Data wykonania usługi budowlanej

Dnia 31 marca 2022 r. Naczelny Sąd Administracyjny wydał wyrok sygn. II FSK 1907/19 w przedmiocie w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w zryczałtowanym podatku dochodowym od przychodów ewidencjonowanych.

W przedmiotowej sprawie Skarżący zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o stwierdzenie nadpłaty wynikającej z korekty zeznania podatkowego PIT-28. Wskazał, że przyczyną korekty była zmiana momentu powstania obowiązku podatkowego, co skutkowało stwierdzeniem nadwyżki.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w wydanej decyzji odmówił stwierdzenia nadpłaty w zryczałtowanym podatku dochodowym od przychodów ewidencjonowanych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej Skarżącego.

Organ uznał, że „(…) Na podstawie analizy dokumentacji pozyskanej w toku kontroli podatkowej przeprowadzonej wobec wnioskodawcy w zakresie wywiązywania się z obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za okres od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2015 r., protokołu tej kontroli, a także korespondencji prowadzonej z wnioskodawcą w toku postępowania, organ ustalił jednak, że ww. faktura została wystawiona prawidłowo, w szczególności zgodnie z art. 106i ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej: „ustawa o VAT”), tym bardziej, że sprzedaż udokumentowana tą fakturą została wykazana przez wnioskodawcę na potrzeby VAT w deklaracji VAT-7 za grudzień 2014 r. Również nabywca zaewidencjonował tą fakturę w rejestrach VAT i rozliczył w deklaracji VAT-7 w 2014 r. Ponadto organ ustalił, że obie strony transakcji zaewidencjonowały ww. fakturę w grudniu 2014 r., a przychód z niej, wnioskodawca wykazał w dacie jej wystawienia, tj. dnia (…) grudnia 2014 r. W konsekwencji organ uznał, że przedłożone przez wnioskodawcę dowody, tj.: dokument wyceny robót na dzień (…) grudnia 2014 r. oraz korekta faktury nr (…) z dnia (…) grudnia 2016 r. dotycząca ww. faktury, na mocy której skorygowano datę wystawienia i sprzedaży, zostały wytworzone jedynie formalnie, na potrzeby niniejszej sprawy i nie obrazują rzeczywistego stanu faktycznego. Organ wskazał, że wniosek ten znajduje potwierdzenie w okoliczności, że wobec uzyskanej w 2014 r. wysokości przychodów w kwocie 633.000 zł, wnioskodawca przekroczył limit uprawniający do stosowania w 2015 r. ryczałtowej formy opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej, który wynosił 626.880 zł. Ponadto dokonana przez organ analiza zgromadzonej dokumentacji, prowadzi do wniosku, że usługa wynikająca z przedmiotowej faktury, została faktycznie wykonana w 2014 r. Faktu tego nie zmienia zaś okoliczność, że formalne wykonanie części usług mogło się odbyć (…) stycznia 2015 r. tj. w dniu sporządzenia i podpisania protokołu odbioru robót, co – w świetle art. 14 ust. 1c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm., dalej: „u.p.d.o.f.”), nie jest okolicznością decydującą o dacie powstania przychodu”.

W toku odwoławczym sprawa trafiła aż do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który stwierdził, że „(…) Sformułowane w skardze kasacyjnej zarzuty naruszenia prawa materialnego, tj. art. 14 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 1c pkt 1 i 2 u.p.d.o.f. i w zw. z art. 6 ust. 1 u.z.p.d. jako będące konsekwencją zarzucanych uchybień procesowych, również nie mogły zostać uznane za zasadne. W zaskarżonym wyroku Sąd pierwszej instancji, powołując przepis art. 14 ust. 1c u.p.d.o.f., trafnie przyjął, że dla określenia momentu uzyskania przychodu znaczenie ma dzień wykonania usługi lub data wystawienia faktury, przy czym, w sytuacji, gdy zdarzenia te miały miejsce w różnych datach, tak jak w niniejszej sprawie, decydujące dla rozpoznania momentu uzyskania przychodu miała data wystawienia faktury. Data wykonania usługi (31 grudnia 2014 r.) była późniejsza niż data wystawienia faktury (23 grudnia 2014 r.). Zasadnie Sąd pierwszej instancji przyjął, że skoro zarówno wystawienie faktury, jak i wykonanie usługi miało miejsce w 2014 r., to uzyskany z tytułu świadczonych usług przychód został osiągnięty w 2014 r. W niniejszej sprawie został sporządzony protokół odbioru robót z datą 9 stycznia 2015 r. Wprawdzie dokument ten może wpływać na ocenę daty wykonania usługi, jednak powołany przepis art. 14 ust. 1c u.p.d.o.f., moment powstania przychodu nie wiąże z datą podpisania protokołu odbioru, lecz z wykonaniem usługi. Ta natomiast okoliczność może być ustalana na podstawie całokształtu okoliczności sprawy, gdzie protokół odbioru jest tylko jednym z jej elementów, który podlega ocenie, jak każdy inny dowód w sprawie. Nie należy tracić również z pola widzenia trafnego w ocenie Sądu spostrzeżenia organów, że datę wykonania przedmiotu umowy strony ustaliły na 31 grudnia 2014 r., zaś za każdy dzień zwłoki wykonawca (a więc Skarżący) został obciążony obowiązkiem zapłaty kary umownej (vide: § 8 ust. 1 umowy z dnia 18 października 2014 r.). Słusznie Organy dostrzegły, że Skarżący taką karą nie został obciążony, co wskazuje na okoliczność terminowego wykonania przedmiotowych robót, a więc zakończenie ich przed 31 grudnia 2014 r. Skoro w niniejszej sprawie prawidłowo ustalono, że roboty zostały zakończone przed 31 grudnia 2014 r., to tym samym brak było podstaw do uznania za skutecznie postawiony zarzut naruszenia art. 63 Dyrektywy VAT.

Na uwzględnienie nie zasługiwał również zarzut dotyczący naruszenia art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej jako: ustawa o VAT) w związku z art. 106i ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT i w związku z art. 14 ust. 1c pkt 1 u.p.d.o.f.

Pierwotna faktura została wystawiona zgodnie z obowiązującym w 2014 r. przepisem art. 106i ust. 7 pkt 1 u.p.t.u., który stanowi, że faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30 dnia przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi. Co istotne zarówno organ wydający decyzję, jak i Sąd pierwszej instancji dokonujący jej kontroli, nie odmówiły skarżącemu prawa do wystawienia faktury korygującej. Przepis art. 106j ust. 1 pkt 5 u.p.t.u. reguluje sytuację, kiedy podatnik wystawia fakturę korygującą i wskazuje jako jedną z przyczyn uzasadniających jej wystawienie pomyłkę w którejkolwiek pozycji faktury. W okolicznościach niniejszej sprawy trudno zaś mówić o pomyłce, skoro zarówno z dokumentacji uzyskanej w wyniku przeprowadzonej kontroli podatkowej, jak również z uzyskanej od kontrahenta skarżącego dokumentacji księgowej wynika jednoznacznie, że pierwotnie wystawiona faktura zawierała prawidłowe dane, tzn. nie była wynikiem błędu, czy pomyłki ze strony wystawiającego fakturę. W takich okolicznościach, brak było podstawy do dokonania korekty przedmiotowej faktury z dnia 23 grudnia 2014 r. Uwzględniając całościową ocenę okoliczności sprawy, autor skargi kasacyjnej nie zdołał podważyć stanowiska Sądu pierwszej instancji, który miał podstawy przyjąć, że zamiarem strony było przesunięcie momentu uzyskania przychodu na kolejny okres rozliczeniowy”.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu