Wydatki na promocję produktów w handlu e-commerce a prawo do tzw. ulgi na ekspansję

W ramach tzw. ulgi na ekspansję, określanej również jako ulga prowzrostowa, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą, którzy zwiększą przychody ze sprzedaży, względnie uzyskają przychody dzięki wprowadzeniu do sprzedaży nowych produktów bądź rozpoczną sprzedaż na nowym rynku, zyskują prawo do odliczenia od podstawy obliczenia podatku wydatków faktycznie poniesionych w celu tegoż zwiększenia przychodów. W interpretacji indywidualnej z dnia 6 października 2022r. Dyrektor KIS odniósł się do dopuszczalności stosowania przedmiotowej ulgi w odniesieniu do wydatków na usługi świadczone przez platformę reklamową m.in. w ramach promocji innowacyjnych rozwiązań w zakresie zautomatyzowanej fotografii produktowej w handlu e-commerce .

Ulga regulowana jest przepisami art. 26gb ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa z dnia 26 lipca 1991r.”) i odpowiednio art. 18eb ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa z dnia 15 lutego 1992 r.”) dodanymi ustawą z dnia 29 października 2021r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (dalej: „ustawa z 29 października 2021r.”).

Wynikające z tych przepisów odliczenie ma charakter warunkowy i limitowany. Dotyczy bowiem wyłącznie wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z pozarolniczej działalności gospodarczej, a jednocześnie nie może przekraczać 1 000 000 zł w roku podatkowym. Ograniczony jest również katalog poniesionych wydatków rozliczanych w ramach ulgi. Niemniej w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych ulga ta jest dostępna bez względu na to czy podatnik stosuje opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej na zasadach ogólnych, czy też podatkiem liniowym.

Zgodnie z definicją zamieszczoną w art. 18eb ust.2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. oraz analogicznym unormowaniem z art. 26gb ust.2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. ulga odnosi się wyłącznie do wytwarzanych przez podatnika produktów materialnych, a więc nie znajduje zastosowania do działalności handlowej, tj. sprzedaży produktów nabytych uprzednio od innych producentów. Bez znaczenia pozostaje natomiast to, czy stosowana przez podatnika technologia wytwarzania jest efektem działań innowacyjnych, działalności B+R producenta, czy też opiera się np. na pozyskanych przezeń w przeszłości licencjach.

Przez zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów rozumie się odpłatne zbycie produktów do podmiotu niebędącego podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust.1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. oraz odpowiednio art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. W konsekwencji z ulgi na ekspansję nie mogą skorzystać ci przedsiębiorcy, którzy dokonują sprzedaży na rzecz podmiotów powiązanych.

Zgodnie z nowymi przepisami obu ustaw o podatkach dochodowych do kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów zaliczone zostały wydatki z tytułu:

• uczestnictwa w targach poniesione na: organizację miejsca wystawowego, zakup biletów lotniczych dla pracowników oraz zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników;
• działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów;
• dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów;
• przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych;
• przygotowania dokumentacji niezbędnej do przystąpienia do przetargu, a także w celu składania ofert innym podmiotom.

Koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Podatnik, który zastosował odliczenie musi spełnić warunek skutku, co oznacza, że w okresie dwóch kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, musi zwiększyć krajowe przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów. Niemniej, wystarczające jest osiągnięcie przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych lub ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Przy ustalaniu spełnienia powyższego warunku uwzględnia się wyłącznie przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. W rezultacie wszelkie przychody uzyskane ze sprzedaży własnych produktów, ale za granicą, nie są brane pod uwagę. Brak spełnienia warunku dotyczącego zwiększenia krajowych przychodów ze sprzedaży produktów powoduje, że podatnik, który skorzystał z odliczenia, jest obowiązany w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym upłynął termin do osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów, do odpowiedniego doliczenia kwoty uprzednio odliczonej w zeznaniu rocznym.

Dopuszczalność zastosowania tak funkcjonującej ulgi z tytułu kosztów działań promocyjno-informacyjnych polegających na nabyciu usług platformy reklamowej w celu wdrożenia nowego urządzenia przeznaczonego do zautomatyzowanego fotografowania oferowanych produktów była m.in. przedmiotem stanowiska Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wyrażonego w interpretacji indywidualnej o sygn. 0111-KDIB1-1.4010.466.2022.2.SG z dnia 6 października 2022 r.

Producent rozwiązań w zakresie zautomatyzowanej fotografii produktowej, produkujący i sprzedający sprzęt fotograficzny, wnioskując o interpretację wskazał m.in., że reklamuje produkty poprzez dwa typy kampanii reklamowych. W ramach kampanii searchowych, w których reklamy tekstowe produktów wyświetlane są w formie tekstowej oraz w kampaniach displayowych, w których reklamy banerowe polegają na wyświetlaniu się banerów reklamowych przedstawiających zdjęcia produktów. Kliknięcie w reklamę przekierowuje odbiorcę na stronę internetową Spółki (stronę główną lub podstronę produktową) i tym samym promuje urządzenia oraz działalność Spółki.

Tym samym – jak dowodziła Spółka – opisany sposób promowania przez nią produktów za pomocą usług platformy reklamowej stanowi działalność promocyjno-informacyjną w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. , poprzez którą Spółka nie tylko reklamuje swe konkretne produkty, ale również informuje odbiorców o cechach i specyfikacji wszelkich oferowanych przez nią urządzeń oraz o zakresie swej działalności, zaś celem kampanii reklamowych jest w pierwszej kolejności uświadomienie potencjalnych klientów o istnieniu i zaletach oferowanej przez Spółkę zautomatyzowanej fotografii produktowej, dzięki czemu, możliwe ma być dotarcie do tych klientów z ofertą konkretnych produktów właściwych dla ich branży.

We wskazanej interpretacji o sygn. 0111-KDIB1-1.4010.466.2022.2.SG z 6 października 2022 r. Dyrektor KIS podkreślił, że zgodnie z art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r., za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów. Zauważył przy tym, że użycie w powyższym przepisie sformułowania „w tym” wskazuje na przykładowe wyliczenie kosztów związanych z działaniami promocyjno-informacyjnymi.

Wobec powyższego w ocenie Dyrektora KIS „[…] działania reklamowe Spółki prowadzone za pośrednictwem sieci Internet, tj. (…) – system reklamowy (…), poprzez który odbiorca po kliknięciu w tekst lub baner, zostaje przekierowany na stronę internetową Spółki (stronę główną, podstronę produktową lub oddzielną stronę dedykowaną konkretnemu Urządzeniu) mieszczą się w katalogu działań promocyjno-informacyjnych, o którym mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.p.

Organ zgodził się zatem z kwalifikacją przyjętą przez Spółkę wnioskującą o interpretację, że opisane wydatki ponoszone przez nią na promocję produktów stanowią koszty działań promocyjno-informacyjnych w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. i w konsekwencji podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania jako koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów przy spełnieniu przez Spółkę pozostałych warunków zastosowania ulgi określonej w art. 18eb ustawy.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu