Autor: gonufrowicz

Najważniejszą zmianą jest wprowadzenie centralnej, elektronicznej rejestracji podmiotów akcyzowych, którą objęte będą podmioty obecnie podlegające obowiązkowi rejestracji w podatku akcyzowym oraz podmioty, które dotychczas nie były objęte takim obowiązkiem. Chodzi m.in. o podmioty zużywające wyroby akcyzowe zwolnione od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, np. jednostki pożytku publicznego, jednostki samorządu, jednostki organizacyjne wojska, Straży Granicznej, czy Policji.

 

 

Pozostałe zmiany to:

a) objęcie monitorowaniem w Systemie EMCS PL2:

• dostaw zwolnionych od akcyzy wyrobów węglowych,
• przemieszczeń importowanych wyrobów akcyzowych zwolnionych od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie oraz wyrobów akcyzowych opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie z miejsca importu do podmiotu, który importował te wyroby,
• przemieszczeń eksportowanych i wyprowadzanych poza obszar celny UE przez krajowy urząd celno-skarbowy wyrobów akcyzowych opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie,

b) uregulowanie zasad monitorowania z użyciem Systemu EMCS PL2 przemieszczania wyrobów energetycznych rurociągiem, na podstawie e-DD, na podobnych zasadach jakie obecnie przewidziane są w przypadku przemieszczania rurociągiem tych wyrobów na podstawie elektronicznego administracyjnego dokumentu (e-AD), z użyciem Systemu EMCS PL2,

c) uregulowanie możliwości dokonywania zmiany środka transportu wyrobów przemieszczanych na podstawie e-DD, z użyciem Systemu EMCS PL2)

d) umożliwienie dokonania podziału przemieszczenia poza terytorium kraju wyrobów energetycznych przemieszczanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy transportem kolejowym)

e) dodanie regulacji, zgodnie z którą do naruszenia warunków stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy przy przemieszczaniu wyrobów akcyzowych z zastosowaniem tej procedury, dochodzi w przypadku, gdy w raporcie odbioru lub dokumencie zastępującym raport odbioru, podmiot celowo poświadcza nieprawdę co do tożsamości otrzymanego wyrobu lub jego ilości,

f) wprowadzenie regulacji określającej stałą gęstość dla paliw lotniczych, do celów poboru akcyzy i opłaty paliwowej od tych wyrobów.

g) objęcie zakresem czynności sprawdzających weryfikacji danych i dokumentów przedstawionych przez podmioty dokonujące zgłoszenia rejestracyjnego w akcyzie, które nie są podatnikami

 

Należy przy tym wskazać, że dnia 31 stycznia 2022 r. okresu, w którym możliwe będzie dokonywanie dostaw wyrobów akcyzowych poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy nie tylko na podstawie e-DD, z użyciem Systemu EMCS PL2, ale również na podstawie stosowanej dotychczas papierowej dokumentacji. Oznacza to, że przedsiębiorcy dokonujący dostaw wyrobów akcyzowych poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, którzy w związku z panującą pandemią nie będą w stanie ponieść kosztów dostosowania do 31 stycznia 2021 r. będą mogli koszty te ponieść dopiero po 1 lutego 2021 r.

Instytucja czynnego żalu  

Instytucja czynnego żalu określona została w art. 16a ustawy z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (dalej jako: ustawa z dnia 10 września 1999 r.), zgodnie z którym nie podlega karze za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, kto złożył prawnie skuteczną, w rozumieniu przepisów ustawy – Ordynacja podatkowa albo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej korektę deklaracji podatkowej i w całości uiścił, niezwłocznie lub w terminie wyznaczonym przez uprawniony organ, należność publicznoprawną uszczuploną lub narażoną na uszczuplenie.  

 

Stanowisko MF 

W kwestii czynnego żalu odnoszącego się do błędu popełnionego przy składaniu nowego pliku JPK_VAT obowiązującego od października 2020 r., w części ewidencyjnej, prezentowane są dwa stanowiska.  

Zgodnie z pierwszym poglądem, prezentowanym nieoficjalnie przez Ministerstwo Finansów1, w przypadku, gdy podatnik złoży korektę zarówno części ewidencyjnej jak i deklaracyjnej JPK_VAT dochodzi do kumulatywnego zbiegu przepisów, o którym mowa w art. 7 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Chodzi o wyczerpanie przez czyn znamion określonych w dwóch przepisach: art. 56 i art. 61a przywołanej ustawy.  

 

W świetle z art. 56 ustawy z dnia 10 września 1999 r. podatnik, który składając organowi podatkowemu, innemu uprawnionemu organowi lub płatnikowi deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę albo nie dopełnia obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych nimi danych, przez co naraża podatek na uszczuplenie podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie, zaś w świetle art. 61a tej ustawy kto wbrew obowiązkowi nie przesyła księgi właściwemu organowi podatkowemu albo przesyła ją nierzetelną – podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych, zaś karze grzywny za wykroczenie skarbowe podlega ten, kto księgę przesyła po terminie lub wadliwą.  

 

Ministerstwo odnosząc się nieoficjalnie złożenia korekty zarówno części ewidencyjnej jak i deklaracyjnej JPK_VAT wskazało, iż powinien znaleźć wtedy zastosowanie czynny żal określony w art. 16 ustawy z dnia 10 września 1999 r. a nie z art. 16a, który odnosi się do korekty deklaracji.  

 

Stosownie do art. 16 powołanej ustawy nie podlega karze za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe sprawca, który po popełnieniu czynu zabronionego zawiadomił o tym organ powołany do ścigania, ujawniając istotne okoliczności tego czynu, w szczególności osoby współdziałające w jego popełnieniu. W ocenie resortu art. 16a ustawy z dnia 10 września 1999 r. dotyczy wyłącznie czynów polegających na uszczupleniu należności publicznoprawnych objętych deklaracjami podatkowymi, natomiast w omawianej sytuacji istnieje jeden czyn o złożonej kwalifikacji, obejmujący nie tylko zachowanie wyczerpujące znamiona czynu zabronionego powiązanego z elementem złożenia deklaracji, lecz także zachowanie związane z nierzetelnością ksiąg (ewidencji).  

Podsumowując: zgodnie z nieoficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Finansów w przypadku składania czynnego żalu odnośnie błędu wymagającego zarówno korekty części deklaracyjnej i ewidencyjnej pliku JPK_VAT zastosowanie znajduje art. 16 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Nie znajduje zaś zastosowania tzw. automatyczny czynny żal określony w art. 16a tej ustawy. Na podstawie powyższego należy wnioskować, że korekta samej części ewidencyjnej także będzie wymagać złożenia czynnego żalu, bowiem dotyczy jej art. 16 ustawy z dnia 10 września 1999 r., a nie art. 16a odnoszący się do korekty deklaracji.

Niekaralność autokorekty ? 

