Jeżeli zaliczka (przedpłata) na poczet przyszłych usług ma definitywny charakter, to przychód podatkowy powstaje w momencie jej otrzymania. Jeżeli natomiast powyższych cech dokonana zaliczka mieć nie będzie (ostateczność/definitywność), przychód w podatku dochodowym nie powstanie.
Przepis art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określa jakich należności nie zalicza się do przychodu. W przepisie tym znajduje się odstępstwo od zasady, że przychodem są kwoty otrzymane lub należne, choćby nie zostały otrzymane. Warunkiem, by pobrane wpłaty lub zarachowane należności nie były zaliczone do przychodów jest to, by dotyczyły one dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Już więc w momencie pobrania wpłaty lub zarachowania należności musi być wiadome, że dotyczą te wpłaty konkretnie określonych przyszłych dostaw towarów lub wykonanej usługi. Sformułowanie użyte w tym przepisie „które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych” wskazuje, że chodzi o takie dostawy towarów lub wykonanie usług, co do których w momencie pobrania wpłaty nie ma wątpliwości, że zostaną faktycznie wykonane.
Należy wskazać jednak, że jeżeli zaliczka (przedpłata) na poczet przyszłych usług ma definitywny charakter, to przychód podatkowy powstaje w momencie jej otrzymania. Jeżeli tak dokonana wpłata ma charakter ostateczny, definitywny, to organy podatkowe zaliczą ją do przychodów z uwagi na spełnienie warunku „uregulowania należności”. Jeżeli natomiast powyższych cech dokonana zaliczka mieć nie będzie (ostateczność/definitywność), przychód w podatku dochodowym nie powstanie.
