Ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników

Przedsiębiorca zamierza zorganizować zagraniczną wycieczkę (do Grecji) dla pracowników oraz dla rencistów i emerytów, będących członkami Spółdzielni i jej byłymi pracownikami. Wyjazd związany jest z jubileuszem 20-lecia restauracji ” ” oraz jubileuszem 30-lecia stacji paliw, będących częścią przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. U Wnioskodawcy nie został założony zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w rozumieniu ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Przedsiębiorca najpierw w całości pokryje całkowity koszt wyjazdu, a następnie uczestnik wycieczki zobowiązany będzie zwrócić Przedsiębiorcy różnicę pomiędzy kosztem wyjazdu przeliczonym na jedną osobę, a wartością dofinansowania netto. Dofinansowanie do wyjazdu nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie Przedsiębiorcy koszt wycieczki nie będzie stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, nie wejdzie również do podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy oraz § 1 wskazanego rozporządzenia, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finasowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zakład ubezpieczeń społecznych zgadza się ze stanowiskiem Przedsiębiorcy, skoro dane świadczenie nie jest przychodem w myśl przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych to nie może stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Jak wskazał Zakład w interpretacji indywidualnej z dnia 21 kwietnia 2022 r., numer sprawy WPI/200000/43/452/2022 zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób.

Wróć do spisu treści serwisu