Przekazanie produktów influencerom w zamian za reklamę a VAT

W dniu 24 sierpnia 2023 r. WSA w Rzeszowie wydał wyrok sygn. I SA/Rz 237/23 w zakresie podatku od towarów i usług (wyrok nieprawomocny).

Zgodnie ze stanem faktycznym przedmiotowej sprawy, Spółka złożyła w dniu 2 stycznia 2023 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Spółka zajmuje się sprzedażą markowego obuwia. Z uwagi na chęć rozreklamowania swoich produktów, Spółka rozpoczęła współpracę z influencerami. W zamian za otrzymane obuwie, influencer zobowiązuje się do świadczenia ekwiwalentnego w postaci usługi reklamowej (np. w mediach społecznościowych). Część z influencerów nie prowadzi działalności gospodarczej i w konsekwencji zgodnie z przepisami prawa nie jest zobowiązana do wystawiania faktur VAT. Wniosek dotyczył swoim zakresem sytuacje, gdy Spółka takich dokumentów nie otrzymuje. Z uwagi na powyższe Spółka posiada odpowiedni regulamin, zgodnie z którym za przekazane obuwie influencer zobowiązuje się do wykonania usługi reklamowej (reklama butów marki N.). Spółka posiada również potwierdzenie wydania przedmiotowego obuwia. W przypadku wydania osobistego influencer potwierdza odbiór obuwia własnoręcznie, lub w przypadku wysyłki za pośrednictwem poczty/kuriera – Spółka posiada dokumenty związane z wysyłką i tym samym potwierdzenie odbioru przez Adresata.

W związku z przedstawionym zdarzeniem Spółka zadał następujące pytania:

• Czy w zakresie przekazanego obuwia Podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT ?
• Czy z tytułu przekazania obuwia Podatnik powinien naliczyć podatek VAT?

Przedstawiając swoje stanowisko Spółka przywołał przepis art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. i stwierdziła, że bezspornie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego. Odnosząc się do drugiego pytania Spółka uznała, że nie ma ona obowiązku naliczenia podatku z tytułu przekazania obuwia.

W zaskarżonej interpretacji DKIS stwierdził, że stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1, zgodnie z którym przysługuje Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia obuwia, jest prawidłowe. Odpowiadając na pytanie nr 2 DKIS stwierdził, że stanowisko Spółki jest nieprawidłowe, a przekazanie obuwia influencerom będzie wiązało się z obowiązkiem naliczenia podatku VAT.

Spółka złożyła skargę od przedmiotowej interpretacji i wniosła o uchylenie zaskarżonej interpretacji w części, w której stanowisko Spółki zostało uznane za nieprawidłowe.

W wyroku z dnia 24 sierpnia 2023 r. WSA w Rzeszowie podtrzymał stanowisko DKIS i stwierdził, że „(…) w opisanym stanie faktycznym nie dochodzi do przekazania towarów influencerom za darmo, lecz w zamian za realizowane przez nich ww. świadczenie o charakterze reklamowym, a zatem jest to umowa barterowa. Umowa barterowa jest umową konsensualną i wzajemną, a istota wzajemności polega na tym, że między świadczeniami stron zachodzi stosunek ekwiwalentności. Wymieniane towary lub usługi powinny mieć równą wartość, ale nie w dosłownym sensie wartości rynkowej, ale w sensie celu danej umowy. Umowa barterowa jest umową nienazwaną, która swoim charakterem jest zbliżona do umowy zamiany (zob. wyroku Sądu Najwyższego z 26 sierpnia 2004 r., sygn. akt I CK 210/04).

W przedmiotowej sprawie Strony działają w oparciu o regulamin, który jest tak samo ważny jak tradycyjna umowa.

Wskazać również należy, że odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Przepisy podatkowe nie zawierają ograniczeń co do formy zapłaty, a zatem wynagrodzenie (zapłata) nie musi nastąpić w formie świadczenia pieniężnego.

Może to być również świadczenie rzeczowe. Jeżeli w obrocie gospodarczym następuje zamiana towaru na towar, towaru na usługę i odwrotnie, a także zamiana usługi na usługę, to są to transakcje barterowe. Istota barteru polega na tym, że dwie strony (w analizowanym przypadku influencer oraz przedsiębiorca zamierzający reklamować swoje produkty) świadczą na swoją rzecz wzajemnie. Wartość tych świadczeń powinna być ekwiwalentna, to znaczy obydwa świadczenia powinny odpowiadać sobie nawzajem co do wartości tak, aby dopłaty pieniężne nie były konieczne. W przypadku barteru obie strony dokonują bowiem „równoważących się” czynności, które podlegać będą opodatkowaniu na zasadach ogólnych, wypełniając definicję dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem wbrew twierdzeniu Skarżącej, przekazanie przez Skarżącą obuwia influencerom stanowi zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT odpłatną dostawę towarów, następuje bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania towarami (obuwiem) jak właściciel, a odpłatnością jest świadczenie przez influecera usługi reklamy obuwia. Tym samym przekazanie obuwia podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Bezpodstawne jest wskazywanie przez Skarżącą na przepis art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż przepis ten nie miał w zaskarżonej sprawie zastosowania. Analiza przesłanek wynikających z przepisów art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT jest niezasadna w związku z faktem, że w niniejszej sprawie nie wystąpi nieodpłatna dostawa towarów na rzecz influencera.

Za niesłuszny należy również uznać zarzut Skarżącej, że wydana interpretacja jest sprzeczna z zasadą neutralności podatku od wartości dodanej.

Wyjaśnić należy, że skoro Skarżąca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i z tytułu nabycia obuwia, które następnie przekazywane jest influencerom posiada dokumenty uprawniające do odliczenia podatku, to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego będzie jej przysługiwało, co zresztą zostało stwierdzone w odniesieniu do pytania nr 1. Takie zaś prawo do odliczenia przysługuje w odniesieniu do czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem w żaden sposób zasada neutralności VAT nie została naruszona.

Reasumując stwierdzić należy, że prawidłowe jest stanowisko Dyrektora KIS, że przekazanie obuwia influencerom w ramach nawiązania współpracy, w zamian za ich reklamę (np. w mediach społecznościowych), podlegać będzie opodatkowaniu na zasadach ogólnych, wypełniając definicję dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT”.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu