Z dniem 17 czerwca 2022 r. została wydana interpretacja indywidualna przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (sygn. 0111-KDIB1-1.4010.99.2022.5.SH) w zakresie zaliczenia wynagrodzenia wypłacanego na rzecz wspólników z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych do kosztów uzyskania przychodów.
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, posiadającą Zarząd i siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej. Spółka ta prowadzi działalność w zakresie tworzenia oraz dostarczania oprogramowania informatycznego do zarządzania finansami i monitorowania kosztów przedsiębiorstw, jak również wykonywania szkoleń z zakresu korzystania z tego oprogramowania oraz posiłkowo bieżące doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej – w tym prowadzenie szkoleń, prelekcji i wykładów z zakresu zarządzania finansami i pracownikami oraz monitorowania kosztów w biznesie.
Świadczenia, które Wspólnicy wykonywać będą na rzecz Spółki mają charakter świadczeń powtarzalnych, niezbędnych w toku normalnej działalności. W skład tych świadczeń wchodzić mogą m.in. następujące czynności:
- monitorowanie i obsługa programów dofinansowań usług szkoleniowych i usług doradczych,
- projektowanie i przygotowywanie materiałów promocyjnych na rzecz Spółki,
- szkolenie pracowników spółki z zakresu systemu należącego do Spółki,
- prowadzenie badań rynku oraz zbieranie opinii na temat Spółki od klientów,
- prowadzenie nadzoru i obsługa stron internetowych Spółki,
- prowadzenie nadzoru i obsługa mediów społecznościowych Spółki,
- projektowanie oprogramowania wykorzystywanego na potrzeby spółki także z użyciem narzędzi w postaci arkuszy kalkulacyjnych (tzw. Excel),
- windykacja należności, monitorowanie kondycji finansowej kontrahentów,
- prowadzenie rekrutacji i wprowadzania pracowników,
- czynności biurowe wysyłki i odbioru korespondencji, archiwizacja dokumentów,
- przygotowywanie i konserwacja pracowniczej infrastruktury technicznej,
- aktualizacja systemów operacyjnych,
- aktualizacja systemów informatycznych,
- wsparcie techniczne i obsługa pracowników spółki.
W ocenie Dyrektora KIS wniosek zasługiwał na pozytywne rozpatrzenie. W uzasadnieniu własnego stanowiska Dyrektor wskazał w pierwszej kolejności na ogólną definicję kosztu uzyskania przychodów określoną w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., zgodnie z którą: „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).” Zatem aby wydatek poniesiony przez Spółkę stanowił koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
W ocenie Dyrektora powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) – jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Podkreślić należy, że klasyfikacja kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodu powinna odbywać się za każdym razem w oparciu o indywidualne cechy działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone.
Na uwagę zasługuje w tym miejscu art. 176 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych: „Jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w umowie spółki należy oznaczyć rodzaj i zakres takich świadczeń.” Dodatkowo zgodnie z § 2 powyższego artykułu „Wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane przez spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Wynagrodzenie to nie może przewyższać cen lub stawek przyjętych w obrocie.” Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić że Spółka zobowiązana jest do wypłaty wynagrodzenia za otrzymane dodatkowe świadczenia ze strony jej wspólników, które wynikają z zawartej umowy spółki nawet w przypadku kiedy spółka w sprawozdaniu finansowym nie wykazuje zysku.
Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił w art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. „Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego.” oraz w art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy „Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.” Wynagrodzenia dla wspólników za wykonanie powtarzających się świadczeń na rzecz Spółki będzie określane w jeden z poniższych wariantów:
- w stałej miesięcznej wysokości, przy czym wysokość tego wynagrodzenia zostanie ustalona w oparciu o zakres usług oraz czasu niezbędnego do ich świadczenia,
- wedle stawki godzinowej za świadczone usługi, przy czym wspólnik będzie miał obowiązek do świadczenia usług w zakresie nie mniejszym niż wskazany w Umowie.
Wysokość wynagrodzenia Spółka będzie ustalała w oparciu o zakres świadczeń oraz ich częstotliwość, mając na względzie takie czynniki, jak: otoczenie rynkowe, czynniki makroekonomiczne czy wiedza, doświadczenie oraz unikalne umiejętności poszczególnych wspólników. W ocenie Dyrektora w ramach powyższej zależności na gruncie niniejszej interpretacji nie znajdzie zastosowania wyłącznie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., bowiem w omawianej sprawie nie występuje świadczenie jednostronne. Ponadto nie znajdzie również zastosowania wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów określone przepisami art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy, bowiem jak wynika z wniosku wspólnicy Spółki, mogą pełnić funkcję w Zarządzie Spółki, będą zobowiązani przez Spółkę do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, polegających na wykonywaniu na rzecz Spółki wymienionych we wniosku oraz określonych w umowie Spółki usług.
Dyrektor uznając stanowisko Spółki za prawidłowe stwierdził, że w świetle powyższego, Spółka będzie mogła zaliczyć wynagrodzenie wypłacane na rzecz wspólników z tytułu okresowych świadczeń niepieniężnych, o których mowa w art. 176 ustawy z dnia 15 września 2000 r., do kosztów uzyskania przychodów.
