Zgodnie z wyrokiem WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 29 grudnia 2020 r. o sygn.: I SA/Go 364/20 zawieszenie biegu terminów procesowych z uwagi na pandemię koronawirusa, a w konsekwencji również braki kadrowe nie usprawiedliwiają braku działania organu podatkowego przez 148 dni, podczas których organ nie dokonał żadnej czynności procesowej.
W niniejszej sprawie w odpowiedzi na skargę zainteresowanego wydaniem interpretacji indywidualnej do WSA Prezydent Miasta podniósł, że przedłużenie terminu wydania interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie związane jest z wprowadzeniem stanu zagrożenia epidemicznego, a następnie stanu epidemii. Pomimo zakreślonego ustawą czasu zawieszenia terminów w postępowaniach, o których mowa w art. 15zzs ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw, stan epidemii nie ustał i nie ustały związane z tym ograniczenia w pracy Urzędu Miasta. Prezydent Miasta wskazał, iż pomimo uchylenia przepisu art. 15zzs ustawy szereg pracowników służb finansowych Prezydenta Miasta nie powróciło do pracy, korzystając z zasiłku opiekuńczego z powodu konieczności sprawowania opieki nad dzieckiem do lat 8 z powodu nieprzewidzianego zamknięcia placówek, czy wykorzystując na polecenie przełożonego zaległy urlop wypoczynkowy. Wszystkie podejmowane przez pracodawcę decyzję miały na celu minimalizowanie zagrożenia rozprzestrzeniania się COVID-19 wśród pracowników i interesantów Urzędu, a jednocześnie zmierzały do zapewnienia ciągłości obsługi Urzędu. Dlatego też należy uznać, że przedłużony okres wydania interpretacji indywidualnej wynikał z przyczyn niezależnych od organu.
Sąd nie zgodził się z powyższą argumentacją. Wskazał, iż z treści art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej wynika obowiązek wydania interpretacji „bez zbędnej zwłoki”. Pierwsza i jedyna czynność organu (poza wydaniem zaskarżonej interpretacji), tj. wezwanie do uzupełnienia braków, została dokonana 21 dni po wpływie prawomocnego wyroku kasacyjnego. Po uzyskaniu odpowiedzi wnioskodawcy, tj. w okresie od 20 lutego 2020 r. do 17 lipca 2020 r., a zatem przez okres 148 dni organ nie dokonał żadnej czynności procesowej. WSA podkreślił, iż zawieszenie przez ustawodawcę biegu terminów procesowych w związku z zagrożeniem epidemicznym lub stanem epidemii miało m.in. na celu umożliwienie stronom postępowania oraz organom administracji uniknięcie negatywnych konsekwencji przekroczenia terminów procesowych. Okres ten nie został w niniejszej sprawie należycie wykorzystany. Sąd uznał, że organ pomimo zawieszeniu biegu terminów procesowych mógł wydać interpretację, a w tej sytuacji trudno uznać, że brak działania organu przez 148 dni może zostać usprawiedliwione brakami kadrowymi.
W związku z powyższym z uwagi na upływ terminu wynikającego z art. 14d Ordynacji (zgodnie z którym interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku. Do tego terminu nie wlicza się terminów i okresów, o których mowa w art. 139 § 4) podatkowej utracił już możliwość wydania interpretacji. Sprawa została więc załatwiona „milcząco” ? w art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej ustawodawca wprowadził bowiem konstrukcję tzw. milczącego załatwienia sprawy, która polega na wywołaniu skutku materialnoprawnego w sytuacji bezskutecznego upływu ustawowego terminu określonego w art. 14d § 1.
Konkludując: WSA stanął na stanowisku, że tzw. ustawy covidowe zawieszające bieg terminów procesowych miały na celu ochronę stron postępowania i organów administracji przed negatywnymi konsekwencjami przekroczenia terminów procesowych, nie są zaś usprawiedliwieniem da bezczynności organu.
