia przez spółkę dominującą udziałów albo akcji tych wspólników albo akcjonariuszy spółki zależnej, którzy nie zgadzają się na zmianę. Wspólnicy albo akcjonariusze, obecni na zgromadzeniu wspólników albo walnym zgromadzeniu, zgłaszają żądanie odkupienia ich udziałów albo akcji w terminie 2 dni od dnia zakończenia zgromadzenia. Nieobecni wspólnicy zgłaszają żądanie odkupienia ich udziałów w terminie miesiąca od dnia zakończenia zgromadzenia wspólników, na którym podjęto uchwałę o zmianie umowy, a nieobecni akcjonariusze zgłaszają żądanie odkupienia ich akcji w terminie miesiąca od dnia ogłoszenia uchwały o zmianie statutu spółki zależnej. Wspólników albo akcjonariuszy, którzy nie zgłoszą żądania odkupienia ich udziałów albo akcji w terminie, uważa się za zgadzających się na zmianę.

Nowy art. 21⁵ § 1 i 2 k.s.h. wyłącza odpowiedzialność członków zarządu, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej oraz likwidatorów spółki zależnej za szkodę wyrządzoną wykonaniem wiążącego polecenia. Regulacja ta ma również zastosowanie do członków zarządu, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej oraz likwidatorów spółki dominującej działających w interesie grupy spółek.

W nowych przepisach została uregulowana także kwestia dostępu do informacji przez spółkę dominującą. Jest to aspekt, bez którego niemożliwe jest zarządzanie złożoną grupą podmiotów. Jak stanowi art. 21⁶ § 1 k.s.h., spółka dominująca może w każdym czasie przeglądać księgi i dokumenty spółki zależnej uczestniczącej w grupie spółek oraz żądać od niej udzielenia informacji, z uwzględnieniem przepisów szczególnych. Zgodnie z § 3 spółka dominująca, której nie udostępniono ksiąg i dokumentów lub nie udzielono informacji, może złożyć wniosek do sądu rejestrowego o zobowiązanie zarządu spółki zależnej uczestniczącej w grupie spółek do udostępnienia ksiąg i dokumentów lub udzielenia informacji.

Nadzór rady nadzorczej spółki dominującej nad spółkami zależnymi uczestniczącymi w grupie spółek jest ograniczony interesem takiej grupy. Kwestia ta została uregulowana w nowym art. 21⁷ § 1-4 k.s.h. Rada nadzorcza spółki dominującej sprawuje stały nadzór nad realizacją interesu grupy spółek przez spółkę zależną uczestniczącą w grupie spółek, chyba że umowa albo statut spółki dominującej lub spółki zależnej przewiduje inaczej. Rada nadzorcza spółki dominującej może również, z uwzględnieniem przepisów szczególnych, żądać od zarządu spółki zależnej uczestniczącej w grupie spółek udostępnienia ksiąg i dokumentów oraz udzielenia informacji w celu sprawowania nadzoru. Członek rady nadzorczej nie może ujawnić tajemnic spółek zależnych także po wygaśnięciu mandatu. W przypadku gdy umowa spółki dominującej nie przewiduje ustanowienia rady nadzorczej, jej kompetencje sprawuje zarząd spółki dominującej.

Stosownie do art. 21⁸ § 1-2 k.s.h. zarząd spółki zależnej uczestniczącej w grupie spółek sporządza sprawozdanie o powiązaniach umownych tej spółki ze spółką dominującą za okres ostatniego roku obrotowego i przedstawia je zgromadzeniu wspólników albo walnemu zgromadzeniu. W takim sprawozdaniu są wskazywane w szczególności wiążące polecenia wydane tej spółce zależnej. Celem tego obowiązku jest sprawdzenie, czy umowy między tymi spółkami były zawierane na warunkach rynkowych.

Nowelizacja wprowadza również przepisy ochronne dla wspólników (akcjonariuszy) mniejszościowych spółki zależnej.

Zgodnie z art. 21⁹ § 1-4 k.s.h. wspólnik lub wspólnicy mniejszościowi albo akcjonariusz lub akcjonariusze mniejszościowi spółki zależnej uczestniczącej w grupie spółek, reprezentujący co najmniej 10% kapitału zakładowego, mogą się zwrócić do sądu rejestrowego z wnioskiem o wyznaczenie firmy audytorskiej w celu zbadania rachunkowości i działalności grupy spółek. Umowa albo statut spółki zależnej uczestniczącej w grupie spółek może przewidywać ograniczenie zakresu badania tylko do tej spółki oraz jej stosunków z pozostałymi spółkami uczestniczącymi w grupie spółek. Sąd rejestrowy wzywa spółkę, której wspólnicy albo akcjonariusze złożyli powyższy wniosek, oraz jej spółkę dominującą do zajęcia stanowiska w sprawie tego wniosku w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. Sąd wyznacza firmę audytorską po otrzymaniu tych stanowisk lub upływie terminu, o którym mowa powyżej. Na wniosek spółki dominującej lub spółki zależnej uczestniczącej w grupie spółek sąd rejestrowy może ograniczyć przedmiot badania lub określić sposób udostępnienia wyników badania, uwzględniając uzasadnione interesy wnioskodawcy lub pozostałych spółek uczestniczących w grupie spółek, w szczególności potrzebę zabezpieczenia tajemnic przedsiębiorstwa lub innych prawnie chronionych informacji.

Kolejne przepisy ochronne dotyczą możliwości odkupienia przez spółkę dominującą udziałów (akcji) wspólników (akcjonariuszy) mniejszościowych spółki zależnej. Jak stanowi art. 21¹⁰ § 1-2 k.s.h., wspólnik lub wspólnicy mniejszościowi albo akcjonariusz lub akcjonariusze mniejszościowi, reprezentujący nie więcej niż 10% kapitału zakładowego spółki zależnej uczestniczącej w grupie spółek, mogą żądać umieszczenia w porządku obrad najbliższego zgromadzenia wspólników albo walnego zgromadzenia sprawy podjęcia uchwały o przymusowym odkupie ich udziałów albo akcji przez spółkę dominującą, która reprezentuje bezpośrednio, pośrednio lub na podstawie porozumień z innymi osobami co najmniej 90% kapitału zakładowego spółki zależnej uczestniczącej w grupie spółek. Do dnia uiszczenia całej sumy odkupu wspólnik albo akcjonariusz mniejszościowy zachowuje wszystkie uprawnienia z udziałów albo akcji. Takie żądanie może być złożone w każdym roku obrotowym tylko raz, nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od dnia ujawnienia w rejestrze uczestnictwa spółki zależnej w grupie spółek.

Omawiana nowelizacja wprowadza także przepis ochronny dotyczący spółki dominującej, w gruncie rzeczy odwrócony mechanizm w stosunku do powyższych regulacji. Mianowicie zgodnie z art. 21¹¹ § 1 k.s.h. zgromadzenie wspólników albo walne zgromadzenie spółki zależnej uczestniczącej w grupie spółek może podjąć uchwałę o przymusowym wykupie udziałów albo akcji wspólników albo akcjonariuszy reprezentujących nie więcej niż 10% kapitału zakładowego przez spółkę dominującą, która reprezentuje bezpośrednio co najmniej 90% kapitału zakładowego. Warto nadmienić, że umowa albo statut spółki zależnej może przewidywać, że takie uprawnienie przysługuje spółce dominującej, która bezpośrednio lub pośrednio reprezentuje w spółce zależnej uczestniczącej w grupie spółek mniej niż 90% kapitału zakładowego takiej spółki, lecz nie mniej niż 75% tego kapitału (art. 21¹¹ § 2 k.s.h.).

