W myśl ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnienie od podatku od nieruchomości obejmuje nieruchomości lub ich części, przeznaczone na cele mieszkalne duchownych i członków diakonatów, jeżeli:
1) są one wpisane do rejestru zabytków;
2) służą jako domy księży emerytów lub znajdują się w budynkach stanowiących każdorazowo siedziby Biskupa Kościoła i Biskupów Diecezjalnych.
Zwolnieniu podlegają zatem nieruchomości lub ich części przeznaczone na cele mieszkalne, jeżeli dodatkowo spełniony jest warunek wpisu tych nieruchomości do rejestru zabytków, albo gdy nie są one wpisane do tego rejestru, ale służą jako domy księży emerytów lub znajdują się w budynkach stanowiących każdorazowo siedziby Biskupa Kościoła i Biskupów Diecezjalnych.
W ustawie nie zawarto definicji pojęcia „przeznaczone”, co wielokrotnie prowadziło do wątpliwości interpretacyjnych rozstrzyganych przez sądy administracyjne.
Przykładowo zakresem stosowania omawianego zwolnienia zajmował się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi. W wyroku z dnia 19 sierpnia 2020 r. (sygn. I SA/Łd 72/20) wskazał, że zwolnienie to może znaleźć zastosowanie już wówczas, gdy nieruchomość jest przeznaczona na cele mieszkalne duchownych ? niezależnie od tego, jak ona jest faktycznie wykorzystywana, czy jest zajęta wyłącznie na cele mieszkalne. Zwolnieniu nie stoi również na przeszkodzie okoliczność, że w części nieruchomości przeznaczonej na cele mieszkalne duchownych jest jednocześnie prowadzona działalność gospodarcza. Nie przekreśla to bowiem mieszkalnego przeznaczenia nieruchomości.
Agata Strocka
Konsultant podatkowy
Główny specjalista w Dziale Audytu Podatkowego
agata.strocka@isp-modzelewski.pl
tel. 22 517 30 69
