W przypadku samochodów służbowych o napędzie hybrydowym towar w postaci paliwa konwencjonalnego lub energii elektrycznej nabywa pracodawca, a pracownik jest niejako pośrednikiem pomiędzy dostawcą towaru a jego nabywcą. Jeśli ładowanie pojazdu odbywa się w miejscu zamieszkania pracownika i pracownik ten po skalkulowaniu poniesionych kosztów na podstawie faktury z zakładu energetycznego, wystawionej w oparciu o odczyt licznika zapewniający dokładne określenie ilości zużytej energii niezbędnej do naładowania pojazdu, otrzymuje od pracodawcy zwrot wydatków na energię elektryczną przedmiotem wątpliwości bywa kwalifikacja tegoż zwrotu dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, zwłaszcza zaś to czy w przedmiotowej sytuacji znajduje zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa z dnia 26 lipca 1991 r.”). Kwestia te została podniesiona m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS nr 0112-KDIL2-1.4011.1117.2021.1.MKA z dnia 10 czerwca 2022 r.
W stanie faktycznym, w którym wydana została interpretacja, podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych wnioskujący o jej wydanie podał, że za zgodą pracodawcy stosuje ładowanie pojazdu służbowego o napędzie hybrydowym w miejscu zamieszkania ze względu na niską dostępność miejsc ładowania pojazdu (dostępna ładowarka, odległa jest od miejsca zamieszkania podatnika o ponad 20 km). Ładowanie takie nie musi się bowiem odbywać wyłącznie na stacji paliw, ani tam gdzie znajduje się dedykowana infrastruktura ładująca, ale również w domu, ze zwykłego gniazdka z napięciem 230V. Podatnik założył, że w celu dokładnego określenia ilości zużytego prądu podatnik skorzysta z licznika pomiędzy gniazdkiem a wtyczką ładującą pojazd hybrydowy, a następnie na podstawie kosztów wynikających z faktury, którą otrzyma od zakładu energetycznego, przygotuje zestawienie miesięczne, obliczy ilość zużytej energii (wynikającą z dedykowanego licznika), pomnoży przez cenę jednostkową i zwróci się do pracodawcy o zwrot wydatków.
Podatnik przyjął, że jeśli prąd zużywany jest na cele służbowe pracodawcy, istnieje obiektywna możliwość dokładnego obliczenia zużycia prądu w tym celu, a wniosek o zwrot wydatku jest każdorazowo weryfikowany przez służby księgowe pracodawcy, to zastosowanie powinien znaleźć art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. Uzasadniając swe stanowisko odwołał się m.in. do interpretacji indywidualnej z 23 kwietnia 2021 r., sygn. akt 0113-KDIPT2-3.4011.74.2021.3.MS dotyczącej warunków zwolnienia od podatku kwoty wypłaconego ekwiwalentu i uznał, że w jego sytuacji spełnione są w całości przesłanki wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy. Ekwiwalent bowiem będzie wypłacony w pieniądzu na podstawie przedstawionego zestawienia, jego kwota będzie odpowiadać poniesionym przez podatnika wydatkom, a zatem będzie zachodził racjonalny związek pomiędzy kwotą wypłaconą a wartością zużytej energii, która stanowi własność podatnika i będzie wykorzystana przy wykonywaniu pracy na rzecz pracodawcy tegoż podatnika.
Organ interpretacyjny ocenił stanowisko podatnika jako prawidłowe.
W uzasadnieniu interpretacji indywidualnej nr 0112-KDIL2-1.4011.1117.2021.1.MKA z dnia 10 czerwca 2022 r. Dyrektor KIS wskazał, że ze względu na szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. w każdym przypadku, w którym uzyskuje on od pracodawcy realną korzyść mającą wymiar finansowy, powstaje obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c tejże ustawy.
Jednocześnie jednak stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy, w sytuacji gdy ekwiwalent spełnia określone w tym przepisie przesłanki, a więc jest wypłacany w pieniądzu i odpowiada poniesionym wydatkom (w analizowanym przypadku w związku wykorzystaniem sieci elektrycznej w celu ładowania samochodu stanowiącego własność pracodawcy w celu wykonywania zadań służbowych) wówczas wypłacany ekwiwalent podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.
Reasumując: otrzymany od pracodawcy zwrot kosztów ładowania pojazdu hybrydowego prądem w miejscu zamieszkania, stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., podlegający zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 tejże ustawy.
dr Joanna Kiszka
Dyrektor Śląskiego Oddziału Instytutu Studiów Podatkowych
joanna.kiszka@isp-modzelewski.pl
tel. 32 259 71 50
