Prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki komandytowej oraz spółki jawnej – aspekty prawno-podatkowe

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych od dnia 1 stycznia 2021 rozszerzyła zakres podmiotowy. Zgodnie z treścią art. 1 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepis ustawy mają zastosowanie również do spółek komandytowych oraz niektórych spółek jawnych. Wprowadzone zmiany doprowadziły do zrównania na gruncie podatku dochodowego sytuacji spółek komandytowych oraz niektórych spółek jawnych objętych zakresem ustawy PDOP z innymi spółkami objętymi podatkiem dochodowym od osób prawnych (przede wszystkim spółkami kapitałowymi). W rezultacie nowe rozwiązania sprawią, że dochody osiągane przez spółki komandytowe oraz spółki jawne nie będą już de iure transparentne dla podatku dochodowego na poziomie spółki. W tych przypadkach, kiedy ustawa czyni spółkę podatnikiem, od osiągniętego dochodu spółka będzie płacić podatek dochodowy od osób prawnych w zależności od dokonanego przez spółkę wyboru – od dnia 1 stycznia 2021 roku albo od dnia 1 maja 2021 roku. Podstawowa wysokość stawki podatku dochodowego to 19% od osiągniętego dochodu. Jeżeli spółka komandytowa bądź spółka jawna będzie mogła zostać uznana za tzw. małego podatnika stawka ta wyniesienie 9%. W konsekwencji, dochód osiągany z działalności spółek komandytowych spółek jawnych objętych zakresem ustawy PDOP będzie podwójnie opodatkowany – raz na poziomie spółki, a następnie wspólników. Powyższe zmiany podatkowe są dobrą okazją do refleksji, czy spółka komandytowa bądź spółka jawna, w jej dotychczasowym kształcie, uwzględniając cele i uwarunkowania poszczególnych wspólników jest optymalną formą prowadzenia działalności gospodarczej. W niniejszym opracowaniu wskazano zasady opodatkowania dochodów osiąganych przez spółki jawne i komandytowe w aktualnym stanie prawnym oraz podstawowe założenia związane z tworzeniem i funkcjonowaniem spółki jawnej i komandytowej przyjęte w prawie handlowym.

 

Prawo podatkowe

Od dnia 1 stycznia 2021 r. zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych^[1] przepisy tej ustawy będą co do zasady miały zastosowanie również do:

1. spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. spółek jawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wspólnikami spółki jawnej nie są wyłącznie osoby fizyczne oraz spółka jawna nie złoży:
   1. przed rozpoczęciem roku obrotowego informacji, według ustalonego wzoru, o podatnikach podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych, posiadających, bezpośrednio lub za pośrednictwem podmiotów niebędących podatnikami podatku dochodowego, prawa do udziału w zysku tej spółki, o którym mowa odpowiednio w art. 5 ust. 1 albo o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych^[2], lub
   2. aktualizacji informacji, o której mowa w lit. a, w terminie 14 dni, licząc od dnia zaistnienia zmian w składzie podatników,
      • do naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę spółki jawnej oraz naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla każdego podatnika osiągającego dochody z takiej spółki;
3. spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.^[3]

Wprowadzone zmiany powodują rozszerzenie katalogu podatników podatku dochodowego od osób prawnych. Status ten uzyskają bezwarunkowo spółki komandytowe oraz po zaistnieniu określonych przesłanek także spółki jawne. W przypadku spółek wymienionych w pkt 3 nowe rozwiązania mają zapobiec sytuacji, w której wspólnicy uchylają się od regulowania zobowiązań podatkowych z tytułu udziału w zyskach takich spółek, ponieważ trudno ich w ogóle ustalić.

Od wejścia w życie zmian spółka jawna posiada status podatnika odpowiednio od pierwszego dnia roku obrotowego, przed rozpoczęciem którego nie złożyła informacji wskazanej w art. 1 ust. 3 pkt 1a lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., albo od dnia zaistnienia zmian w składzie podatników, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1a lit. b powyższej ustawy. Status podatnika spółka jawna posiada do dnia likwidacji lub wykreślenia z właściwego rejestru^[4].

Zgodnie z treścią do art. 8 ust. 2b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. w przypadku uzyskania statusu podatnika przez spółkę jawną pierwszy rok podatkowy tej spółki trwa od dnia, w którym spółka uzyskała ten status, do końca przyjętego przez tę spółkę roku obrotowego. Ponadto w myśl art. 9 ust. 2e powyższej ustawy, w przypadku uzyskania przez spółkę jawną statusu podatnika spółka ta jest obowiązana:

1. zamknąć księgi rachunkowe i sporządzić sprawozdanie finansowe zgodnie z przepisami o rachunkowości na dzień poprzedzający dzień uzyskania tego statusu oraz
2. wydzielić w kapitale podstawowym zyski wypracowane w okresie, w którym spółka ta nie posiadała statusu podatnika, jeżeli zyski te nie zostały podzielone między wspólników tej spółki.

 

Prawo handlowe

Zawarcie umowy spółki

Zgodnie z art. 3 KSH przez umowę spółki handlowej wspólnicy albo akcjonariusze zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz, jeżeli umowa albo statut spółki tak stanowi, przez współdziałanie w inny określony sposób. Przepis odnosi się zarówno do spółek osobowych jak i kapitałowych. Wskazuje on na elementy wspólne dla każdej z tych form prawnych. Każda ze spółek handlowych powstaje poprzez zawarcie umowy, jednak dla każdej z nich rola takiej umowy jest inna^[5]. Umowa spółki pełni podwójną rolę: jest jednym z warunków utworzenia spółki, a po jej powstaniu stanowi ustrojową podstawę funkcjonowania spółek. Umowa spółki zawierana w celu utworzenia spółki opiera się na zgodnym oświadczeniu woli wspólników, którzy zobowiązują się wnieść wkłady do tworzonej spółki oraz współpracować w inny sposób, gdy tak stanowi umowa (statut) spółki^[6].

Do essentialia negotii umów spółek handlowych należy^[7]:

1. zobowiązanie wspólnika do dążenia do osiągnięcia wspólnego celu;
2. zobowiązanie wspólnika do wniesienia wkładu do spółki.

Dla poszczególnych typów spółek przepisy mogą przewidywać uznanie innych elementów za przedmiotowo istotne składniki umowy. Tak np. w umowach spółek osobowych powinno być umieszczone zobowiązanie wspólników do prowadzenia przez spółkę przedsiębiorstwa. Kodeks spółek handlowych określa essentialia negotii dla poszczególnych typów spółek i tak odpowiednio art. 25 KSH dla spółki jawnej, art. 91 KSH dla spółki partnerskiej, art. 105 KSH dla spółki komandytowej, a art. 130 KSH dla spółki komandytowo-akcyjnej. Od chwili zawarcia umowy handlowej spółki osobowej do momentu wpisu do rejestru mamy do czynienia z konstrukcją spółki przedorganizacyjnej (podobnie jak przed zawarciem umowy spółek kapitałowych) będącą stosunkiem zobowiązaniowym.[8] Do tego czasu stosunki majątkowe oparte są na wspólności łącznej.

Przy kształtowaniu umów spółek osobowych należy mieć na uwadze strukturę regulacji dotyczącej tych spółek^[9]. W pierwszej kolejności stosuje się art. 8–10 KSH, stanowiące część ogólną prawa handlowych spółek osobowych. Następnie, do spółek innych, niż spółka jawna stosuje się z mocy szczegółowych odesłań, w sprawach nieuregulowanych, przepisy o spółce jawnej. Po trzecie, do każdego typu spółki osobowej stosuje się przepisy dla niej właściwe.

Zasadniczo w przypadku zmiany umowy spółki osobowej na mocy art. 9 KSH obowiązuje zasada jednomyślności wszystkich wspólników, jednakże dyspozytywny charakter tego przepisu sprawia, że wspólnicy mogą podjąć bardziej elastyczne zasady podejmowania uchwał. Zmiana umowy spółki, przy wymogu jednomyślności, jest konsekwencją konsensusu obowiązującego przy zawarciu umowy spółki. Dopuszczenie do podejmowania uchwały o zmianie umowy spółki większością głosów upodabnia w tym względzie spółki osobowe do spółek kapitałowych.

W przypadku kształtowania treści umów spółek osobowych istotne znaczenie odgrywa zasada swobody umów (art. 2 KSH w zw. z art. 353¹ KC). Zakres tej swobody jest różny w poszczególnych typach spółek. Ważne jest ustalenie charakteru norm prawnych (dyspozytywne, czy imperatywne) wyznaczających poszczególne elementy umowy, aby określić zakres swobody w kształtowaniu treści umowy. Umowa spółki oraz zmiany jej postanowień wymagają zgłoszenia do KRS. Sąd rejestrowy ma kompetencję do weryfikacji zgodności jej postanowień pod względem formy i treści z obowiązującymi przepisami prawa (zob. art. 23 ust. 1 KRSU).

