Czy za wynajem stanowiska, mebli i sprzętu elektronicznego (jak telewizory czy tablety), przed podmiot zagraniczny, należy się podatek u źródła?
Podatek u źródła dotyczy transakcji transgranicznych, w których podmiot z jednego kraju wypłaca wynagrodzenie podmiotowi z innego kraju, a wynagrodzenie to podlega opodatkowaniu w kraju wypłacającego (kraju źródła). Powstanie zobowiązania zależy od rodzaju usługi, przepisów krajowych oraz umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO). W Polsce podatek u źródła opiera się na przepisach ustawy o CIT (artykuły 21 i 22) oraz ustawę PIT (artykuł 29). Podstawami prawnymi podatku u źródła mogą być również międzynarodowe umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO) oraz akty prawa UE (jak Dyrektywa odsetkowa i należności licencyjnych (2003/49/WE) czy Dyrektywa o spółkach matkach i spółkach córkach (2011/96/UE)).
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1) CIT podatek u źródła dla przychodów „z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – stala się w wysokości 10% tych przychodów”.
Wydawać się zatem może, że opisany wynajem „wyposażenia stanowiska” może kwalifikować się jako użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia handlowego, jednak byłby to pogląd błędny.
Pogląd, iż w rozumieniu art. 21 ust 1 pkt 1 CIT wynajem sprzętu elektrycznego (w szczególności monitorów) nie stanowi użytkowania urządzenia handlowego, zatem nie podlega podatkowi u źródła wywodzi się od DKIS. W interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 2024-10-22 o sygnaturze 0111-KDIB1-1.4010.458.2024.2.SH, organ wskazał, że w ustawie podatkowej brak jest definicji legalnej słowa „urządzenie handlowe”. Niezbędnym jest zatem w tym zakresie odwołanie do języka potocznego albowiem regułom języka normatywnego odpowiadają określone dyrektywy wykładni językowej, w myśl których (…) przy tłumaczeniu znaczenia normy należy jej przypisać takie znaczenie, jakie ma ona w języku potocznym, chyba, że ważne względy przemawiają za odstępstwem od tego znaczenia (por. L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2010, s. 99). Za punkt wyjścia przy interpretacji znaczenia wyrazów „urządzenie” i „handlowe” należy przyjąć ich znaczenie słownikowe. Otóż, wyraz „urządzenie” występuje w znaczeniu: „przedmiotu o złożonej konstrukcji, wykonującego lub ułatwiającego określoną pracę” (Wielki Słownik Języka Polskiego, http://www.wsjp.pl); „mechanizmu bądź zespołu mechanizmów, niekiedy bardzo skomplikowanych technicznie, służących do wykonywania określonych czynności, pełniących jakąś funkcję; przyrządu” (Nowy Słownik Języka Polskiego, pod red. B. Dunaja, s. 749); „mechanizmu lub zespołu mechanizmów, służącego do wykonania określonych czynności” (Słownik Języka Polskiego PWN, http://sjp.pwn.pl). Przymiotnik „handlowy” oznacza natomiast „odnoszący się do handlu jako obrotu towarami, podlegający na kupnie – sprzedaży „Mały Słownik Języka Polskiego” (PWN Warszawa 1994 r. str. 247). W świetle powyższego należy stwierdzić, że uzyskiwane od Wnioskodawcy przez podmioty zagraniczne przychody z tytułu uczestnictwa w targach branżowych obejmujące należności za przykładowo wynajem powierzchni wystawienniczej (przestrzeni w hali wystawienniczej), korzystanie za odpłatnością w okresie trwania targów z udostępnionego stoiska lub wyposażenia wystawienniczego – kompletnego stoiska lub jego niektórych tylko elementów, takich jak np. meble, oświetlenie, lodówka, gaśnica, dystrybutor wody, wykładzina, sprzęt elektroniczny niezbędny do obsługi stoiska (np. stacja robocza PC, monitory, przedłużacze), wynajem sali konferencyjnej (na potrzeby spotkania z potencjalnymi klientami) – nie są przychodami z tytułu użytkowania lub prawa do używania urządzenia handlowego.” Pogląd ten został wcześniej przedstawiony również w w interpretacji indywidualnej z dnia 2023-11-22, sygn. Akt 0111-KDIB1-2.4010.494.2023.1.ANK w której organ dodatkowo stwierdził, iż „nie można powiedzieć, że wyświetlacz uczestniczy w procesie produkcyjnym czy handlowym. Wyświetlacz w sposób oczywisty – co nie wymaga głębszej analizy – nie jest urządzeniem naukowym.”
Zatem wynajem stanowiska (w tym mebli czy sprzętu elektronicznego), nie podlega podatkowi u źródła na terenie Polski. Wynika to również z tego, że usługi związane z organizacją targów i wystaw (m.in. rozkładanie stoisk czy organizacja eventów) nie są wskazane w katalogu usług podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce. Podlegać zatem będą opodatkowaniu „klasycznemu” na terenie rezydencji podatkowej usługodawcy.