Drugie stanowisko odnośnie do składania czynnego żalu w przypadku popełnienia błędu w pliku JPK_VAT, prezentowane czasami w literaturze przedmiotu, kształtuje się odmiennie. Przedstawiciele doktryny2 wskazują, iż w przypadku stwierdzenia przez podatnika, że przesłany JPK_VAT z deklaracją zawiera w części ewidencyjnej błędy lub dane niezgodne ze stanem faktycznym, jest on obowiązany przesłać korektę ewidencji w terminie 14 dni od dnia stwierdzenia tego przez podatnika. Ewentualny czynny żal w odniesieniu do części ewidencyjnej będzie konieczny w razie naruszenia tego terminu3. Uznaje się, że skoro ustawodawca określa termin na skorygowanie ewidencji, nie jest możliwe karanie podatnika przed upływem tego terminu.  

Zgodnie z art. 109 ust. 3e-3i ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, dalej ustawa z dnia 11 marca 2004 r., w terminie 14 dni od dnia:  

1) stwierdzenia przez podatnika, że przesłana ewidencja zawiera błędy lub dane niezgodne ze stanem faktycznym, lub  

2) zmiany danych zawartych w przesłanej ewidencji  

? podatnik jest obowiązany przesłać korektę ewidencji na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c ustawy z dnia 11 marca 2004 r.  

Zaś zgodnie z art. 103 ust. 3f ? 3g powołanej ustawy w przypadku stwierdzenia przez naczelnika urzędu skarbowego w przesłanej ewidencji błędów, które uniemożliwiają przeprowadzenie weryfikacji prawidłowości transakcji, naczelnik urzędu skarbowego wzywa podatnika do ich skorygowania, wskazując te błędy. Podatnik w terminie 14 dni od dnia doręczenia tego wezwania przesyła, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, do naczelnika urzędu skarbowego ewidencję skorygowaną w zakresie błędów wskazanych w wezwaniu lub składa wyjaśnienia wskazujące, że ewidencja nie zawiera błędów, o których mowa w wezwaniu. Jeżeli podatnik:  

1) nie prześle ewidencji skorygowanej w zakresie błędów wskazanych w wezwaniu lub nie złoży wyjaśnień, albo zrobi to po terminie,  

2) w złożonych wyjaśnieniach nie wykaże, że ewidencja nie zawiera błędów, o których mowa w wezwaniu  

 

? naczelnik urzędu skarbowego może nałożyć, w drodze decyzji, na tego podatnika karę pieniężną w wysokości 500 zł za każdy błąd, o którym mowa w ust. 3f.  

Podsumowując: zgodnie ze stanowiskiem niektórych przedstawicieli doktryny odnośnie popełnienia błędu w części ewidencyjnej JPK_VAT i złożenia co do tego błędu czynnego żalu zastosowanie będzie miał art. 109 ust. 3e i nast. W związku z tym dopiero przekroczenie terminów wskazanych w tym przepisie skutkować będzie koniecznością złożenia czynnego żalu określonego w art. 16 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Zatem jeśli podatnik nie przekroczy 14-dniowgo terminu od stwierdzenia błędu lub danych niezgodnych ze stanem faktycznym w części ewidencyjnej JPK_VAT do przesłania korekty ewidencji, to nie będzie musiał on osobno składać czynnego żalu. W części doktryny wskazuje się, że w takiej sytuacji zastosowanie znajdzie art. 16a ustawy z dnia 10 września 1999 r.4 Należy przy tym podkreślić, że powyższe rozważania odnoszą się wyłącznie do części ewidencyjnej JPK_VAT.

  

Konkluzje, wniosek de lege ferenda. 

 

Ministerstwo Finansów w kwestii składania czynnego żalu przy błędzie w części deklaracyjnej i ewidencyjnej w tzw. nowym pliku JPK VAT zajęło (nieoficjalnie) niekorzystne dla podatników stanowisko, że są oni każdorazowo obowiązani do składania czynnego żalu. Powyższe skutkuje także zbytnim – ja wydaje się ? obciążeniem organów podatkowych analizą błahych częstokroć okoliczności korekt i absorbujących ich czas. Z kolei doktryna przyjmuje niekiedy, że do składania czynnego żalu dotyczącego błędu w części ewidencyjnej są zobowiązani wyłącznie podatnicy, którzy przekroczyli termin wskazany w art. 109 ust. 3e-3i ustawy z dnia 11 marca 2004 r., tj. 14 dni od dnia stwierdzenia przez podatnika, że przesłana ewidencja zawiera błędy lub dane niezgodne ze stanem faktycznym, lub zmiany danych zawartych w przesłanej ewidencji.  

 

Wobec powyższego należy postulować zmianę obowiązujących przepisów, tak by ułatwić podatnikom korygowanie błędów popełnionych przy składaniu pliku JPK VAT. Jednym z takich ułatwień mogłoby być objęcie art. 16a ustawy z dnia 10 września 1999 r. autokorekty części ewidencyjnej JPK VAT, a tym samym zniesienie karalności czynu, pod warunkiem jej złożenia.  

 

Przypisy: 

1 A. Pokojska, Przy korekcie JPK_V7 może być potrzebny czynny żal, Dziennik Gazeta Prawna, https://podatki.gazetaprawna.pl/artykuly/1493268,nowy-jpk-2020-korekta-kks-czynny-zal.html, dostęp: 8.12.2020.  

2 K. Różycki, Czy jeżeli te same przyczyny spowodują korektę części deklaracyjnej oraz ewidencyjnej pliku JPK, to konieczne jest osobne złożenie czynnego żalu?, Lex, https://sip.lex.pl/#/question-and-answer/622335201/czy-jezeli-te-same-przyczyny-spowoduja-korekte-czesci-deklaracyjnej-oraz-ewidencyjnej-pliku-jpk…?keyword=czynny%20%C5%BCal%20jpk&cm=STOP, dostęp: 8.12.2020.  

3 Por. M. Andrzejowicz, Czy złożenie korekty części ewidencyjnej nowego JPK będzie wymagało czynnego żalu?, Lex, https://sip.lex.pl/#/question-and-answer/622318256/czy-zlozenie-korekty-czesci-ewidencyjnej-nowego-jpk-bedzie-wymagalo-czynnego-zalu?keyword=czynny%20%C5%BCal%20jpk&cm=SFIRST, dostęp 8.12.2020.  

4 M. Andrzejowicz, Czy złożenie korekty?, op. cit., Lex, https://sip.lex.pl/#/question-and-answer/622318256/czy-zlozenie-korekty-czesci-ewidencyjnej-nowego-jpk-bedzie-wymagalo-czynnego-zalu?keyword=czynny%20%C5%BCal%20jpk&cm=SFIRST, dostęp 8.12.2020.  

 

Zgodnie z art. 13a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych[1] do dnia 31 stycznia 2021 r. niektórzy przedsiębiorcy muszą złożyć sprawozdanie o terminach zapłaty w transakcjach handlowych za poprzedni rok.  Sprawozdanie w formie elektronicznej jest składane do Minister właściwy do spraw gospodarki.

Niezłożenie sprawozdania w terminie stanowi wykroczenie, za które podatnik może zostać ukarany karą grzywny.

Sprawozdanie o terminach zapłaty w transakcjach handlowych muszą składać:

• podatkowe grupy kapitałowe, bez względu na wysokość osiągniętych przychodów,
• spółki nieruchomościowe, bez względu na wysokość osiągniętych przychodów,
• podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, inni niż podatkowe grupy kapitałowe, u których wartość przychodu uzyskana w roku podatkowym, który zakończył się w roku kalendarzowym poprzedzającym rok podania indywidualnych danych podatników do publicznej wiadomości, przekroczyła równowartość 50 mln euro.

Informacje o terminach zapłaty w transakcjach handlowych muszą podać kierownicy podmiotów, które mają obowiązek złożyć sprawozdanie. Kierownik podmiotu to członek zarządu lub innego organu zarządzającego tego podmiotu, a jeżeli organ jest wieloosobowy, to są to członkowie tego organu.

W przypadku nieprzekazania w terminie sprawozdania, odpowiedzialność mogą ponieść wszyscy członkowie organu wieloosobowego. Natomiast gdy sprawozdanie zostanie przekazane w terminie przez osobę lub osoby uprawnione do reprezentowania podmiotu, od odpowiedzialności uwolnią się wszyscy członkowie zarządu lub innego organu zarządzającego bez względu na to, czy wzięli udział w przekazaniu sprawozdania.

W przypadku spółki komandytowo-akcyjnej za kierownika uznaje się komplementariusza prowadzącego sprawy spółki. Za kierownika podmiotu uznaje się również likwidatora, a także syndyka lub zarządcę ustanowionego w postępowaniu restrukturyzacyjnym.

W przypadku podatkowej grupy kapitałowej sprawozdanie przekazuje kierownik każdej ze spółek wchodzących w jej skład.

Sprawozdanie może zostać złożone wyłącznie w formie elektronicznej. W sprawozdaniu należy zawrzeć takie informacje jak:

1) firmę (nazwę) i numer identyfikacji podatkowej,

2) wartość świadczeń pieniężnych otrzymanych w poprzednim roku kalendarzowym w terminie:

a) nieprzekraczającym 30 dni,

b) od 31 do 60 dni,

c) od 61 do 120 dni,

d) przekraczającym 120 dni,

– od dnia wystawienia faktury lub rachunku potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi,

3) wartość świadczeń pieniężnych spełnionych w poprzednim roku kalendarzowym w terminie:

a) nieprzekraczającym 30 dni,

b) od 31 do 60 dni,

c) od 61 do 120 dni,

d) przekraczającym 120 dni,

– od dnia wystawienia faktury lub rachunku potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi,

4) wartość świadczeń pieniężnych nieotrzymanych w poprzednim roku kalendarzowym w terminie określonym w umowie oraz udział procentowy tych świadczeń w całkowitej wartości świadczeń pieniężnych należnych temu podmiotowi w tym roku,

5) wartość świadczeń pieniężnych niespełnionych w poprzednim roku kalendarzowym w terminie określonym w umowie oraz udział procentowy tych świadczeń w całkowitej wartości świadczeń pieniężnych, do których spełnienia zobowiązany jest ten podmiot w tym roku.

Powyższe sprawozdania Minister właściwy do spraw gospodarki podaje do publicznej wiadomości w BIP.

[1] Dz. U. z 2020 r. poz. 935 ze zm.

Tarcza Finansowa PFR 2.0 to program, którego celem jest pomoc finansowa dla firm z branż, które musiały ograniczyć lub zawiesić działalność w związku z sytuacją epidemiologiczną związaną z COVID-19. W odróżnieniu od wersji 1.0 jest skierowana do firm działających w konkretnych branżach (obecnie w 38 branżach objętych restrykcjami ? lista poniżej, jednak lista może być poszerzona). Podobnie jak w pierwszej tarczy PFR pomoc ta będzie udzielana za pośrednictwem systemu przygotowanego przez PFR i banki.
Programy i instrumenty wprowadzane przez kolejne tarcze antykryzysowe są obwarowane licznymi warunkami, zarówno w zakresie możliwości pozyskania środków, jak i prawidłowości ich wykorzystania. Beneficjenci wsparcia powinni zatem dołożyć szczególnej staranności w procesie wydatkowania środków oraz mieć świadomość potencjalnej kontroli. Wykryte w jej trakcie nieprawidłowości zależnie od swojej wagi mogą spowodować konieczność zwrotu części albo całości subwencji, a niekiedy pociągnąć do odpowiedzialności karnej osoby składające wniosek. Dlatego też, wszelkie nieprawidłowości lepiej wykryć odpowiednio wcześniej.
Na Państwa zlecenie Instytut Studiów Podatkowych może udzielić pomocy w zakresie pozyskania, utrzymania i rozliczenia środków w ramach subwencji.
Więcej informacji udzielą doradcy i konsultanci podatkowi Instytutu Studiów Podatkowych:

Tarcza Finansowa PFR 2.0 dla małych i średnich firm:

1. Kto może uzyskać pomoc?

• przedsiębiorstwa działające w 38 branżach objętych restrykcjami z Polskiej Klasyfikacji Działalności ? lista poniżej
• firmy zatrudniające od 10 do 249 pracowników oraz obroty poniżej 50 mln euro lub suma bilansowa poniżej 43 mln euro

2. Warunki przyznania pomocy

• spadek obrotów o minimum 30% w okresie IV-XII lub w IV kwartale 2020 w porównaniu do analogicznego okresu w 2019 roku

3. Wypłata subwencji

• subwencja wypłacana jest w kwocie 70% straty brutto (przed podatkiem) przedsiębiorstwa za miesiące od listopada 2020 roku do marca 2021 (styczeń-marzec 2021 r. na podstawie prognozy)
• maksymalna kwota subwencji to 3,5 mln zł i nie więcej niż 72 000 zł na pracownika
• wartość programu to 6,5 mld zł
• okres wypłat subwencji przez Polski Fundusz Rozwoju to 15 stycznia ? 28 lutego
• wnioski składane za pośrednictwem bankowości elektronicznej w 18 bankach

Branże PKD podlegające programowi i sposób ich weryfikacji

Weryfikacja będzie dokonywana na dzień: (i) 31 grudnia 2019 roku, (ii) 1 listopada 2020 r. oraz (iii) złożenia wniosku o udzielenie subwencji finansowej, w zakresie tego czy działalność przedsiębiorcy jest wykonywana w jednym lub więcej niżej wskazanych kodów PKD:

• 49.39.Z Pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany;
• 47.71.Z Sprzedaż detaliczna odzieży prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach;
• 47.81.Z Sprzedaż detaliczna żywności, napojów i wyrobów tytoniowych prowadzona na straganach i targowiskach;
• 47.82.Z Sprzedaż detaliczna wyrobów tekstylnych, odzieży i obuwia prowadzona na straganach i targowiskach;
• 47.89.Z Sprzedaż detaliczna pozostałych wyrobów prowadzona na straganach i targowiskach;
• 56.21.Z Przygotowywanie i dostarczanie żywności dla odbiorców zewnętrznych;
• 55.10.Z Hotele i podobne obiekty zakwaterowania;
• 55.20.Z Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania;
• 56.10.A Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne;
• 56.10.B Ruchome placówki gastronomiczne;
• 56.29.Z Pozostała usługowa działalność gastronomiczna;
• 56.30.Z Przygotowywanie i podawanie napojów;
• 59.14.Z Działalność związana z projekcją filmów;
• 74.20.Z Działalność fotograficzna;
• 77.21.Z Wypożyczanie i dzierżawa sprzętu rekreacyjnego i sportowego;
• 79.11.A Działalność agentów turystycznych;
• 79.12.Z Działalność organizatorów turystyki;
• 79.11.B Działalność pośredników turystycznych;
• 79.90.A Działalność pilotów wycieczek i przewodników turystycznych;
• 79.90.B Działalność w zakresie informacji turystycznej; 79.90.C
• Pozostała działalność usługowa w zakresie rezerwacji, gdzie indziej niesklasyfikowana;
• 82.30.Z Działalność związana z organizacją targów, wystaw i kongresów;
• 85.51.Z Pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych;
• 85.52.Z Pozaszkolne formy edukacji artystycznej;
• 86.90.A Działalność fizjoterapeutyczna;
• 86.90.D Działalność paramedyczna;
• 90.01.Z Działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych- zespół muzyczny;
• 90.02.Z Działalność wspomagająca wystawianie przedstawień artystycznych;
• 90.04.Z Działalność obiektów kulturalnych;
• 91.02.Z Działalność muzeów;
• 93.11.Z Działalność obiektów sportowych;
• 93.13.Z Działalność obiektów służących poprawie kondycji fizycznej;
• 93.19.Z Pozostała działalność związana ze sportem;
• 93.21.Z Działalność wesołych miasteczek i parków rozrywki;
• 93.29.A Działalność pokojów zagadek, domów strachu, miejsc do tańczenia i w zakresie innych form rozrywki lub rekreacji organizowanych;
• 93.29.B Pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna, gdzie indziej niesklasyfikowana;
• 93.29.Z Pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna;
• 96.04.Z Działalność usługowa związana z poprawą kondycji fizycznej.

Warunek dotyczący PKD uznaje się za spełniony w sytuacji, gdy zmiana kodu PKD została zgłoszona przez przedsiębiorcę do właściwego rejestru nie później niż w terminie 7 dni od dnia zaistnienia zmiany.

Należy wskazać, że lista działalności wykonywanych w ramach powyższych kodów PKD może każdorazowo ulec zmianie, rozszerzeniu lub zawężeniu, na podstawie odpowiedniej uchwały Rady Ministrów.

Zasady wyliczania zatrudnienia

Warunkiem kwalifikacji do programu jest zatrudnienie, na dzień 31 grudnia 2019 r., – a w przypadku braku jakiegokolwiek pracownika na tę datę – na dzień 31 lipca 2020 r., co najmniej 1 pracownika.
Przy czym na potrzeby ustalenia statusu Mikofirma/MŚP przez pracownika rozumie się osobę zatrudnioną na podstawie umowy o pracę, przy czym za pracowników nie uważa się pracowników na urlopach macierzyńskich, ojcowskich, rodzicielskich, wychowawczych i zatrudnionych w celu przygotowania zawodowego.
Na potrzeby wyliczania kwoty subwencji finansowej, przez pracownika rozumie się osobę fizyczną:

• która zgodnie z przepisami polskiego prawa pozostaje z przedsiębiorcą w stosunku pracy oraz, która była zgłoszona przez przedsiębiorcę do ubezpieczenia społecznego na dzień ustalania stanu zatrudnienia na potrzeby określenia maksymalnej wysokości subwencji finansowej przysługującej przedsiębiorcy, z zastrzeżeniem, że stan zatrudnienia określa się w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy, lub
• współpracującą z przedsiębiorcą, niezależnie od formy prawnej tej współpracy (w szczególności na podstawie umów cywilnoprawnych, takich jak umowa zlecenia lub umowa o dzieło), oraz za którą przedsiębiorca odprowadza składki na ubezpieczenia społeczne na dzień ustalania stanu zatrudnienia przedsiębiorcy dla potrzeb określenia maksymalnej wysokości subwencji finansowej.

 

Dodatkowe warunki dla beneficjentów Tarczy Finansowej PFR 1.0

Dla przedsiębiorców, którzy byli beneficjentami Tarczy Finansowej PFR 1.0, maksymalna kwota finansowania z obu Tarcz łącznie na 1 pracownika nie może być wyższa niż 72 000 PLN dla mikrofirm i 144 000 PLN dla MŚP.

Warunki umorzenia subwencji

• Subwencja finansowa podlega całkowitemu umorzeniu pod warunkiem łącznego spełnienia poniższych warunków. Ewentualny zwrot subwencji finansowej lub jej części nastąpi po 31 października 2021 r. PFR zastrzega sobie prawo określenia w regulaminie Programu dokładnych zasad zwrotu subwencji finansowej oraz warunków umorzenia.
• Utrzymanie działalności gospodarczej na dzień 31 grudnia 2021 r. , rozumiane jako nieprzerwane prowadzenie działalności gospodarczej w okresie od dnia złożenia wniosku do 31 grudnia 2021 r. W okresie od dnia złożenia wniosku do 31 grudnia 2021 r. wobec Przedsiębiorcy nie może rozpocząć się likwidacja, upadłość lub restrukturyzacja.
• Wyłącznie dla mikrofirm: Utrzymanie średniego zatrudnienia w 2021 r. w porównaniu do 2020 r.
• Wyłącznie dla MŚP: Rozliczenie nadwyżki udzielonej subwencji finansowej w terminie po 31 grudnia 2021 r. jednakże nie później niż do 31 stycznia 2022 r., przy czym nie ma możliwości rekompensaty Kosztów Stałych przekraczających otrzymane wsparcie.
• Beneficjent wykazuje rzeczywiste Koszty Stałe na podstawie sprawozdań finansowych lub dokumentów księgowych za okres 1 listopad 2020 r. do 31 marca 2021 r.
• Zakaz dokonywania jakichkolwiek płatności (w tym, w szczególności, odpraw, innych podobnego rodzaju świadczeń związanych z zakończeniem relacji prawnych pomiędzy Beneficjentem i pracownikiem, nagród, premii, udziału w zysku oraz innych świadczeń uznaniowo wypłacanych Pracownikowi przez Beneficjenta) na rzecz jakiejkolwiek osoby posiadającej status pracownika Beneficjenta z tytułu, lub w związku, z umową (w tym umową o pracę lub umową cywilnoprawną) łączącą taką osobę z Beneficjentem, której istnienie przesądza o jej statusie wspomnianym powyżej, poza wynagrodzeniem zasadniczym.
• Zakaz transferu środków pochodzących z Programu, pod jakimkolwiek tytułem prawnym, na rzecz właścicieli lub podmiotów powiązanych z Beneficjentem.
• Zakaz przedpłacania kredytów, leasingów oraz innych podobnych instrumentów.
• Zakaz finansowania transakcji nabycia (przejęcia) w sposób bezpośredni lub pośredni, w części lub całości, innego podmiotu, lub dokonywania transakcji, których celem jest, pośrednio lub bezpośrednio, takie nabycie lub przejęcie (zakaz akwizycji).

 

Od dnia 1 stycznia 2021 r. obsługę największych podmiotów w Polsce (przychód/obrót netto przekraczający 50 mln euro) oraz podatkowych grup kapitałowych i spółek wchodzących w ich skład, przejął wyspecjalizowany urząd skarbowy o zasięgu krajowym, który powstał na bazie Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie. Obsługą podmiotów o dużej skali działalności (przychód/obrót netto od 3 mln euro do 50 mln euro) oraz przedsiębiorców zagranicznych o dużej skali działalności (przychód/obrót netto od 3 mln euro), a także jednostek samorządu terytorialnego, banków spółdzielczych i SKOK-ów oraz oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, zajmują się wyspecjalizowane urzędy skarbowe (19 jednostek). Obsługą podmiotów z udziałem kapitału zagranicznego, które nie spełniają kryterium podmiotowego ani kryterium przychodu/obrotu, zajmą się pozostałe urzędy skarbowe działające w kraju – zgodnie z właściwością miejscową. Naczelnik Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie będzie zaś obsługiwać wszystkich podatników i płatników w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych. 

 

I Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie ? jeden urząd dla największych podatników 

Wyspecjalizowany urząd skarbowy o zasięgu krajowym ? I Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie ? zajmuje się obsługą następujących grup podatników: 

1. podatkowe grupy kapitałowe oraz spółki wchodzące w ich skład,
2. Narodowy Bank Polski, banki państwowe i banki krajowe w formie spółek akcyjnych oraz banki hipoteczne,  
3. krajowe zakłady ubezpieczeń i krajowe zakłady reasekuracji,  
4. spółki publiczne, które mają siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; przez spółkę publiczną należy rozumieć spółkę, której co najmniej jedna akcja jest dopuszczona do obrotu na rynku regulowanym lub wprowadzona do obrotu w alternatywnym systemie obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zgodnie z nowym brzmieniem definicji spółki publicznej wchodzącym w życie z dniem 1 marca 2021 r.). 
5. osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, których przychód/obrót netto przekroczył kwotę 50 mln euro (z wyłączeniem spółek cywilnych). 

 

Wyspecjalizowane urzędy skarbowe dla dużych podmiotów gospodarczych 

We właściwości dziewiętnastu wyspecjalizowanych urzędów skarbowych o zasięgu wojewódzkim są: 

 

Zgodnie z powyższym, obniżeniu uległ tzw. warunek kwotowy (przychód/obrót netto w rozumieniu przepisów o rachunkowości ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług), z 5 mln euro do kwoty 3 mln euro. We wszystkich wyspecjalizowanych urzędach skarbowych, tak jak w obecnym stanie prawnym, nie będą rozliczani podatnicy i płatnicy w zakresie:  

1. podatku akcyzowego,  
2. podatku od gier, 
3. podatku od wydobycia niektórych kopalin, 
4. w zakresie tych podatków. 

 

Pozostałe podmioty z udziałem kapitału zagranicznego  

Obsługą podmiotów z udziałem kapitału zagranicznego, które nie spełniają kryterium podmiotowego ani kryterium przychodu/obrotu, zajmą się pozostałe urzędy skarbowe działające w kraju. W ramach tych urzędów będą również obsługiwane osoby prawne i jednostki organizacyjne: 

 

Centralizacja niektórych zadań 

Jeden z dziewiętnastu naczelników wyspecjalizowanych urzędów skarbowych o zasięgu wojewódzkim (Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie) obsługuje jednostki działające na podstawie przepisów ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi jednostki działające na podstawie przepisów ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych przedsiębiorcy zagraniczni (przychód/obrót netto co najmniej 3 mln euro), posiadający stałe miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie więcej niż jednego terytorialnego zasięgu działania pozostałych naczelników wyspecjalizowanych urzędów skarbowych (bez os. fizycznych). 

(https://www.podatki.gov.pl/wyjasnienia/zmiana-wlasciwosci-wyspecjalizowanych-urzedow-skarbowych-prezentacja-z-webinarium/) 

1. podmioty u których rok podatkowy zakończył się w dniu 31 grudnia 2020 r. zeznanie CIT za 2020 r. powinny złożyć do urzędu skarbowego właściwego na dzień 1 stycznia 2021 roku, a więc do urzędu właściwego po zmianie, 
2. podmioty, u których rok podatkowy nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym i zakończył się po dniu 31 grudnia 2020 r. zeznanie CIT za 2020 rok, powinny złożyć do urzędu skarbowego, który był właściwy w pierwszym dniu tego roku podatkowego, 
3. deklaracje JPK_V7M za grudzień 2020 lub JPK_V7K za IV kwartał 2020 należy złożyć do urzędu skarbowego właściwego na dzień 1 stycznia 2021 roku, a więc do urzędu skarbowego właściwego po zmianie, 
4. deklaracje PIT (składane przez płatnika) za 2020 rok należy złożyć do urzędu skarbowego właściwego na dzień 1 stycznia 2021 roku, a więc do urzędu skarbowego właściwego po zmianie, 
5. korekty deklaracji/zeznań/informacji sporządzane po 31 grudnia 2020 r., niezależnie od okresu, którego dotyczą należy składać do urzędu skarbowego właściwego po zmianie, z zastrzeżeniem art. 18b ustawy Ordynacji podatkowej (zasady szczególne w przypadku wszczęcia postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej), 
6. w przypadku zmiany właściwości miejscowej w okresie pomiędzy dniem złożenia deklaracji z wykazaną kwotą zwrotu podatku VAT (przed 1 stycznia 2021 r. a ustawowym terminem zwrotu tego podatku przypadającym po 31 grudnia 2020 r.), zwrotu podatku VAT dokona urząd skarbowy, zgodnie z właściwością po zmianie, 
7. kontrole podatkowe oraz postępowania podatkowe rozpoczęte i niezakończone przez urzędy skarbowe właściwe przed dniem 1 stycznia 2021 r kontynuują organy podatkowe właściwe przed zmianą, 
8. niezrealizowane wnioski o stwierdzenie nadpłaty, które złożone zostały przed 1 stycznia 2021 r rozpatrywane będą przez organ właściwy w dniu złożenia wniosku, a więc przez urząd skarbowy przed zmianą, 
9. postępowania podatkowe dot. zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych pobieranego od nierezydentów przez płatników („podatku u źródła”), które zostały rozpoczęte i niezakończone przez urzędy skarbowe właściwe przed dniem 1 stycznia 2021 r kontynuują urzędy właściwe przed zmianą, 
10. niezrealizowane wnioski o wydanie opinii w stosowaniu zwolnienia z poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, które złożone zostały przed 01 01 2021 r do wyspecjalizowanych urzędów skarbowych zostaną rozpatrzone przez organ właściwy w dniu złożenia wniosku, a więc urząd przed zmianą, 
11. postępowania karne skarbowe prowadzone przed dniem 1 stycznia 2021 r kontynuowane są przez urzędy skarbowe właściwe przed zmianą, 
12. wierzycielem zaległości wynikających z deklaracji podatkowych złożonych do urzędu skarbowego lub wynikających z decyzji wydanych przez urząd skarbowy przed dniem 1 stycznia 2021 r pozostaje nadal urząd skarbowy właściwy przed zmianą, tylko w sytuacji utrwalenia jego właściwości US właściwy przed zmianą pozostanie wierzycielem należności dla których toczy się lub toczyła kontrola podatkowa, postępowanie podatkowe lub jest w toku egzekucja, 
13. niezrealizowane wnioski o rejestrację kasy rejestrującej, które wpłynęły do właściwego urzędu skarbowego przed zmianą, będą rozpatrywane przez naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla danego podmiotu od 1 stycznia 2021 r ., a więc w urzędzie właściwym po zmianie. 

 

Założenia zmian.

Ustawodawca nadał spółkom komandytowym mającym siedzibę lub zarząd na terytorium Polski status podatników podatku dochodowego od osób prawnych. Nastąpiło zatem odejście od transparentnego charakteru tej spółki i opodatkowania jej dochodów na poziomie wspólników, do modelu dwustopniowego ? opodatkowania pierwszy raz na etapie dochodów uzyskanych przez spółkę, drugi raz na poziomie wspólnika. Analogicznie jak w przypadku spółki komandytowo-akcyjnej komplementariusz spółki komandytowej odliczy od podatku dochodowego wyliczonego od dochodu z udziału w zyskach spółki komandytowej, kwotę podatku zapłaconą przez tę spółkę, proporcjonalnie obciążającej zysk komplementariusza uzyskany z udziału w takiej spółce.

Komplementariusz spółki komandytowej podlegać będzie podobnym obciążeniom podatkowym jak wspólnicy spółek podatkowo transparentnych (spółek niebędących podatnikami podatku dochodowego). W przypadku komandytariusza spółki komandytowej przewidziano natomiast częściowe zwolnienie z opodatkowania kwoty odpowiadającej 50% przychodów uzyskanych przez ten podmiot z tytułu udziału w zysku spółki komandytowej, nie więcej jednak niż 60 000 zł. Zwolnienie nie obejmie komandytariuszy powiązanych z komplementariuszem.

Zgodnie z pierwotnym terminem wskazanym w projekcie nowelizacji, spółki komandytowe miały uzyskać status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 stycznia 2021 r. W toku prac sejmowych umożliwiono aby moment ten, w zależności od decyzji spółki komandytowej, mógł zostać odroczony do dnia 1 maja 2021 r.

 

Podstawa prawna i istota zmian

W wyniku zmian wprowadzonych ustawą z 28 października 2020 r., począwszy od 1 stycznia 2021 r. spółki komandytowe mające siedzibę lub zarząd na terytorium Polski uzyskają status podatników CIT. Oznacza to, że podobnie jak inne spółki prawa handlowego, czyli m.in. spółki z o.o., zapłacą podatek od dochodów pomniejszonych o odliczenia, a ich wspólnicy będą uiszczali podatek od dochodu ustalonego proporcjonalnie do wynikającego z umowy spółki udziału w zyskach. W porównaniu zatem ze stanem prawnym obowiązującym do końca 2020 r., od 1 stycznia 2021 r. do rozliczeń podatkowych w tych spółkach przestanie się odnosić tzw. transparentność podatkowa, czyli jednokrotność opodatkowania zrealizowanego zysku spółki, dzięki której podatek dochodowy płacili dotychczas tylko partycypujący w zyskach wspólnicy, nie zaś sama spółka.

 

Komandytariusz a komplementariusz, czyli kogo i w jakim stopniu dotyczą zmiany?.

Spośród dwóch rodzajów wspólników występujących w spółce komandytowej, a więc komplementariuszy (którzy ponoszą pełną odpowiedzialność za zobowiązania spółki, a w zamian uprawnieni są do prowadzenia spraw spółki i jej reprezentowania wobec innych podmiotów) oraz komandytariuszy (ponoszących odpowiedzialność ograniczoną do wysokości sumy komandytowej, ale też posiadających mniejszy wpływ na funkcjonowanie spółki) zmiany wynikające z nowelizacji odczują przede wszystkim wspólnicy z tej ostatniej grupy.

Jakie reguły opodatkowania przewidziano dla komplementariuszy?

W przypadku komplementariuszy uzyskiwana przez nich dywidenda formalnie będzie opodatkowana, ale (w wyniku zmiany art. 5a pkt 28 lit. c ustawy o PIT oraz art. 1 ust. 3 pkt 1 w ustawy o CIT) wspólnicy ci będą mogli odliczyć od własnego podatku kwotę podatku CIT zapłaconego już przez spółkę komandytową. Zatem – co do zasady – nowelizacja pozostanie dla komplementariuszy neutralna podatkowo, choć trzeba pamiętać, że odliczeniu podlega tylko ta część podatku, która przypada na danego wspólnika proporcjonalnie do jego udziału w zysku spółki.

 

Zakres zmian odnoszących się do komandytariuszy.

Zmiany zasad opodatkowania mają znacznie szerszą skalę w przypadku komandytariuszy, zwłaszcza będących osobami fizycznymi. Przychody z udziału w zyskach spółki komandytowej będą bowiem inaczej niż dotychczas klasyfikowane do źródeł przychodów na gruncie PIT. Nie będą już opodatkowanie jako dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz potraktowane zostaną jak przychód z udziału w zyskach osób prawnych i w rezultacie dla celów poboru podatku PIT będą stanowić przychody z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art.30a ustawy o PIT, opodatkowane 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Do przychodów tych znajdzie zatem zastosowanie art. 41 ust. 4 ustawy o PIT obligujący do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat z tytułów określonych w art. 30a płatnika, czyli spółkę komandytową. W dalszej zaś konsekwencji osoby, prowadzące działalność gospodarczą także w innej formie niż spółka komandytowa (np. indywidulaną działalność zgłoszoną do ewidencji – CEIDG) zapłacą dwa osobno liczone podatki ? jeden od przychodu z udziału w spółce komandytowej oraz drugi od dochodu z tej indywidualnej działalności. Z kolei w razie bycia wspólnikiem w wielu spółkach komandytowych lub komandytowych i innych spółkach osobowych (jawnej lub partnerskiej), nie będzie można łączyć „wyników” spółek komandytowych i płacić podatku od łącznego dochodu przez nie wygenerowanego.

Nowelizacja wprowadza wprawdzie zwolnienie z podatku w wysokości 50% przychodów uzyskanych przez komandytariusza ze spółki komandytowej, ale zwolnienie to jest limitowane i odnosi się do kwoty przychodu nie większej niż 60 tys. zł w roku podatkowym. Należy ponadto pamiętać, że – na mocy art. art. 21 ust. 40 ustawy o PIT ? zwolnienie nie dotyczy części komandytariuszy. W szczególności zwolnienie nie będzie miało zastosowania w przypadkach, w których istniejące między wspólnikami spółki komandytowej powiązania lub sposób kierowania spółką wskazywałyby na optymalizacyjny cel założenia takiej spółki.

Aby zatem komandytariusz mógł skorzystać ze zwolnienia nie może:

• • posiadać bezpośrednio lub pośrednio ponad 5% udziałów (akcji) w spółce posiadającej osobowość prawną lub spółce kapitałowej w organizacji będących komplementariuszem w tej spółce komandytowej,
  • być członkiem zarządu komplementariusza spółki komandytowej,
  • być podmiotem powiązanym ze wspólnikiem lub członkiem zarządu.

W efekcie, wypłata zysku ze spółki komandytowej na rzecz osoby fizycznej będącej komandytariuszem co do zasady będzie opodatkowana, praktyczne znaczenie opisanego zwolnienia podatkowego będzie bowiem marginalne.

Jednocześnie należy podkreślić, że w przypadku wspólników spółki komandytowej przychód z udziału w zysku z tej spółki nie będzie wchodził do podstawy opodatkowania dla celów daniny solidarnościowej, którą według 4 % stawki obowiązani są płacić podatnicy osiągający dochód przekraczający 1 mln zł.

Na analogicznych zasadach (określonych w 22 ust. 4f ustawy o CIT) zwolnienie odnosi się do komandytariuszy będących podatnikami CIT. W przypadku tych wspólników przychody uzyskiwane z udziału w zyskach spółki komandytowej podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym tak, jak przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych.

 

Jaki podatek od spółki?

Spółka komandytowa będzie zobowiązana płacić CIT od przychodów (dochodów) na takich samych zasadach, jakie aktualnie obowiązują w spółce z o.o., akcyjnej oraz komandytowo-akcyjnej, tj. według stawki podstawowej w wysokości 19% albo według preferencyjnej stawki CIT w wysokości 9%, o ile roczne przychody spółki nie przekroczą 2 mln euro.

 

Kontynuacja wartości podatkowej aktywów przez spółkę komandytową

Spółka komandytowa będzie kontynuować dokonaną wycenę wartości podatkowej składników majątkowych, w szczególności w zakresie dotyczącym wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przyjętej metody amortyzacji, stawek oraz okresu amortyzacji, a także wysokości odpisów amortyzacyjnych uprzednio dokonanych od tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

 

Szczególne zasady opodatkowania zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej, likwidacji spółki komandytowej lub wystąpienia ze spółki komandytowej utworzonej przed 1 stycznia 2021 r.

Wspólnicy spółki komandytowej zawiązanej do 31 grudnia 2020 r., którzy po tej dacie osiągną przychód podatkowy z tytułu:

• • odpłatnego zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej,
  • wniesienia ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej do innej spółki tytułem wkładu niepieniężnego,
  • wystąpienia ze spółki komandytowej,
  • likwidacji spółki komandytowej,

będą uprawnieni do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów odpowiadających co do zasady wydatkom na nabycie lub objęcie udziału w takich spółkach, z uwzględnieniem części opodatkowanych przed 1 stycznia 2021 r., lecz nie wypłaconych do tej daty zysków.

 

Obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych

Z dniem poprzedzającym dzień uzyskania przez spółkę komandytową statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych spółka ta będzie obowiązana do zamknięcia ksiąg rachunkowych. Przy czym, jeżeli ostatni dzień roku obrotowego spółki komandytowej przypada w okresie od 31 grudnia 2020 r. do 31 marca 2021 r., spółka ta może nie zamykać ksiąg rachunkowych na ten dzień i kontynuować rok obrotowy do 30 kwietnia 2021 r.

 

Możliwość odroczenia opodatkowania do 1 maja 2021 r.

Warto pamiętać, że choć nowe przepisy zaczną obowiązywać od 1 stycznia 2021r., to jednak zgodnie z art. 12 ustawy nowelizującej z 28 października 2020 r., spółki komandytowe mogą postanowić, że nowe zasady w zakresie przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce, będą stosowane od 1 maja 2021 r.

 

Podsumowanie

Wprowadzone zmiany oznaczają, że od 1 stycznia 2021 r. wystąpi podwójne opodatkowanie zysku spółek komandytowych?raz na poziomie spółki i drugi raz na poziomie wspólników. Spółka zapłaci co do zasady podatek CIT w wysokości 19% podstawy opodatkowania, a jeżeli spełni kryteria uznania za tzw. małego podatnika, czyli gdy uzyska roczny przychód nie wyższy niż 2 mln euro, wówczas zastosuje obniżoną stawkę podatku w wysokości 9%. W przypadku komandytariuszy możliwe będzie zastosowanie zwolnienia od podatku, jednak ze względu na obwarowanie go licznymi warunkami i przeznaczenie tylko dla podatników osiągających niewielkie przychody, znaczenie praktyczne tego zwolnienia będzie mocno ograniczone. Ponadto komandytariusze spółek komandytowych, będący osobami fizycznymi będą osiągać z zysków w takiej spółce nie jak dotychczas dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz przychody z kapitałów pieniężnych. Z kolei komplementariusze będą mogli odliczyć od własnego podatku z tytułu takiego zysku wartość podatku zapłaconego przez spółkę komandytową w części odpowiadającej udziałowi komplementariusza w zysku spółki komandytowej. Komplementariusz nie będzie już jednak mógł konsolidować swojego dochodu podatkowego osiągniętego w związku z udziałem w spółce komandytowej z ewentualną stratą podatkową z innych źródeł działalności gospodarczej.

 

Ustawodawca nie nadał natomiast spółkom jawnym generalnego statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. Od 1 stycznia wprowadzono jednak „podwójne opodatkowanie” w przypadku spółek jawnych, których wspólnikami nie są wyłącznie osoby fizyczne, przy czym tożsamość tych wspólników podlegających opodatkowaniu z racji uzyskiwanych przez spółkę dochodów nie jest znana polskim organom podatkowym i nie będzie tym organom ujawniona.

 

Zmiany nie nałożą na wspólników tych spółek żadnych dodatkowych obciążeń podatkowych, pod warunkiem, że spółka przekaże naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu ze względu na jej siedzibę oraz właściwemu dla wspólnika., informację o podatnikach uzyskujących dochody z udziału w jej zyskach oraz o wielkości posiadanych przez każdego z nich prawach do takiego udziału (przed rozpoczęciem roku podatkowego lub w ciągu 14 dni licząc od dnia zaistnienia zmiany).

 

W przypadku niespełnienia tego warunku spółka jawna stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i zobowiązana będzie określić uzyskany przez nią dochód i należny od niego podatek dochodowy oraz odprowadzić ten podatek do urzędu skarbowego właściwego ze względu na jej siedzibę.

