Ulga na powrót a ryczałt od przychodów zagranicznych osób przenoszących miejsce zamieszkania na terytorium RP

Od 1 stycznia 2022 r. w wyniku nowelizacji przyjętej ustawą z dnia 29 października 2021 r. w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązują dwa nowe rozwiązania dla osób, które zdecydują się przenieść miejsce zamieszkania na terytorium Polski:

• ryczałt od przychodów zagranicznych osób przenoszących miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (określony w art. 30j-30p ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.)
• zwolnienie od podatku dochodowego przychodów podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.).

Oba obowiązujące od 1 stycznia 2022 r. rozwiązania adresowane są do osób przenoszących się do Polski. W dodatku ustawodawca nie zdecydował się nadać im w ustawie nazw sprzyjających łatwiejszemu zapamiętywaniu – funkcjonujące w przestrzeni publicznej i medialnej nazwy są nazwami potocznymi.

Ryczałt od przychodów zagranicznych osób przenoszących miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Sednem tej formy opodatkowania jest to, że ma zastosowanie wyłącznie do przychodów uzyskiwanych poza terytorium RP. Prawo do skorzystania z omawianego ryczałtu ma podatnik, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium RP – by uniknąć jednak nadużyć, ustawodawca określił dodatkowy warunek: z omawianej preferencji podatkowej nie może skorzystać osoba, która w określonym przedziale czasowym podlegała nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce[1]. Ryczałt wynosi 200.000 zł za rok podatkowy niezależnie od wysokości uzyskanych w tym roku przychodów zagranicznych. Warunkiem korzystania z tej formy opodatkowania jest także ponoszenie wydatków na cele pożądane społecznie w wysokości co najmniej 100.000 zł w roku podatkowym[2] – wydatki te ponosi się począwszy od roku podatkowego następującego bezpośrednio po roku podatkowym, w którym podatnik przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i następnie trzeba je ponosić w czasie korzystania z tej formy opodatkowania. Opodatkowanie tym ryczałtem stosuje się przez okres 10 kolejnych lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym podatnik przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zwolnienie od podatku dochodowego przychodów podatnika określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (tzw. ulga na powrót). Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł. Zwolnienie dotyczy wyłącznie określonej kategorii przychodów i przysługuje w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego. Przychodami objętymi omawianym zwolnieniem są:

1. przychody osiągnięte ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,
2. przychody z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 tej ustawy,
3. przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27 („skala podatkowa”), art. 30c (ryczałt od przychodów ewidencjonowanych) albo art. 30ca („kwalifikowane prawa własności intelektualnej”) albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych

Podsumowując, mamy do czynienia z dwoma różnymi rodzajami preferencji podatkowych. Łączy ich do pewnego stopnia adresat tj. osoby fizyczne przenoszące swe miejsce zamieszkania do Polski. W przypadku omawianego ryczałtu dotyczy on wyłącznie przychodów, które podatnik mający miejsce zamieszkania w Polsce osiąga za granicą. Podatnik korzystający ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. przez okres 4 lat nie zapłaci w ogóle podatku od określonych w tym przepisie przychodów, – w przypadku podatnika korzystającego z ryczałtu określonego w art. 30j-30p tej ustawy podatnik zapłaci 200 tys. zł podatku rocznie, a jednocześnie jest obowiązany do ponoszenia każdego roku wydatków w wysokości 100 tys. zł na cele pożądane społecznie.

 

[1] Jednym z warunków skorzystania z preferencji podatkowej jest to by podatnik nie posiadał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez co najmniej pięć z sześciu lat podatkowych poprzedzających bezpośrednio rok podatkowy, w którym przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

[2] Zgodnie z art. 30m ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. podatnik jest obowiązany do poniesienia wydatków na wzrost gospodarczy, rozwój nauki i szkolnictwa, ochronę dziedzictwa kulturowego lub krzewienie kultury fizycznej, których rodzaje są określone w przepisach wydanych na podstawie art. 30m ust. 5 tej ustawy, w wysokości co najmniej 100.000 zł w roku podatkowym począwszy od roku podatkowego następującego bezpośrednio po roku podatkowym, w którym podatnik przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu