Prowadzenie akcji promocyjnej dla producenta nie jest reklamą napojów alkoholowych

Dnia 17 sierpnia 2022 r. WSA w Łodzi wydał wyrok sygn. akt I SA/Łd 359/22 (orzeczenie nieprawomocne), w którym orzekł że przedsiębiorca zajmujący się wyłącznie strona techniczna akcji promocyjnej klienta nie jest obowiązany do uiszczenia opłaty od reklamy napojów alkoholowych.

W przedmiotowej sprawie Spółka złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej co do braku obowiązku – jako podmiotu świadczącego na rzecz Klienta usługi organizacji Loterii promocyjnej piwa marek należących do Klienta – zapłaty opłaty w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 132 ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz sporządzania zbiorczej deklaracji miesięcznej, o której mowa w przepisie art. 132 ust. 2 tej ustawy.

Interpretacją indywidualną DKIS uznał stanowisko skarżącej za nieprawidłowe. W skardze na tę interpretację złożonej do WSA w Łodzi skarżąca zaskarżyła interpretację w całości, wnosząc o jej uchylenie w całości. WSA uznał, że przedmiotowa skarga zasługiwała na uwzględnienie.

W przedmiotowym wyroku sad wskazał, że „(…) Zgodnie z art. 132 ust. 1 ustawy, podmioty świadczące usługę będącą reklamą napojów alkoholowych wnoszą opłatę w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi.

Według definicji ustawowej, zawartej w art. 21 pkt 3 ustawy, reklama napojów alkoholowych to publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych; za reklamę nie uważa się informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi.

Decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy ma odpowiedź na pytanie, czy usługa, którą świadczy/będzie świadczyć skarżąca, to usługa reklamy napojów alkoholowych.

Do elementów definicyjnych tego pojęcia należy „publiczne rozpowszechnianie” znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych oraz jego cel w postaci „popularyzowania znaków towarowych napojów alkoholowych”. Słowo „rozpowszechniać” w ujęciu słownikowym oznacza „uczynić coś ogólnie znanym”, zaś „popularyzować” to rozpowszechnianie „nauki, sztuki lub wiedzy o czymś wśród szerokich kręgów społeczeństwa” (Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, sjp.pwn.pl).

Reklama napojów alkoholowych jest więc działaniem w celu uczynienia towaru ogólnie znanym wśród szerokiego kręgu odbiorców. Akcent na eksponowany w definicji cel tych działań sprawia, że nie każdy podmiot, który wykonuje jedną lub grupę czynności w ramach działań reklamowych, będzie obowiązany do ponoszenia opłaty, o której mowa w 132 ust. 1 ustawy, a tylko taki, którego celem jest reklama w powyższym rozumieniu.

Zdaniem Sądu, skarżącej do grupy tych podmiotów zaliczyć nie sposób.

Przypomnijmy, że we wniosku o udzielenie interpretacji skarżąca podała następujący opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Skarżąca prowadzi działalność gospodarczą – jest podmiotem profesjonalnie zajmującym się organizacją oraz zarządzaniem programami lojalnościowymi oraz motywacyjnymi. W związku z prowadzoną działalnością świadczy na rzecz swoich klientów usługi związane z organizacją programów lojalnościowych oraz motywacyjnych, konkursów, akcji promocyjnych, sprzedaży premiowej, loterii i innych wydarzeń, mających na celu reklamę firmy klienta, jego produktów i marek. W ramach prowadzonej działalności skarżąca świadczy na rzecz Klienta – przedsiębiorcy będącego producentem oraz dystrybutorem napojów alkoholowych usługę polegającą na organizacji loterii promocyjnych piwa (prowadzonych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, w oparciu o zezwolenie wydane przez odpowiedni organ administracji publicznej). Loterie prowadzone były na całym obszarze RP, w konkretnym okresie i dotyczyły stacjonarnych supermarketów jednej z sieci handlowych operujących na terenie RP (Loteria). Warunki Loterii oraz udziału w Loterii określał Regulamin. Każdorazowo Regulamin dostępny był do zapoznania się przez osoby zainteresowane, na stronie internetowej opracowanej przez skarżącą na potrzeby danej Loterii oraz w biurze skarżącej. Uprawnionymi do udziału w Loterii byli Uczestnicy – osoby, które ukończyły 18 rok życia, posiadały pełną zdolność do czynności prawnych oraz posiadały status konsumenta. Udział w Loterii był nieodpłatny i dobrowolny. Celem organizacji Loterii był wzrost sprzedaży produktów będących w ofercie Klienta. Towarami promowanymi w ramach Loterii były wyłącznie piwa marek należących do Klienta, sprzedawanych w sieciach handlowych handlu wielkopowierzchniowego (Punkty Sprzedaży) współpracujących z Klientem (Zakup Promocyjny). Po dokonaniu Zakupu Promocyjnego w Punkcie Sprzedaży Uczestnik przystępował do Loterii przez dokonanie zgłoszenia Zakupu Promocyjnego na dedykowanej do tego stronie internetowej zaprojektowanej i utrzymywanej przez Wnioskodawcę lub za pośrednictwem SMS. Nagrody przeznaczone dla Uczestników miały charakter niepieniężny oraz pieniężny. Loteria rozstrzygana była przez przeprowadzone przez skarżącą losowania. Losowania, zgodnie z Regulaminem, odbywały się w siedzibie skarżącej. Po losowaniu Uczestnicy wyłonieni jako zwycięzcy otrzymywali od skarżącej wiadomość SMS o pozytywnym wyniku danego losowania.