 

Postanowienia umowne mające wpływ na opodatkowanie spółki

Zawierając umowę spółki, bądź dokonując jej zmian należy brać pod uwagę skutki, jakie wywoływać będą przyjęte w umowie rozwiązania w sferze prawa podatkowego. Kształtując treść stosunku umownego należy mieć na uwadze, że nie jest możliwe wprowadzanie rozwiązań, które byłyby sprzeczne z bezwzględnie obowiązującymi normami prawa podatkowego. Nie dopuszczalne jest uchylenie bądź modyfikacja konsekwencji podatkowych tylko dlatego, że inaczej stanowi zawarta przez wspólników umowa spółki^[10].

Regulacje określone w umowie wpływają na tworzenie sytuacji mających cechy stanów faktycznych objętych hipotezami norm prawa podatkowego^[11]. Ustawodawca upatruje w czynnościach dokonywanych w ramach spółek źródeł podatku, co wynika z możliwości dystrybuowania wytworzonego w ramach działalności spółki dochodu. Określając elementy konstrukcji podatku dochodowego (głównie przychodów i kosztów) ustawy podatkowe opierają się na konstrukcjach i pojęciach prawa handlowego. Nie wszystkie czynności dokonywane w formach przewidzianych przez prawo prywatne mają taką samą treść ekonomiczną, a z drugiej strony te same skutki ekonomiczne można w niektórych sytuacjach uzyskać wykorzystując różne formy prawne. Poniżej wskazane zostaną te elementy umów spółek osobowych, które będą miały szczególne znaczenie dla opodatkowania spółek.

 

Przedmiot działalności spółki

Każda z umów spółek osobowych wymaga wskazania przedmiotu działalności, który konkretyzuje cel spółki określony przez wspólników. Osobowe spółki handlowe mogą być tworzone w celu prowadzenia przedsiębiorstwa, tzn. działalności gospodarczej, poza spółką partnerską, której celem jest wykonywanie przez partnerów w ramach spółki określonego w ustawie wolnego zawodu (art. 86 i 88 KSH). Na podstawie art. 40 pkt 1) KRSU wymaga się ujawnienia w rejestrze przedmiotu działalności według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) – nie więcej niż dziesięciu pozycji, w tym jednego przedmiotu przeważającej działalności na poziomie podklasy, z tym że w przypadku oddziałów przedsiębiorców zagranicznych, głównych oddziałów zagranicznych zakładów ubezpieczeń oraz głównych oddziałów zagranicznych zakładów reasekuracji przedmiot działalności i przedmiot przeważającej działalności określa się dla oddziału.

 

Wniesienie wkładów do spółek;

Wniesienie wkładów jest jednym z essentialia negoti umowy spółki handlowej. Jak wskazuje art. 3 KSH przez umowę spółki handlowej wspólnicy albo akcjonariusze zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz, jeżeli umowa albo statut spółki tak stanowi, przez współdziałanie w inny określony sposób. Terminem „wkład” albo „wkład do spółki” określa się zazwyczaj świadczenie, a więc powinne (nakazane) zachowanie się wspólnika, do którego zobowiązuje się on w umowie spółki w zamian za nabywane w niej prawa członkowskie bądź też – rzadziej – przedmiot takiego świadczenia.[12] Każda z umów handlowych spółek osobowych wymaga określenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika i ich wartość (art. 25 pkt 3) KSH, art. 91 pkt 7) KSH, art.105 pkt 4) KSH, art. 130 pkt 4) KSH. W doktrynie przyjmuje się, że w sytuacji, gdy nie podano wartości poszczególnych wkładów można przyjąć na podstawie art. 48§1 KSH, że wkłady wspólników są równe^[13]. Wniesienie wkładów jest zasadniczym sposobem wniesienia kapitału. W czasie trwania spółki możliwe jest podwyższenie wkładu, a także jego częściowe wycofanie ze spółki. Zgodnie z art. 50§1 KSH udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu. W art.50§2 KSH wskazano, że wspólnik nie jest uprawniony ani zobowiązany do podwyższenia umówionego wkładu. W umowie wspólnicy mogą postanowić inaczej. Wspólnik ma prawo żądać corocznie wypłacenia odsetek w wysokości 5% od swojego udziału kapitałowego, nawet gdy spółka poniosła stratę (art.53 KSH). To uprawnienie wspólnika może być modyfikowane umową spółki. W praktyce wspólnicy często wyłączają prawo do wypłaty odsetek. Dla określenia skutków podatkowych wniesienia wkładu zasadnicze znaczenie ma przedmiot wkładu i jego wartość.

