Dodany z dniem 1 stycznia 2020 r. do omawianej ustawy art. 26i przewiduje wprowadzenie możliwości pomniejszenia przez wierzyciela podstawy opodatkowania o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu ustawy z dnia 8 marca 2013 r., jeżeli wierzytelność ta nie zostanie uregulowana lub zbyta w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (rachunku).
W przypadku, gdy po dokonaniu korekty podstawy opodatkowania należność zostałaby uregulowana (zbyta), wierzyciel będzie musiał zwiększyć podstawę opodatkowania oraz zapłacić podatek w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana (zbyta).
Zgodnie z art. 26i ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. podstawa obliczenia podatku, po uprzednim odliczeniu kwot stanowiących koszty uzyskania przychodów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową ? po stronie wierzyciela ? może być zmniejszona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie. Zmniejszenia dokonuje się, jeżeli do dnia złożenia zeznania podatkowego wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta. Okres 90 dni liczy się począwszy od pierwszego dnia następującego po określonym na fakturze (rachunku) lub w umowie upływie terminu do uregulowania zobowiązania.
Jeżeli wartość zmniejszenia podstawy obliczenia podatku jest wyższa od tej podstawy, zmniejszenia podstawy obliczenia podatku o nieodliczoną wartość dokonuje się w kolejnych latach podatkowych, nie dłużej jednak niż przez okres 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, za który powstało prawo do zmniejszenia. Zmniejszenia podstawy obliczenia podatku w kolejnych latach dokonuje się, jeżeli wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta.
Zmniejszenia można dokonać również na etapie zaliczki na podatek ? zgodnie z art. 44 ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991r., dochód stanowiący podstawę obliczenia zaliczki na podatek dochodowy może być zmniejszony o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego, która nie została uregulowana lub zbyta. Zmniejszenia dokonuje się rozpoczynając od okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta. Zmniejszenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki dokonuje się, jeżeli do dnia terminu płatności zaliczki wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta.
W przypadku, gdy wartość zmniejszenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki, jest wyższa od tego dochodu, zmniejszenia dochodu o nieodliczoną wartość dokonuje się w kolejnych okresach rozliczeniowych roku podatkowego, za który powstało prawo do zmniejszenia.
Zmniejszenia dochodu w kolejnych okresach dokonuje się wyłącznie w sytuacji, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta. Ponadto, zmniejszenia dokonuje się, jeżeli do dnia terminu płatności zaliczki wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta.
Jeżeli podatnik dokonał zmniejszenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki w związku z nieuregulowaną wierzytelnością, będzie zobowiązany do zwiększenia dochodu w okresie rozliczeniowym roku podatkowego, kiedy wierzytelność zostanie uregulowana lub zbyta.