Kwestia odpowiedzialności spółki dominującej została unormowana w nowym art. 21¹² k.s.h. Zgodnie z § 1 spółka dominująca odpowiada wobec spółki zależnej uczestniczącej w grupie spółek za szkodę, która została wyrządzona wykonaniem wiążącego polecenia i która nie została naprawiona w terminie wskazanym w wiążącym poleceniu, chyba że nie ponosi winy. W myśl natomiast § 2 za szkodę wyrządzoną jednoosobowej spółce zależnej spółka dominująca odpowiada tylko wtedy, gdy wykonanie wiążącego polecenia doprowadziło do jej niewypłacalności. Odpowiedzialność spółki dominującej ustala się z uwzględnieniem obowiązku lojalności wobec spółki zależnej podczas wydawania i wykonania wiążącego polecenia (art. 21¹² § 3 k.s.h.). W świetle regulacji zawartych w § 4, jeżeli spółka zależna nie wytoczy powództwa o naprawienie szkody wyrządzonej jej przez spółkę dominującą w terminie roku od dnia upływu terminu wskazanego w wiążącym poleceniu, każdy wspólnik albo akcjonariusz spółki zależnej może wytoczyć powództwo o naprawienie szkody wyrządzonej tej spółce. Powództwo o naprawienie szkody, o której mowa w § 1, 2 i 4, wytacza się według miejsca siedziby spółki zależnej.

Art. 21¹³ § 1-5 k.s.h. reguluje odpowiedzialność spółki dominującej względem wspólników (akcjonariuszy) spółki zależnej za obniżenie wartości udziałów (akcji) w następstwie wykonania przez spółkę zależną wiążącego polecenia spółki dominującej. Spółka dominująca, która na dzień wydania wiążącego polecenia spółce zależnej uczestniczącej w grupie spółek dysponuje, bezpośrednio lub pośrednio, większością głosów umożliwiającą podjęcie uchwały o uczestnictwie w grupie spółek oraz o zmianie umowy albo statutu tej spółki zależnej, odpowiada wobec wspólnika albo akcjonariusza tej spółki za obniżenie wartości przysługującego mu udziału albo akcji, jeżeli obniżenie było następstwem wykonania przez spółkę zależną wiążącego polecenia. Domniemywa się, że spółka dominująca dysponuje większością głosów umożliwiającą podjęcie uchwały o uczestnictwie w grupie spółek oraz o zmianie umowy albo statutu spółki zależnej, jeżeli bezpośrednio lub pośrednio reprezentuje w spółce zależnej co najmniej 75% kapitału zakładowego. Powództwo o naprawienie szkody wytacza się według miejsca siedziby spółki zależnej uczestniczącej w grupie spółek. Nie później niż z chwilą wniesienia tego powództwa wspólnik albo akcjonariusz wzywa spółkę dominującą do naprawienia, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wezwania, szkody wyrządzonej spółce zależnej wykonaniem wiążącego polecenia. Takie roszczenie o naprawienie szkody wygasa z chwilą pełnego naprawienia przez spółkę dominującą szkody wyrządzonej spółce zależnej uczestniczącej w grupie spółek wykonaniem wiążącego polecenia. Roszczenie przedawnia się z upływem 3 lat od dnia, w którym wspólnik albo akcjonariusz dowiedział się o szkodzie. Jednakże w każdym przypadku roszczenie przedawnia się z upływem 5 lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wyrządzające szkodę.

Jeżeli egzekucja przeciwko spółce zależnej uczestniczącej w grupie spółek okaże się bezskuteczna, spółka dominująca zgodnie z art. 21¹⁴ § 1-5 k.s.h. odpowiada za szkodę wyrządzoną wierzycielowi spółki zależnej, chyba że nie ponosi winy lub szkoda nie powstała w następstwie wykonania przez spółkę zależną wiążącego polecenia. Należy domniemywać, że szkoda obejmuje wysokość niezaspokojonej wierzytelności wobec spółki zależnej. Powyższe regulacje nie naruszają przepisów ustanawiających dalej idącą odpowiedzialność spółki dominującej. Jeżeli obowiązek złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości powstał w czasie prowadzenia egzekucji, spółka dominująca nie ponosi odpowiedzialności w czasie, gdy jest prowadzona egzekucja przez zarząd przymusowy albo sprzedaż przedsiębiorstwa spółki zależnej uczestniczącej w grupie spółek na podstawie Kodeksu postępowania cywilnego⁴. W powyższej sytuacji powództwo o naprawienie szkody należy wytoczyć według miejsca siedziby spółki zależnej uczestniczącej w grupie spółek.

Zgodnie z art. 21¹⁵ k.s.h. ustanie uczestnictwa w grupie spółek następuje:

1. wskutek podjęcia większością trzech czwartych głosów uchwały zgromadzenia wspólników albo walnego zgromadzenia spółki zależnej uczestniczącej w grupie spółek lub
2. przez złożenie przez spółkę dominującą spółce zależnej uczestniczącej w grupie spółek oświadczenia o ustaniu tego uczestnictwa.

Jak stwierdzono w uzasadnieniu, głównym celem zmian przewidzianych w ustawie z dnia 9 lutego 2022 r. jest „wprowadzenie do polskiego prawa regulacji prawnej prawa holdingowego (prawa grup spółek, prawa koncernowego), które – w szerokim znaczeniu doktrynalnym – reguluje relacje prywatno-prawne między spółką dominującą a jej spółkami zależnymi, w sposób uwzględniający interes wierzycieli, członków organów oraz drobnych wspólników (akcjonariuszy) spółki zależnej, jak również wyposażenie rad nadzorczych w narzędzia umożliwiające prowadzenie bardziej efektywnego nadzoru korporacyjnego, a także wyeliminowanie wątpliwości podnoszonych przez przedsiębiorców i przedstawicieli doktryny”⁵.

Należy podkreślić, że dotychczasowa regulacja dotycząca holdingów, czyli art. 7 k.s.h., była ograniczona jedynie do tzw. holdingu umownego. Polegało to na tym, że spółka dominująca i zależna mogły zawrzeć umowę o zarządzanie spółką zależną przez spółkę dominującą lub umowę o odprowadzanie zysku spółki zależnej do spółki dominującej. Legislator zauważył, że obecnie holdingi umowne, podobnie jak podatkowe grupy kapitałowe uregulowane w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych⁶, należą do rzadkości. W konsekwencji na mocy ustawy z dnia 9 lutego 2022 r. art. 7 k.s.h. zostanie uchylony.

Przedstawione zmiany można podzielić na takie, które ułatwią zarządzanie złożonymi strukturami podmiotów, oraz na takie, które zapewnią ochronę określonych grup interesu. Należy podkreślić, że wspomniane zmiany z jednej strony mają ułatwić zarządzanie holdingami, z drugiej natomiast wprowadzają nowe prawa i obowiązki dla organów i właścicieli spółek prawa handlowego. W teorii mają przyciągnąć do Polski zagranicznych inwestorów oraz sprawić, że nasz kraj będzie atrakcyjny pod względem budowania złożonych struktur korporacyjnych, lecz dopiero praktyka gospodarcza pokaże, czy te cele uda się osiągnąć.

Większość nowych przepisów wejdzie w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia ustawy z dnia 9 lutego 2022 r.

 

Przypisy

¹     Tekst ustawy przekazany do Senatu zgodnie z art. 52 regulaminu Sejmu: https://orka.sejm.gov.pl/proc9.nsf/ustawy/1515_u.htm, dostęp: 20.02.2022, dalej: ustawa z dnia 9 lutego 2022 r. W momencie przekazania artykułu do publikacji ustawa nie została jeszcze opublikowana w Dzienniku Ustaw. Przebieg procesu legislacyjnego: https://www.sejm.gov.pl/Sejm9.nsf/PrzebiegProc.xsp?id=078E29FB418F6C4CC1258745003685B0, dostęp: 20.02.2022.

²     Tekst jednolity Dz.U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm., dalej: „Kodeks spółek handlowych” lub „k.s.h.”.

³     Uzasadnienie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw, druk sejmowy nr 1515, https://orka.sejm.gov.pl/Druki9ka.nsf/0/2EB24258E6FF3ED2C12587450036A4CE/%24File/1515-uzas.DOCX, s. 6-7, dostęp: 20.02.2022, dalej: uzasadnienie.

⁴     Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, tekst jednolity Dz.U. z 2021 r. poz. 1805 ze zm.

⁵     Uzasadnienie, dok. cyt., s. 2.

⁶     Tekst jednolity Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu