W dniu 29 czerwca 2023 r. zapadł istotny wyrok TSUE (sygn. akt C-108/22) w polskiej sprawie dotyczącej opodatkowania w trybie VAT marża usług turystycznych. TSUE orzekł, że przedsiębiorcy samodzielnie nabywający usługi noclegowe i następnie odsprzedający je innym firmom muszą rozliczać się według procedury VAT marża.
Wyrok dotyczy podatnika zajmującego się konsolidacją usług hotelowych, który dokonywał odprzedaży usług noclegowych nabytych od innych podmiotów. Z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie wynika, że spółka, której dotyczy wyrok oferuje swoim klientom – przedsiębiorcom – możliwość rezerwacji usług noclegowych w hotelach i innych obiektach w Polsce i za granicą. Nie posiada jednak własnej bazy noclegowej, a usługi nabywa od innych podatników podatku od towarów i usług, a następnie odsprzedaje je na rzecz swoich klientów. Konieczne stało się zatem rozstrzygnięcie tego, co jest usługą turystyki. Zdaniem organu podatkowego nie jest nią odsprzedaż usług noclegowych, bo obejmuje ona wyłącznie noclegi, czyli nie ma charakteru kompleksowego. Cena po jakiej podatnik odsprzedawał noclegi obejmowała koszt nabycia usługi noclegowej i „narzut w postaci ceny rezerwacji w celu pokrycia kosztów transakcji”. Co istotne, odprzedaży usług noclegowych nie towarzyszyły inne dodatkowe usługi.
TSUE orzekł w oparciu o wcześniej wydane przez siebie wyroki dotyczące usług świadczonych przez biuro podróży (m.in. wyrok TSUE z dnia 19 grudnia 2018 r., sprawa Alpenchalets Resorts, sygn. C‑552/17) i tym samym wskazał, że dla możliwości zastosowania procedury szczególnej dotyczącej biur podroży nie ma znaczenia fakt czy usłudze zakwaterowania towarzyszą dodatkowe usługi. Trybunał orzekł wówczas, że świadczenie przez biuro podróży zakwaterowania wakacyjnego podlega owej szczególnej procedurze opodatkowania, nawet jeśli usługa ta obejmuje jedynie zakwaterowanie. W tym względzie należy wskazać, że ponieważ samo tylko zapewnienie zakwaterowania wakacyjnego przez biuro podróży wystarcza do tego, aby zastosowanie miała procedura szczególna przewidziana w art. 306–310 dyrektywy VAT, znaczenie innych dostaw lub świadczenia usług, które ewentualnie towarzyszą owej usłudze zakwaterowania, nie może mieć wpływu na kwalifikację prawną omawianej sytuacji, to znaczy na to, że objęta jest ona procedurą szczególną dla biur podróży.
Trybunał uznał, że skoro podatnik dokonuje transakcji identycznych lub co najmniej porównywalnych z transakcjami biura podróży lub organizatora wycieczek turystycznych (w zależności od potrzeb i oczekiwań klientów podatnik świadczy również okazjonalnie doradztwo w wyborze miejsca noclegowego oraz pomoc w organizacji podróży), w konsekwencji należy stwierdzić, iż art. 306 dyrektywy 2006/112/WE należy interpretować w ten sposób, że świadczenie podatnika polegające na zakupie usług noclegowych od innych podatników i na ich odprzedaży jest objęte procedurą szczególną VAT mającą zastosowanie do biur podróży, mimo że usługom tym nie towarzyszą usługi dodatkowe.
Karolina Karaś
tel. 32 259 71 50
