Zwolnienie przedmiotowe w podatku dochodowym od osób fizycznych – zwrot kosztów ładowania pojazdu służbowego prądem w miejscu zamieszkania pracownika

W niniejszym artykule autor omawia zakres zwolnienia przedmiotowego w aspekcie zwrotu przez pracodawcę kosztów ładowania pojazdu służbowego o napędzie hybrydowym. Ładowanie ma się odbywać z wykorzystaniem sieci elektrycznej pracownika – to pracownik będzie pokrywał koszt naładowania samochodu służbowego.

 

1. Wprowadzenie

W interpretacji indywidualnej z dnia 10 czerwca 2022 r.¹, dotyczącej zwolnienia przedmiotowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że zwrot przez pracodawcę kosztów ładowania pojazdu hybrydowego prądem w domu pracownika stanowi dla tego pracownika przychód ze stosunku pracy w świetle ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych², lecz podlegający zwolnieniu z opodatkowania.

W ubiegłym roku Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał jednak interpretację indywidualną³, w której zajął zgoła odmienne stanowisko, gdyż uznał, że dopłata dla pracownika za ładowanie samochodu z napędem elektrycznym w domu jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Istotne znaczenie miała tu dokładność prowadzonych rozliczeń, ponieważ w pierwszym przypadku było ustalane faktyczne zużycie prądu, a w drugim – pracodawca zwracał koszty pracownikowi w formie ryczałtowej.

 

2. Zasady ogólne

Co do zasady, zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej⁴ zaniechano poboru podatku. Niniejsze uregulowanie wyraża generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy zostały wyłączone z opodatkowania.

Dodatkowo w myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Z kolei w świetle art. 12 ust. 1 przywołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Na podkreślenie zasługuje sformułowanie „w szczególności”, które oznacza, że wymienione kategorie przychodów są jedynie przykładowe.

Za słuszny w takim razie uchodzi pogląd Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zgodnie z którym: „Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym”⁵.

 

3. Ryczałt samochodowy od dnia 1 stycznia 2022 r.

Wraz z początkiem roku zmieniły się m.in. przepisy odnoszące się do ryczałtu samochodowego (art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.).

W stanie prawnym obowiązującym w 2021 r. wartość nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych wynosiła:

1. 250 zł miesięcznie w przypadku samochodów o pojemności silnika do 1600 cm³;
2. 400 zł miesięcznie w przypadku samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm³.

Od dnia 1 stycznia 2022 r., na mocy ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw⁶, zmieniło się brzmienie art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. Obecnie wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

1. 250 zł miesięcznie – dla samochodów:
   1. o mocy silnika do 60 kW,
   2. stanowiących pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych⁷ lub pojazd napędzany wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy;
2. 400 zł miesięcznie – dla samochodów innych niż wymienione w pkt 1.

Stosownie do art. 12 ust. 2b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. w przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości jednej trzydziestej kwot określonych w ust. 2a.

Z kolei jak wynika z art. 12 ust. 2c przywołanej ustawy, jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica między wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.

Jak można zauważyć, prawodawca ustawą z dnia 29 października 2021 r. usunął istniejącą lukę prawną. Silniki elektryczne nie mają bowiem pojemności oznaczanej w centymetrach sześciennych, przez co było niemożliwe ustalenie wartości nieodpłatnego świadczenia na podstawie art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. w przypadku wykorzystywania przez pracownika samochodu służbowego z napędem elektrycznym.

 

4. Podsumowanie

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. wolne od podatku dochodowego są ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące ich własność.

Za słuszny uchodzi pogląd wyrażony we wspomnianej na wstępie interpretacji z dnia 10 czerwca 2022 r., że kwota wypłaconego ekwiwalentu korzysta ze zwolnienia od podatku, jeśli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. ekwiwalent jest wypłacony w pieniądzu;
2. kwota ekwiwalentu odpowiada poniesionym przez pracownika wydatkom, tzn. musi zachodzić racjonalny związek między kwotą wypłaconą pracownikowi a wartością używanych na potrzeby pracodawcy narzędzi, materiałów lub sprzętu, należących do pracownika, oraz stopniem zużycia rzeczy w trakcie tego używania;
3. narzędzia, materiały lub sprzęt stanowią własność pracownika;
4. narzędzia, materiały lub sprzęt należące do pracownika są wykorzystywane przy wykonywaniu pracy na rzecz pracodawcy.

Jeśli zatem ekwiwalent za użycie sieci elektrycznej pracownika w celu ładowania samochodu służbowego na potrzeby wykonywania zadań służbowych spełnia powyższe przesłanki, wówczas podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

 

Przypisy

¹     0112-KDIL2-1.4011.1117.2021.1.MKA.

²     Tekst jednolity Dz.U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm., dalej: ustawa z dnia 26 lipca 1991 r.

³     Interpretacja indywidualna z dnia 5 maja 2021 r., 0112-KDIL2-1.4011.153.2021.1.DJ, https://eureka.mf.gov.pl/informacje/podglad/441625, dostęp: 24.06.2022.

⁴     Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, tekst jednolity Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.

⁵     Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 maja 2021 r., 0112-KDIL2-1.4011.153.2021.1.DJ, dok. cyt.

⁶     Dz.U. poz. 2105 ze zm., dalej: ustawa z dnia 29 października 2021 r.

⁷     Dz.U. z 2022 r. poz. 1083.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu