Stawka gospodarcza od lokali mieszkalnych przedsiębiorcy

     W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 22 lipca 2020 r. (sygn. I SA/Sz 990/19) wskazano, że budynki mieszkalne lub ich części „zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej”, to te, na których w rzeczywistości wykonywane są czynności składające się na prowadzenie działalności gospodarczej a nieruchomości związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to te które są w posiadaniu przedsiębiorcy.

     Sąd podkreślił w uzasadnieniu, że aby budynek mieszkalny mógł być opodatkowany stawką właściwą dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, musi być zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej, a nie tylko znajdować się w posiadaniu przedsiębiorcy. Sama nazwa budynku mieszkalnego ? pensjonat, hotel, kwatera ? nie przesądza o zastosowaniu najwyższej stawki podatku. Pod uwagę należy brać wyłącznie fakt zajęcia budynku lub jego części na działalność gospodarczą.

     Sąd podkreślił również, że kwalifikowanie budynków do określonej kategorii, w celu zastosowania właściwej stawki opodatkowania następuje zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. ? Prawo geodezyjne, wedle którego podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczenia nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej i gospodarki nieruchomościami stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Oznacza to, że opodatkowanie budynku lub jego części stawką podatku przewidzianą dla budynków mieszkalnych jest możliwe, jeżeli w ewidencji gruntów i budynków budynek określony został jako mieszkalny. Jeżeli budynek jest wpisany do ewidencji budynków, organ podatkowy jest zobowiązany uwzględnić dane dotyczące klasyfikacji (przeznaczenia) budynku zawarte w tej ewidencji.

     Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie administracyjnym poglądem, organy administracji nie mogą bowiem odmówić stosowania przepisów prawa, których treść jest jasna i nie budzi wątpliwości. Skoro przepis prawa nakazuje uwzględnić przy wymiarze podatku dane z ewidencji, dotyczące zarówno gruntu, jak i budynku, to informacje zawarte w ewidencji gruntów są dla organów wiążące, co oznacza, niedopuszczalność dokonania własnych, odrębnych ustaleń w zakresie tych danych przez organy podatkowe. Kwestionowanie danych dotyczących powierzchni gruntów czy też zaklasyfikowania obiektów do budynków czy budowli może odbywać się wyłącznie w odrębnym postępowaniu administracyjnym (i przez uprawnione podmioty) i dopóki to nie nastąpi, dopóty nie można skutecznie zarzucić organom podatkowym błędnych ustaleń co do wielkości i rodzaju gruntów i budynków. Do czasu zmiany w ewidencji dane z ewidencji muszą stanowić jedyną podstawę ustalenia wielkości powierzchni nieruchomości i kategorii obiektu podlegającej opodatkowaniu.

Wróć do spisu treści serwisu