Usługi skarżącej nie były świadczone na podstawie pisemnej umowy regulującej wzajemne prawa i obowiązki. Realizacja Loterii oraz innych usług na rzecz Klienta odbywa się w oparciu o złożone przez Klienta zapytanie ofertowe oraz potwierdzone przez Klienta podstawowe warunki danego zlecenia oraz koszt poszczególnych jego elementów. Warunkiem rozpoczęcia realizacji przez skarżącą usług na rzecz Klienta jest w każdym przypadku dopełnienie przez skarżącą środków bezpieczeństwa finansowego (o których mowa w ustawie o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu).

Co istotne, w ramach usług organizacji Loterii skarżąca świadczyła na rzecz Klienta usługi technicznej obsługi Loterii według koncepcji przygotowanej przez Klienta. Skarżąca działa na otrzymanych od Klienta materiałach, tj. projektach strony WWW, grafikach, wzorach, układzie strony internetowej służącej do obsługi Loterii. Zadaniem skarżącej jest wyłącznie obsługa Loterii we własnym imieniu, lecz na rzecz Klienta. Skarżąca w ramach Loterii występuje wyłącznie jako jej organizator. W Regulaminie oraz na materiałach promocyjnych Loterii znajduje się wyraźna informacja o tym, że skarżąca jest wyłącznie Organizatorem Loterii oraz że towary objęte promocją pochodzą z oferty handlowej i zostały wprowadzone do obrotu przez Klienta. Skarżąca nie jest producentem, dystrybutorem ani sprzedawcą detalicznym jakichkolwiek napojów alkoholowych. Skarżąca nie świadczy również szeroko pojętych usług marketingowych związanych z obsługą Loterii. Działa w oparciu o koncepcję marketingową przygotowaną przez Klienta na potrzeby danej loterii promocyjnej. Nie dystrybuowała żadnych materiałów promocyjnych związanych z Loterią. Materiały promocyjne, takie jak plakaty informacyjne, znajdowały się m.in. w Punktach Sprzedaży i nie były tam umieszczane przez skarżącą, lecz przez Punkty Sprzedaży oraz dostarczane do tych Punktów Sprzedaży przez Klienta lub inne, niezależne od skarżącej podmioty gospodarcze, wybrane przez Klienta.

Ponadto skarżąca otrzymywała od Klienta środki pieniężne na sfinansowanie nagród rzeczowych i dokonywała ich zakupu w imieniu własnym i na własny rachunek. Nie ponosiła jednak ekonomicznego ciężaru związanego z koniecznością poniesienia wydatków na nagrody.

Wynagrodzenie skarżącej obejmowało wyłącznie organizację i koordynację Loterii, to jest przygotowanie treści Regulaminu na podstawie koncepcji i zasad podyktowanych (narzuconych) przez Klienta, sporządzenie wniosku o wydanie zezwolenia na organizację Loterii przez właściwy Organ, zakup i wydanie nagród, techniczne stworzenie strony internetowej Loterii na podstawie grafik przekazanych przez Klienta, obsługę zgłoszeń uczestników. Świadczenie Wnioskodawcy nie polegało na rozpowszechnianiu znaków towarowych napojów alkoholowych ani nazw czy symboli graficznych Klienta. Firma skarżącej znajdowała się na materiałach promocyjnych dotyczących Loterii wyłącznie w celach informacyjnych co do podmiotu będącego organizatorem Loterii.

Jak z tego wynika, usłudze świadczonej przez skarżącą na rzecz Klienta bliżej do zdefiniowanej osobno w ustawie „promocji napojów alkoholowych”, przez którą rozumie się m.in. organizowanie premiowanej sprzedaży napojów alkoholowych (art. 2¹ pkt 2 ustawy), niźli do reklamy. Celem (i cechą) usługi świadczonej przez skarżącą nie było w ogóle rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych (co świadczyłoby o świadczeniu usługi reklamy), lecz organizacja i koordynacja Loterii na zasadach przewidzianych przez Klienta, a więc usługa będąca elementem promocji towaru. Promocja jednak nie jest podstawą powstania obowiązku uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 132 ust. 1 ustawy.

Zdaniem Sądu, rację ma skarżąca twierdząc, że zajmuje się stroną techniczną akcji promocyjnej Klienta, będąc odpowiedzialną za przeprowadzenie Loterii. Ani jednak nie rozpowszechnia publicznie znaków towarowych napojów alkoholowych, służąc popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych, ani nawet nie jest tym zainteresowana świadcząc usługę. Zainteresowani są tym Klient i Punkty Sprzedaży współpracujące z Klientem i to one rozpowszechniają publicznie znaki towarowe napojów alkoholowych w celu ich popularyzacji. Skarżąca natomiast przyjmowała jedynie zgłoszenia Zakupu Promocyjnego przez Uczestników i spośród nich losowała zwycięzcę, któremu przekazywała nagrodę sfinansowaną przez Klienta. Na tym w istocie polegała świadczona przez nią usługa i Sąd nie dostrzega tu żadnych elementów reklamy w rozumieniu ustawy.

Nie ma więc racji organ, że sam fakt zaprojektowania i utrzymywania strony internetowej dostępnej dla Uczestników Loterii mieści się w pojęciu reklamy, zdefiniowanej w art. 2¹ pkt 3 ustawy i że właściwie wszystko, co nie jest „informacją używaną do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi” (art. 2¹ pkt 3 zd. 2 ustawy) jest reklamą. Stanowiska organu nie sposób zaakceptować jako nader uproszczonego i abstrahującego od istoty usługi świadczonej przez skarżącą, która – jak już wyjaśniono – nie wykazuje cech usługi reklamy napojów alkoholowych.

W tym stanie rzeczy Sąd uchylił interpretację jako wydaną z naruszeniem prawa materialnego (art. 2¹ pkt 3 w zw. z art. 132 ust. 1 ustawy) w stopniu mającym wpływ wynik sprawy (art. 146 § 1 zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a.)”.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu