Udostępnianie informacji objętych tajemnicą skarbową na podstawie porozumień międzynarodowych

Ustawa z dnia 1 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw tzw. Polski ład, zakłada zmianę przepisów w Ordynacji podatkowej dotyczących tajemnicy skarbowej.

Zgodnie z art. 299 § 1 Ordynacji podatkowej organy podatkowe mogą udostępniać informacje zawarte w aktach spraw podatkowych (z wyłączeniem danych pochodzących od banków i innych instytucji finansowych) podmiotom wskazanym w art. 298 Ordynacji podatkowej, w tym m.in. innym organom – w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych ustawach oraz ratyfikowanych umowach międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 298 pkt 7 Ordynacji podatkowej). Pozyskanie tego typu informacji jest możliwe dla podmiotów, którym uprawnienie w tym zakresie zostało przyznane na podstawie przepisów odrębnych ustaw oraz ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 299 § 2 Ordynacji podatkowej).

Zatem obecnie udostępnianie informacji podatkowych organom innych państw może odbywać się wyłącznie na podstawie porozumień zawartych w formie odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Polska.

Podkreślenia wymaga fakt, że obecnie Polska jest stroną konwencji dotyczących wzajemnej pomocy administracyjnej oraz wymiany informacji w sprawach podatkowych, które mają status ratyfikowanych umów międzynarodowych. Przykładem jest konwencja o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych sporządzonej w Strasburgu dnia 25 stycznia 1988 r. (dalej: „Konwencja strasburska”), która została ratyfikowana przez Prezydenta RP 19 maja 1997 r. Ratyfikowane przez Polskę umowy międzynarodowe często zawierają klauzule, które pozwalają ich stronom na zawieranie dodatkowych, szczególnych porozumień. Tytułem przykładu można podać art. 6 Konwencji strasburskiej, który w odniesieniu do określonych przypadków i zgodnie z procedurą uzgodnioną w drodze wzajemnego porozumienia pozwala jej stronom dokonywać automatycznej wymiany informacji podatkowych. Konwencja strasburska zawiera więc ogólne ramy i zasady dotyczące wymiany informacji podatkowych między jej stronami, które mogą zostać doprecyzowane poprzez zawarcie dodatkowych porozumień między zainteresowanymi państwami. W ramach takiego porozumienia państwa mogą ustalić przykładowo szczegółowe, techniczne warunki wymiany informacji takie jak ilość czy charakter danych i dzięki temu sprawić, że wymiana informacji między nimi będzie bardziej efektywna.

Obecnie jednak mogą wystąpić wątpliwości czy do skuteczności tego typu porozumienia konieczne jest to, aby zostało one zawarte również w formie ratyfikowanej umowy międzynarodowej, jak stanowi to art. 298 pkt 7 oraz art. 299 § 2 Ordynacji podatkowej. W świetle faktu, że tego typu uzgodnienia między Polską a innym państwem znajdują już oparcie w ratyfikowanej umowie międzynarodowej (przykładowo w Konwencji strasburskiej) nie jest zasadne aby one również musiały mieć tego typu formę dla swojej skuteczności. W związku z powyższym, dla zapewnienia pewności prawnej, zmieniono brzmienie:

• 298 pkt 7 Ordynacji podatkowej wskazując, że organy podatkowe mogą udostępniać informacje zawarte w aktach spraw podatkowych innym organom w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych ustawach oraz ratyfikowanych umowach międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, a także w porozumieniach zawartych na podstawie tych umów;
• 299 § 2 Ordynacji podatkowej wskazując, że organy podatkowe udostępniają informacje wynikające z akt spraw podatkowych w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych ustawach oraz ratyfikowanych umowach międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, a także w porozumieniach zawartych na podstawie tych umów.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu