Zwolnienie z akcyzy energii elektrycznej pochodzącej z odnawialnego źródła energii

Na mocy przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (dalej określanej jako: „ustawa”) statuujących szczególny reżim opodatkowania energii elektrycznej wprowadzono zasadę opodatkowania akcyzą ostatniego etapu obrotu, czyli etapu wydania energii elektrycznej do konsumpcji nabywcy końcowemu przez podmiot posiadający koncesję jak i przez podmiot, który koncesji nie posiada ale wydawaną energię elektryczną wyprodukował. Opodatkowaniu podlega także konsumpcja rozumiana jako zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję jak i przez podmiot, który koncesji nie posiada, ale zużywa wytworzoną przez siebie energię elektryczną. Równocześnie w § 5 rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 28 czerwca 2021 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (dalej: „rozporządzenie”) uregulowane zostało zwolnienie adresowane do podmiotów, które wytwarzają i zużywają energię elektryczną, wyprodukowaną z generatorach o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW.

W interpretacji indywidualnej o sygn. 0111-KDIB3-3.4013.183.2022.1.MKz dnia 8 września 2022r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wypowiedział się m.in. w kwestii współzależności zwolnienia od podatku akcyzowego produkcji energii elektrycznej z odnawialnych źródeł, zużycia przez podmiot ją produkujący oraz mocy generatorów, które ją wytworzyły.

Podatnik wnioskujący o wydanie interpretacji prezentował pogląd, że zużycie całości energii elektrycznej z odnawialnych źródeł przez podmiot ją produkujący podlega zwolnieniu z podatku akcyzowego niezależnie od mocy generatorów, które ją wytworzyły. Wskazywał także, że w jego ocenie ograniczenie zwolnienia poprzez wymóg, by generatory produkujące energię elektryczną na potrzeby podmiotu wytwarzającego tę energię, miały moc nie większą niż 1 MW, nie implementuje w sposób właściwy i pełny Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (dalej określanej jako: „dyrektywa energetyczna”).

Dyrektor KIS uznał powyższe stanowisko za nieprawidłowe. Uzasadniając swą ocenę Organ ten podkreślił, że kluczowe znaczenie dla możliwości zastosowania zwolnienia ma to, by łączna moc generatorów, z których wytwarzana jest zużywana następnie energia elektryczna nie przekraczała 1 MW. Zatem – w opinii Organu – wytwarzanie przez dany podmiot energii elektrycznej w generatorach, których łączna moc przekracza 1 MW skutkuje brakiem prawa do zastosowania zwolnienia wynikającego z § 5 rozporządzenia bez względu na to czy ilość wyprodukowanej energii elektrycznej nie przekroczy 1 MW, a także niezależnie od tego czy podmiot ten będzie zużywać całość wytworzonej energii elektrycznej, czy też jej część odprzeda.

Dyrektor KIS nie zgodził się również oceną, że przedstawione wyżej ukształtowanie przepisów w rozporządzeniu nie implementuje dyrektywy energetycznej w sposób właściwy i pełny. Zaznaczył, że zwolnienia lub obniżki z art. 15 ust. 1 pkt b tiret pierwsze powołanej dyrektywy mają charakter fakultatywny – państwa członkowskie „mogą” je przyznać, a zatem to do prawodawcy krajowego należy wybór formy zwolnienia, jego wielkość oraz warunki stosowania. Określenie maksymalnej łącznej mocy generatorów (na poziomie 1 MW) pozostaje tym samym zgodne z uprawnieniami państwa członkowskiego.

Wróć do spisu treści serwisu