Opodatkowanie zbiorników podatkiem od nieruchomości

Do końca 2024 r. kwestia opodatkowania podatkiem od nieruchomości zbiorników stanowiła jedno z najbardziej spornych zagadnień na gruncie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (u.p.o.l.). W praktyce zarówno organy podatkowe, jak i podatnicy prezentowali rozbieżne stanowiska dotyczące tego, czy określone zbiorniki (np. retencyjne, technologiczne, magazynowe czy procesowe) powinny być uznawane za budynki, budowle czy też urządzenia techniczne. Brak jednoznacznych przepisów prowadził do sporów interpretacyjnych, a w konsekwencji — do licznych postępowań przed sądami administracyjnymi. Z tego względu ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie definicji budynku oraz jednoznaczne rozstrzygnięcie kwestii kwalifikacji zbiorników, wprowadzając zmiany obowiązujące od dnia 1 stycznia 2025 r.

Zgodnie z nowym brzmieniem art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., za budynek uważa się obiekt wzniesiony w wyniku robót budowlanych, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość jego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem, trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadający fundamenty i dach. Jednocześnie wprost wskazano, że z definicji budynku wyłączono obiekty, w których są lub mogą być gromadzone materiały sypkie, występujące w kawałkach, ciekłe lub gazowe, jeżeli podstawowym parametrem technicznym wyznaczającym ich przeznaczenie jest pojemność.

Ustawodawca doprecyzował jednocześnie, że zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 lit. a u.p.o.l. opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają obiekty wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 6 załącznika wskazano wprost, że obejmuje on obiekty, w których są lub mogą być gromadzone materiały sypkie, materiały występujące w kawałkach albo materiały w postaci ciekłej lub gazowej, których podstawowym parametrem technicznym wyznaczającym ich przeznaczenie jest pojemność, inne niż wymienione w poz. 4 i 5. W konsekwencji, począwszy od 2025 r., zbiorniki stanowią budowle podlegające opodatkowaniu według zasad określonych dla tej kategorii obiektów — tj. od ich wartości, a nie od powierzchni użytkowej, jak w przypadku budynków.

Należy wskazać, że w celu prawidłowego zaklasyfikowania zbiornika jako urządzenia bądź jako budowli, wytworzyły się różne odmienne stanowiska np. wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2025 r. o sygn. akt III FSK 1156/24, w którym wskazano m.in., że KŚT przyporządkowuje różne rodzaje zbiorników do odmiennych grup. Zbiorniki magazynowe, które wprost określane są jako zbiorniki, znajdują się w grupie 1 KŚT. Z kolei, inne rodzaje zbiorników, traktowane jako urządzenia techniczne, zostały ujęte w odmiennych grupach. Sąd wskazał, że dany obiekt kwalifikuje się do kategorii zbiorników, jeśli jego podstawowe właściwości techniczne i znaczenie gospodarcze wyznacza pojemność. NSA podkreślił, że zbiornik nie musi pełnić funkcji magazynowej w klasycznym rozumieniu, aby został zakwalifikowany jako obiekt budowlany — wystarczy, że służy do gromadzenia substancji w ramach procesu technologicznego. Takie podejście potwierdza kierunek interpretacyjny, zgodnie z którym o kwalifikacji obiektu decydują jego funkcje techniczne, a nie sposób użytkowania przez podatnika.

Kwalifikacja zbiorników dla celów podatku od nieruchomości ma charakter techniczno-prawny i wymaga każdorazowo analizy konkretnego stanu faktycznego. Decydujące znaczenie mają:

• konstrukcja obiektu (czy posiada fundamenty, sposób posadowienia, materiał wykonania),
• funkcja i przeznaczenie (magazynowanie, retencja, element procesu technologicznego),
• podstawowy parametr techniczny (pojemność czy powierzchnia),
• dokumentacja budowlana (projekt, pozwolenie na budowę, wpis w ewidencji gruntów i budynków),
• sposób faktycznego użytkowania.

W praktyce, zarówno dla organów podatkowych, jak i dla podatników, oznacza to konieczność starannego udokumentowania funkcji i cech technicznych obiektu.

Wróć do spisu treści serwisu