 

Instytucja ryczałtu od dochodu spółek kapitałowych (tzw. estoński CIT) to proinwestycyjne rozwiązanie, które wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2021 r. Istotą ?estońskiego CIT-u? jest odroczenie powstania zobowiązania podatkowego do momentu wypłaty zysku przez spółkę, w celu wspierania płynności finansowej podatników.

Spółki, które wybiorą taką formę opodatkowania, nie będą płacić podatku dochodowego od osób prawnych w miesięcznych lub kwartalnych zaliczkach, a także nie będą dokonywać rocznych rozliczeń; zobowiązanie podatkowe powstanie dopiero w momencie, gdy wspólnicy zdecydują się przeznaczyć zysk osiągnięty przez spółkę na cele własne.

Wybór takiej formy opodatkowania obejmuje okres bezpośrednio po sobie następujących 4 lat podatkowych, przy czym dochodzi automatycznie do przedłużenia jej stosowania na kolejne okresy, chyba że podatnik dokona rezygnacji. Zasadniczo opodatkowaniu ryczałtem będzie podlegał dochód odpowiadający wysokości zysku netto wypracowanego w okresie opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej zysk ten został uchwałą o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto przeznaczony:

• do wypłaty udziałowcom albo akcjonariuszom (dochód z tytułu podzielonego zysku);
• na pokrycie strat powstałych w okresie poprzedzającym okres opodatkowania ryczałtem (dochód z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat).

Podstawę opodatkowania będzie stanowić suma dochodu z tytułu podzielonego zysku i dochodu z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat ustalona w miesiącu, w którym podjęto uchwałę o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto.

Z rozwiązania tego nie skorzystają m.in. podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, postawieni w stan upadłości i likwidacji, jak również ci, którzy zostali utworzeni w określony sposób np. w wyniku połączenia lub podziału (przy czym po upływie odpowiedniego okresu będą mogli oni z tego rozwiązania skorzystać).

 

Oprócz rozwiązania umożliwiającego zapłatę podatku dochodowego dopiero w momencie wypłaty zysku do wspólników („estoński CIT”), ustawodawca wprowadził również specjalny fundusz (rachunek) inwestycyjny, który w sensie ekonomicznym umożliwia szybsze rozliczenie inwestycji w kosztach uzyskania przychodu.

      Specjalny fundusz inwestycyjny stanowi alternatywę wobec tzw. estońskiego CIT-u. Podatnik będzie mógł skorzystać tylko z jednego z tych instrumentów. Jeżeli zdecyduje się na pierwsze z wymienionych rozwiązań, będzie zobowiązany do założenia specjalnego rachunku inwestycyjnego w Banku Gospodarstwa Krajowego (BGK) lub innym banku, który zawrze umowę z BGK o współpracy w zakresie wymiany informacji, o środkach znajdujących się na rachunku inwestycyjnym.

      Istota tego rozwiązania sprowadza się do możliwości zaliczenia środków przeznaczonych na inwestycje i wpłaconych na wskazany rachunek do kosztów podatkowych już w momencie dokonania wpłaty. Warunkiem rozpoznania kosztu uzyskania przychodu będzie wydatkowanie wpłaconych środków nie później niż do końca następnego roku podatkowego od momentu dokonania wpłaty, chyba że naczelnikowi urzędu skarbowego zostanie przedstawiony plan inwestycyjny ze wskazaniem roku, w którym środki z rachunku zostaną przeznaczone na cele inwestycyjne. Wówczas termin wydatkowania zostanie wydłużony do trzech lat. Cele inwestycyjne to wydatki na wytworzenie lub nabycie fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 KŚT lub opłaty ustalone w umowie leasingu (z wyłączeniem umowy leasingu operacyjnego), w części stanowiącej spłatę ich wartości początkowej. Zakres środków trwałych podlegających omawianemu rozwiązaniu jest szerszy niż innych rozwiązań zapewniających szybszą amortyzację (np. amortyzacja jednorazowa), bowiem obejmuje również środki transportu (grupa 7 KŚT), ale z pewnymi wyjątkami. Przede wszystkim wyłączono wydatki na samochody osobowe oraz składniki majątku służące głównie celom osobistym udziałowców albo akcjonariuszy lub członków ich rodzin.

      W przeciwieństwie do tzw. estońskiego CIT-u, utworzenie funduszu nie będzie wykluczać korzystania z innych preferencji podatkowych przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (takich jak np. ulga B+R, IP-BOX czy ulga na złe długi) ani też wyłączać rozliczenia straty podatkowej.

 

Od dnia 1 stycznia 2021 r. podatnicy, będący:

• • podatkową grupą kapitałową, bez względu na wysokość osiągniętych przychodów;
  • podatnicy inni niż podatkowe grupy kapitałowe, u których wartość przychodu uzyskana w roku podatkowym, przekroczyła równowartość 50 mln euro,

– są obowiązani do sporządzania i podawania do publicznej wiadomości informacji o realizowanej strategii podatkowej za rok podatkowy.

Podatnik zamieszcza informację o realizowanej strategii podatkowej za rok podatkowy, sporządzoną w języku polskim lub jej tłumaczenie na język polski, na swojej stronie internetowej w terminie do końca dwunastego miesiąca następującego po zakończeniu roku podatkowego. W przypadku gdy podatnik nie posiada własnej strony internetowej, informację o realizowanej strategii podatkowej udostępnia w języku polskim na stronie internetowej podmiotu powiązanego.

W przypadku nieprzekazania informacji o stronie internetowej, na której zostały umieszczone informacje o realizowanej strategii podatkowej naczelnikowi urzędu skarbowego, podatnik podlega karze pieniężnej. Karę pieniężną nakłada naczelnik urzędu skarbowego właściwy dla podatnika, w drodze decyzji, w wysokości do 250 000 zł.

 

Ulga abolicyjna została wprowadzona do systemu podatku dochodowego 1 stycznia 2008 r. Jej istotą jest zniesienie skutku metody proporcjonalnego odliczenia w stosunku do wybranych źródeł przychodów i zrównanie ich efektywnego opodatkowania ze skutkiem jaki powoduje metoda wyłączenia z progresją. Ulga abolicyjna znajduje zastosowanie do źródeł przychodów uzyskiwanych za granicą m.in. z pracy najemnej, działalności wykonywanej osobiście, praw majątkowych i pozarolniczej działalności gospodarczej. Ulgę abolicyjną mogą stosować podatnicy bez względu na wysokość przychodów osiąganych ze źródeł objętych tą ulgą.

 

Zgodnie ze zmianami, podatnicy będą mogli dokonać odliczenia od podatku dochodowego w wysokości nieprzekraczającej kwoty 1360 zł. Nowelizacja wprowadza wyjątek od ograniczenia odliczenia z tytułu ulgi abolicyjnej. Limit nie będzie miał zastosowania w przypadku dochodów osiąganych poza terytorium Polski z tytułu pracy lub usług wykonywanych poza terytorium lądowym państw.

 

Od dnia 1 stycznia 2021 r. podwyższeniu ulegnie limit przychodów uprawniających do stosowania przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych 9% stawki podatku ? z 1,2 mln euro do 2 mln euro.