W toku procesu budowlanego i uzyskiwania pozwolenia na budowę inwestorzy często wchodzą w spór z organami nadzoru budowlanego co do spełnienia przez przygotowany projekt budowlany wymagań w zakresie dostatecznego opracowania sposobu odprowadzania lub oczyszczania ścieków.
Stosownie do treści art. 34 ust. 3 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane1 projekt budowlany zawiera projekt zagospodarowania działki lub terenu sporządzony na aktualnej mapie do celów projektowych lub jej kopii, obejmujący:
a) określenie granic działki lub terenu;
b) usytuowanie, obrys i układy istniejących i projektowanych obiektów budowlanych, w tym sieci uzbrojenia terenu, oraz urządzeń budowlanych sytuowanych poza obiektem budowlanym;
c) sposób odprowadzania lub oczyszczania ścieków;
d) układ komunikacyjny i układ zieleni, ze wskazaniem charakterystycznych elementów, wymiarów, rzędnych i wzajemnych odległości obiektów, w nawiązaniu do istniejącej i projektowanej zabudowy terenów sąsiednich;
e) informację o obszarze oddziaływania obiektu.
Zwykle kwestią sporną jest to, czy projekt przedstawiony przez inwestora spełnia wymogi z art. 34 ust. 3 pkt 1 lit. c Prawa budowlanego, a więc czy w jakimkolwiek stopniu szczegółowości określa sposób odprowadzania lub oczyszczania ścieków. W tym miejscu warto przywołać orzeczenia sądów administracyjnych dotyczące tej kwestii.
Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym przez WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 23 marca 2017 r.2 w aktualnym stanie prawnym można zatwierdzić projekt budowlany budynku i udzielić pozwolenia na jego budowę, jeśli projekt ten nie obejmuje przyłączy.
Zgodnie z treścią tego wyroku: „W pierwszej kolejności wskazać należy, że Sąd nie podziela stanowiska organu odwoławczego w zakresie interpretacji art. 33 ust. 1 Prawa budowlanego. Zgodnie z tym przepisem – pozwolenie na budowę dotyczy całego zamierzenia budowlanego.
W przypadku zamierzenia budowlanego obejmującego więcej niż jeden obiekt, pozwolenie na budowę może, na wniosek inwestora, dotyczyć wybranych obiektów lub zespołu obiektów, mogących samodzielnie funkcjonować zgodnie z przeznaczeniem. Jeżeli pozwolenie na budowę dotyczy wybranych obiektów lub zespołu obiektów, inwestor jest obowiązany przedstawić projekt zagospodarowania działki lub terenu, o którym mowa w art. 34 ust. 3 pkt 1, dla całego zamierzenia budowlanego.
Organ odwoławczy wywiódł, że inwestor winien wystąpić z wnioskiem o zatwierdzenie projektu zagospodarowania dla całej inwestycji oraz udzielenie pozwolenia na budowę I etapu obejmującego elektrownię wiatrową wraz z fundamentem. Przy czym, projekt zagospodarowania terenu powinien zawierać wszystkie docelowo planowane elementy inwestycji, czyli: elektrownię wiatrową wraz z fundamentem, zjazd z drogi gminnej, wewnętrzną drogę dojazdową z placem manewrowym i przyłącze elektrowni do istniejącej sieci elektroenergetycznej, a także sieć teleinformatyczną. Tymczasem, analiza projektu budowlanego wykazała, że projekt zagospodarowania terenu zawiera lokalizację elektrowni wraz z stacją kontenerową i połączeniem kablowym. Brak jest natomiast wyrysowanego układu wewnętrznej komunikacji, przebiegu przyłącza elektroenergetycznego, stacji NN/SN3, linii kablowej SN oraz linii telekomunikacyjnej.
Należy jednak zauważyć, że choć cytowany wyżej art. 33 ust. 1 zd. pierwsze zawiera zasadę, że pozwolenie na budowę dotyczy całego zamierzenia budowlanego, to od tej zasady są wyjątki, co wynika z dalszej części tego przepisu. Za wyjątki należy uznać sposób realizacji przyłączy, regulowany art. 29a Prawa budowlanego, zgodnie z którym budowa przyłączy może następować albo na podstawie zgłoszenia (ust. 3), albo na podstawie przepisów prawa energetycznego, ustaw o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (art. 29a ust. 1 i 2). Nie ma żadnych przekonujących argumentów, by w obecnie obowiązującym stanie prawnym nie można było zatwierdzić projektu budowlanego budynku i udzielić pozwolenia na jego budowę, w sytuacji, gdy projekt ten nie zawiera przyłączy.
Należy bowiem zauważyć, że Prawo budowlane nie zawiera definicji użytego w art. 33 ust. 1 terminu «całe zamierzenie budowlane». Wykładnia tego terminu musi więc nastąpić w drodze orzecznictwa. Przy budowie budynku zdefiniowanego w art. 3 pkt 2 Prawa budowlanego, przyłączy nie zalicza się do jego części składowych. Wynika to z art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego, który zalicza przyłącza do urządzeń budowlanych, które definiuje jako urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Do urządzeń budowlanych przepis ten zalicza również ogrodzenia, przejazdy, place postojowe, place pod śmietniki i same śmietniki i nie do przyjęcia byłby wniosek, że brak w projekcie budowlanym takich urządzeń uniemożliwiłby jego zatwierdzenie i udzielenie pozwolenia na budowę. Pozwolenie na budowę obiektu budowlanego nie musi więc obejmować przyłącza, które nie jest jego częścią składową [podkreślenie – M.Z.] (zob. np. wyrok NSA z dnia 18 lutego 2013 r., sygn. akt II OSK 896/12”4.
Powyższa teza znajduje potwierdzenie również w wyroku WSA w Olsztynie z dnia 13 stycznia 2022 r.: „Za niezrozumiały uznano wniosek, jakoby na Inwestorze ciążył obowiązek projektowania rozbudowy jakiejkolwiek sieci, gdyż rozbudowa sieci jest publicznoprawnym obowiązkiem gestorów sieci, a wszelkie próby przerzucania obowiązków tychże gestorów na osoby prywatne są konsekwentnie uznawane przez Prezesa UOKiK za przykłady nadużywania pozycji dominującej. Inwestor nie zamierza projektować rozbudowy jakiejkolwiek sieci nieuwzględnionej w dokumentacji projektowej, gdyż nie leży to w jego gestii”5.
WSA w Szczecinie w wyroku z dnia 14 sierpnia 2019 r. stwierdził, że: „Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy projekt budowlany powinien spełniać wymagania określone w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Zakres i treść projektu budowlanego powinny być dostosowane do specyfiki i charakteru obiektu oraz stopnia skomplikowania robót budowlanych (art. 34 ust. 2).
W myśl art. 34 ust. 3 ustawy projekt budowlany powinien zawierać [wszystkie podkreślenia – M.Z.]:
1) projekt zagospodarowania działki lub terenu, sporządzony na aktualnej mapie, obejmujący: określenie granic działki lub terenu, usytuowanie, obrys i układy istniejących i projektowanych obiektów budowlanych, sieci uzbrojenia terenu, sposób odprowadzania lub oczyszczania ścieków, układ komunikacyjny i układ zieleni, ze wskazaniem charakterystycznych elementów, wymiarów, rzędnych i wzajemnych odległości obiektów, w nawiązaniu do istniejącej i projektowanej zabudowy terenów sąsiednich […].
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 9 omawianej ustawy obiekt budowlany jako całość oraz jego poszczególne części, wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi należy, biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając poszanowanie, występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich, w tym zapewnienie dostępu do drogi publicznej.
[…]
Wbrew twierdzeniu zawartemu w skardze przedłożony przez Inwestora projekt budowlany przedstawia całe zamierzenie budowlane, w tym również instalację wody. Jednakże, jak wskazał projektant w opracowaniu oraz w swoich wyjaśnieniach na etapie uzyskiwania pozwolenia na budowę, samo przyłącze instalacji wody do sieci wodociągowej objęte będzie odrębnym opracowaniem. Nie jest trafny pogląd skarżących, że projekt budowlany jest niekompletny.
Podkreślić w tym miejscu należy, że wykonanie przyłącza wodociągowego i kanalizacyjnego nie wymaga pozwolenia na budowę, ani nawet zgłoszenia właściwemu organowi. Budowa przyłącza wymaga jedynie sporządzenia planu sytuacyjnego na kopii aktualnej mapy zasadniczej lub mapy jednostkowej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (art. 29a ustawy Prawo budowlane). Nie jest więc trafne twierdzenie, że projekt budowlany nieobejmujący przyłącza wodociągowego czy kanalizacyjnego jest niekompletny”6.
WSA w Krakowie w wyroku z dnia 8 września 2020 r. orzekł: „Co się tyczy zarzutu, że przyłącza winny być objęte niniejszym projektem budowlanym (podczas gdy projekt przewiduje ich wykonanie według odrębnego opracowania) [wszystkie podkreślenia – M.Z.] przypomnieć w tym miejscu należy, że zgodnie ze stanowiskiem NSA zawartym w wyroku z 11.10.2017 r., sygn. akt II OSK 2920/16: «Wybór przez inwestora trybu realizacji przyłączy (elektroenergetycznych, wodociągowych, kanalizacyjnych, gazowych, cieplnych i telekomunikacyjnych) na podstawie art. 29a Prawa budowlanego dokonuje się bez ingerencji organów architektoniczno-budowlanych. (…) Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 18 lutego 2013 r. sygn. akt II OSK 896/12, realizacja przyłączy do budynku ma znaczenie przy udzielaniu pozwolenia na użytkowanie budynku, co wynika z przepisu art. 57 ust. 1 pkt 6 Prawa budowlanego. Przy projektowaniu budynku i udzieleniu pozwolenia na budowę istotne znaczenie ma oświadczenie właściwych jednostek organizacyjnych o zapewnieniu dostaw energii, wody, ciepła, gazu, odbioru ścieków oraz o warunkach przyłączenia obiektu do odpowiednich sieci (art. 34 ust. 3 pkt 3a Prawa budowlanego). W sprawie niniejszej inwestor dokonał wyboru budowy przyłączy nie łącznie z projektowaną inwestycją, lecz odrębnie, i zostało to wskazane w projekcie budowlanym. Nie powinno zatem stanowić podstawy odmowy udzielenia pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego» (podobnie wyrok WSA w Olsztynie z dnia 21 lutego 2017 r., II SA/Ol 1377/16, LEX nr 2247629, WSA w Szczecinie z dnia 14 sierpnia 2019 r. II SA/Sz 379/19, LEX nr 2719826, WSA w Łodzi wyrok z dnia 28 października 2015 r. II SA/Łd 556/15, LEX nr 1930273). NSA w wyroku z dnia 18 lutego 2013 r. II OSK 896/12, LEX nr 1358525 wskazał: «Przepis art. 33 ust. 1 zdanie pierwsze p.b. [tj. Prawa budowlanego – przyp. red.] zawiera zasadę, iż pozwolenie na budowę dotyczy całego zamierzenia budowlanego. Od zasady tej są jednak wyjątki, o czym świadczy dalsza część tego przepisu. Za wyjątki należy też uznać sposób realizacji przyłączy, regulowany przepisem art. 29a p.b. Przyłącza nie muszą być objęte decyzją o pozwoleniu na budowę zasadniczego obiektu». W świetle powyższego, nie można uznać, że wykonanie przyłączy odrębnie od zatwierdzanego projektu stanowi naruszenie prawa”7.
WSA w Warszawie w wyroku z dnia 16 stycznia 2020 r. potwierdził powyższe tezy: „[…] przy budowie budynku zdefiniowanego w art. 3 pkt 2 Prawa budowlanego, przyłączy nie zalicza się do jego części składowych. Wynika to z art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego, który zalicza przyłącza do urządzeń budowlanych definiowanych jako urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Pozwolenie na budowę budynku, nie musi więc obejmować przyłączy, które nie są jego częścią składową”8.
Autor zwraca przy tym uwagę, że brak jest jednolitej linii orzeczniczej potwierdzającej przytoczone stanowiska. Istnieją bowiem orzeczenia, w których dokonano innej, niekorzystnej dla inwestorów, wykładni przepisu art. 34 ust. 3 pkt 1 lit. c Prawa budowlanego.
Przykładem może być wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 24 czerwca 2019 r., zgodnie z którym: „Regulacja zawarta w art. 33 ust. 1 i art. 34 ust. 3 pkt 1 P.b. pozostaje w ścisłym związku z art. 5 ust. 1 P.b., stanowiącym, że obiekt budowlany jako całość oraz jego poszczególne części, wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi należy, biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając między innymi spełnienie warunków użytkowych zgodnych z przeznaczeniem obiektu, w szczególności w zakresie zaopatrzenia w wodę, energię elektryczną oraz odpowiednio do potrzeb, w energię cieplną i paliwa, przy założeniu ich efektywnego wykorzystania, jak również usuwania ścieków, wody opadowej i odpadów. Przyjąć więc należy, że wolą ustawodawcy było, aby w przypadku etapowania zamierzenia inwestycyjnego ocena, czy zamierzenie to oddziałuje na usprawiedliwione interesy osób trzecich, dokonywana była z uwzględnieniem całego zamierzenia, a nie tylko poszczególnych jego etapów bądź jednostronnie wskazanych przez inwestora elementów zamierzenia inwestycyjnego”9.
W cytowanym orzeczeniu WSA w Rzeszowie stwierdził, że: „[…] art. 35 ust. 1 pkt 2 P.b. należy interpretować systemowo przy uwzględnieniu nie tylko unormowań techniczno-budowlanych, ale też pozostałych przepisów ustawy, w tym art. 34 ust. 3 pkt 1, który stanowi, że projekt budowlany powinien zawierać projekt zagospodarowania działki obejmujący określenie na aktualnej mapie granic działki oraz usytuowanie, obrys i układy istniejących i projektowanych obiektów budowlanych, sieci uzbrojenia, układu komunikacyjnego i układu zieleni, ze wskazaniem m.in. wzajemnych odległości pomiędzy planowanym przez inwestora przedsięwzięciem budowlanym a ewentualnie projektowaną zabudową na nieruchomości sąsiedniej. To oznacza, że w tym zakresie organ architektoniczno-budowlany musi zbadać przyjęte rozwiązania projektowe (zob. wyrok NSA z dnia 28 lutego 2017 r., II OSK 1629/15 […]). Ponadto w przypadku wywiązania się inwestora z warunków określonych w przepisach prawa, organ administracji architektoniczno-budowlanej ma obowiązek podjąć rozstrzygnięcie zgodne z żądaniem inwestora.
[…]
Orzecznictwo sądów administracyjnych jest w tym zakresie jednolite i nie budzi wątpliwości, co potwierdzają również inne wyroki np.: wyrok NSA z 11.04.2018 r. sygn. akt II OSK 1697/17; wyrok NSA z 18.10.2017 r., sygn. akt II OSK 1799/17; wyrok WSA w Poznaniu z 27.02.2019 r. sygn. akt II SA/Po 999/18). Również tut. Sąd w wyroku z dnia 14 lutego 2019 r., sygn. akt II SA/Rz 1432/18 wyraził pogląd, że przepis art. 33 ust. 1 zd. 2 P.b. nie może być podstawą do zatwierdzenia projektu budowlanego dla samego obiektu budowlanego bez niezbędnych instalacji (takich jak przyłącza), zapewniających możliwość użytkowania danego obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Innymi słowy kontrolowana inwestycja ma polegać jedynie na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego bez żadnego przyłącza [podkreślenie – M.Z.].
Powyższe jednoznacznie wynika z lektury mapy pt.: «Projekt zagospodarowania budowa budynku mieszkalnego wielorodzinnego, Lokalizacja w […] ul. […]», gdzie w legendzie oznaczono stosownymi kolorami przyłącza kanalizacji deszczowej i sanitarnej, wodny, eNN inst. zewnętrzna jako II etap inwestycji. Obecny na rozprawie uczestnik TK podał, że projekt zagospodarowania dla budynku mieszkalnego nie obejmuje projektów ww. przyłączy, gdyż dla tych przyłączy będą sporządzone odrębne projekty branżowe, a ich realizacja nastąpi na podstawie zgłoszenia.
Przyjęte przez organy etapowanie projektowania inwestycji zaproponowanego przez wnioskodawcę nie jest zgodne z pojęciem etapowania realizacji zamierzenia inwestycyjnego, o którym stanowi art. 33 ust. 1 P.b. Tym kryteriom nie czyni zadość przedłożony wraz z wnioskiem projekt budowlany.
Dopuszczalne w świetle art. 33 ust. 1 P.b. etapowanie realizacji zamierzenia budowlanego obejmuje więcej niż jeden obiekt, a w rozpoznawanej sprawie zamierzenie inwestycyjne obejmuje jeden obiekt, dlatego nie było żadnych przesłanek do wyłączenia przyłączy do II etapu, co wynika z treści mapy zagospodarowania terenu. Brzmienie przepisu art. 33 ust. 1 P.b. jest jednoznaczne i w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym i NSA, jego stosowanie nie budziło wątpliwości interpretacyjnych (por. między innymi: wyrok NSA z dnia 7 maja 2014 r., sygn. II OSK 1854/13 i wyrok NSA z dnia 25 października 2016 r., sygn. II OSK 2484/15). Naczelny Sąd Administracyjny w tezie ostatniego z powołanych wyżej wyroków stwierdził, że ustawodawca w przypadku etapowania zamierzenia budowlanego przywiązuje wagę do oceny zgodności z prawem całego zamierzenia inwestycyjnego, a nie tylko poszczególnych jego etapów. W odniesieniu do całego zamierzenia budowlanego ogranicza tę ocenę do materii, która jest przedmiotem projektu zagospodarowania działki lub terenu, a więc między innymi do określenia granic terenu, usytuowania, obrysu i układu istniejących i projektowanych obiektów budowlanych ze wskazaniem charakterystycznych elementów, wymiarów, rzędnych i wzajemnych odległości obiektów, w nawiązaniu do istniejącej i projektowanej zabudowy terenów sąsiednich. Wolą ustawodawcy było, aby w przypadku etapowania zamierzenia budowlanego ocena, czy zamierzenie to oddziałuje na usprawiedliwione interesy osób trzecich, dokonywana była z uwzględnieniem całego zamierzenia budowlanego, a nie tylko przedstawionych w projekcie poszczególnych jego etapów. W tezie nr 3 tego wyroku, NSA podał, że weryfikacja przedsięwzięcia do wydania pozwolenia na budowę musi w przypadku etapowania inwestycji uwzględnić uwarunkowania wynikające z projektu budowlanego”10.
Zdaniem autora argumentację prawną dotyczącą stosowania bardziej liberalnej wykładni przepisu art. 34 ust. 3 pkt 1 lit. c Prawa budowlanego może wzmacniać uwzględnienie ratio legis ustawodawcy i nowelizacji tej ustawy. Z dniem 28 czerwca 2015 r.11 zostało zmienione brzmienie art. 34 ust. 3 pkt 3, który stanowił uprzednio, że projekt budowlany powinien zawierać:
a) oświadczenia właściwych jednostek organizacyjnych o zapewnieniu dostaw energii, wody, ciepła i gazu, odbioru ścieków oraz o warunkach przyłączenia obiektu do sieci wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych, elektroenergetycznych, telekomunikacyjnych oraz dróg lądowych;
b) oświadczenie właściwego zarządcy drogi o możliwości połączenia działki z drogą publiczną zgodnie z przepisami o drogach publicznych.
Zapisy te zostały uchylone, a zamiast nich przyjęto, że projekt budowlany powinien zawierać – stosownie do potrzeb – w przypadku drogi krajowej lub wojewódzkiej oświadczenie właściwego zarządcy drogi o możliwości połączenia działki z drogą, zgodnie z przepisami o drogach publicznych.
W uzasadnieniu nowelizacji ustawodawca wyjaśnił, że wymagania co do podłączenia działki budowlanej do sieci, w tym drogowej, zawierają przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie12, ponadto wymagania te są określane i weryfikowane na etapie wydawania decyzji o warunkach zabudowy (a w przypadku obowiązywania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – ustalane w tym planie)13. Nie ma zatem potrzeby, aby na etapie uzyskiwania pozwolenia na budowę organ administracji architektoniczno-budowlanej weryfikował możliwość przyłączenia do sieci, leży to bowiem w interesie inwestora. Spełnienie przez projektowaną inwestycję wymagań określonych w ww. rozporządzeniu obecnie jest weryfikowane na etapie oddawania obiektu budowlanego do użytkowania.
We wspomnianym uzasadnieniu nowelizacji stwierdzono, że: „Omawiany projekt ustawy zakłada także ograniczenie obowiązkowych elementów projektu budowlanego, likwidując obowiązek dołączenia do tego dokumentu: oświadczeń właściwych jednostek organizacyjnych o zapewnieniu dostaw energii, wody, ciepła i gazu, odbioru ścieków oraz o warunkach przyłączenia obiektu do sieci wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych, elektroenergetycznych, telekomunikacyjnych oraz dróg lądowych, a także oświadczenia właściwego zarządcy drogi o możliwości połączenia działki z drogą publiczną zgodnie z przepisami o drogach publicznych, z wyjątkiem dróg wojewódzkich i krajowych (zmiany art. 33 i art. 34). Wymagania dotyczące podłączenia działki budowlanej do sieci, w tym drogowej, zawierają przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, ponadto wymagania te są określane i weryfikowane na etapie wydawania decyzji o warunkach zabudowy (zaś w przypadku obowiązywania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – ustalane w tym planie). Nie ma zatem potrzeby, aby na etapie uzyskiwania pozwolenia na budowę organ administracji architektoniczno-budowlanej weryfikował możliwość przyłączenia do sieci, leży to bowiem w interesie inwestora. Obecnie uzyskiwanie warunków przyłączenia do sieci jest czynnością spoza sfery prawa administracyjnego, odbywającą się między inwestorem a gestorem sieci (obowiązujące przepisy prawa nie ustanawiają obowiązku wydania warunków przyłączenia do sieci infrastruktury technicznej). Jednocześnie spełnienie przez zrealizowany budynek wymagań określonych w ww. rozporządzeniu obecnie weryfikowane jest na etapie oddawania obiektu budowlanego do użytkowania [podkreślenie – M.Z.]. Ponadto, w przypadku gdy warunki przyłączenia do sieci są wymagane dla dokonania innej czynności w ramach sporządzania projektu budowlanego (np. uzgodnienia projektu przez rzeczoznawcę ds. ochrony przeciwpożarowej), nie będzie przeszkód, aby inwestor uzyskał warunki przyłączenia na zasadach obowiązujących obecnie, tj. w drodze pozaadministracyjnej czynności między inwestorem (projektantem) a dostawcą mediów. Jednocześnie z katalogu definicji legalnych zawartych w ustawie (art. 3) wykreślono zawarte w pkt 22 i 23 definicje pojęć: «odnawialne źródła energii» oraz «ciepło użytkowe w kogeneracji», z uwagi na fakt, że odnosiły się do przepisów, które zostały zmienione albo uchylone.
Jednocześnie proponuje się pozostawienie regulacji nakładającej, stosownie do potrzeb, obowiązek dołączenia oświadczenia zarządcy drogi o możliwości połączenia działki z drogą wojewódzką lub krajową. Należy zauważyć, że zwrot «stosownie do potrzeb» występuje także w obecnym stanie prawnym. Zwrot ten oznacza, że ww. oświadczenie należy dołączyć tylko wtedy, gdy zaistnieje taka potrzeba, a więc w zasadzie, gdy działka nie jest jeszcze połączona z drogą, a przepisy szczególne wymagają takiego połączenia. Natomiast nie ma obowiązku dołączenia przedmiotowego oświadczenia, w przypadku gdy działka ma już połączenie z drogą publiczną. Brak zwrotu «stosownie do potrzeb» tworzyłby bezwzględny obowiązek dołączenia do projektu budowlanego oświadczenia zarządców drogi krajowej lub wojewódzkiej o możliwości połączenia działki z drogą, niezależnie, czy przepisy szczególne wymagają takiego połączenia lub czy działka takie połączenie już posiada. Natomiast nakładanie tak rygorystycznego obowiązku, który dzisiaj nie istnieje, jest nieracjonalne i stanowi zbędne obciążenie dla inwestorów”14.
Przypisy
1 Tekst jednolity Dz.U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm., dalej: Prawo budowlane.
2 II SA/Ol 35/17, https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/F3BC408AE6, dostęp: 26.05.2022.
3 SN – średnie napięcie, NN – niskie napięcie – przyp. red.
4 II SA/Ol 35/17, dok. cyt.
5 II SA/Ol 722/21, https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/CCAD7CBBCC, dostęp: 26.05.2022.
6 II SA/Sz 379/19, https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/905C525A83, dostęp: 26.05.2022.
7 II SA/Kr 1543/19, https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/E07440A971, dostęp: 26.05.2022.
8 VII SA/Wa 2028/19, https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/C4F3BD1748, dostęp: 26.05.2022.
9 II SA/Rz 307/19, https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/ECC142BFDA, dostęp: 26.05.2022.
10 Tamże.
11 Zmiana na mocy ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 443).
12 Tekst jednolity Dz.U. z 2019 r. poz. 1065 ze zm.
13 Uzasadnienie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw, druk sejmowy nr 2710 (VII kad.), https://orka.sejm.gov.pl/Druki7ka.nsf/0/8F1396CEB57E401BC1257D4600450AE4/%24File/2710-uzasadnienie.docx, pkt 9, s. 13-14, dostęp: 26.05.2022.
14 Tamże.