Wkłady pieniężne mogą być wyrażone określoną sumą pieniężną. Przez wkład pieniężny należy rozumieć świadczenie pieniężne wspólnika, polegające na przekazaniu z jego majątku do majątku spółki określonej sumy pieniężnej, wyrażonej w jednostkach pieniężnych i w określonej walucie, oraz reprezentującej pewną wartość ekonomiczną[14]. Wątpliwości budziła możliwość określenia wartości wkładu w walucie obcej oraz wniesienie w walucie obcej wkładu wyrażonego w walucie polskiej.

Kodeks spółek handlowych nie wprowadził definicji wkładu niepieniężnego, natomiast z treści art. 48 i 49 KSH wynika, że do spółki osobowej można wnosić poza własnością rzeczy pracę, prawa, usługi, prawa obligacyjne takie jak prawa najmu, czy dzierżawy. Wkładem do spółki osobowej mogą być również takie świadczenia na rzecz spółki jak usługi, czy praca wspólnika. Aportami mogą być w szczególności prawa majątkowe na dobrach niematerialnych (prawo z patentu, do wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego, majątkowe prawa autorskie), czy prawa udziałowe. Kryteria zdolności aportowej w ramach spółek osobowych nie są jednorodne (różnią się w przypadku komandytariusza spółki komandytowej)^[15].

Częstym sposobem restrukturyzacji jest wniesienie do spółki tytułem wkładu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Prawo podatkowe nie wprowadza autonomicznej definicji przedsiębiorstwa. W związku z tym na potrzeby ustalenia skutków podatkowych należy odwołać się do definicji zawartej w art. 55¹ KC. Przepis ten stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej^[16].

 

Ogół praw i obowiązków w spółce

Zasadniczo ogół praw i obowiązków w spółce osobowej jest prawem majątkowym niezbywalnym i niepodzielnym. Wzorzec kodeksowy, który zakłada niemożliwość zbycia „udziału spółkowego”, podkreśla ściśle osobistą więź między wspólnikami i zakłada prawo weta każdego z udziałowców wobec zmian składu osobowego spółki. Ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko wówczas, gdy umowa spółki tak stanowi (art. 10§1 KSH). Ponadto do przeniesienia ogółu praw i obowiązków na inną osobę wymagane jest uzyskanie pisemnej zgody wszystkich pozostałych wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej (art.10§2 KSH). Określając skutki podatkowe transakcji zbycia ogółu praw i obowiązków należy ocenić jej dopuszczalność z perspektywy umowy spółki. Zmiana składu osobowego będzie wpływała na określenie katalogu wspólników (i byłych wspólników) przy wyznaczeniu osób trzecich, wobec których może być wydana decyzja o odpowiedzialności podatkowej za zaległości spółki na podstawie art. 115 OrdPU. Określenie udziału w zyskach komandytariuszy, komplementariuszy i wspólników.

Prawo handlowe daje wspólnikom możliwość określenia udziału w zyskach (który decyduje o możliwości przypisania poszczególnym wspólnikom odpowiedniej części przychodów i kosztów wygenerowanych przez spółkę) w sposób odzwierciedlający ich zaangażowanie w spółce. Swoboda ustalenia partycypacji poszczególnych wspólników w zysku odróżnia spółki osobowe od kapitałowych, gdzie zakres udziału w zyskach jest wyznaczany poprzez wartość udziałów (akcji) w relacji do kapitału zakładowego spółki. W spółkach osobowych wspólnicy mogą zastosować reguły przyjęte w spółkach kapitałowych, uzależniając udział w zysku od wartości wniesionego do spółki wkładu; mogą również przyjąć inne zasady. Takie rozwiązania umożliwiają wprowadzenie do umowy spółki postanowień, na podstawie których jeden ze wspólników będzie miał prawo np. do 1% udziału w zysku, a pozostali 99% bez względu wartość wniesionych wkładów, co wykorzystywane jest najczęściej w spółkach z o.o. komandytowych. W spółkach osobowych zasadniczo zgodnie z art. 52§1 KSH wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego. Wspólnicy najczęściej podejmują decyzje o comiesięcznej wypłacie zaliczek na poczet zysku. Poza osiąganymi dochodami z udziału w spółce, wspólnicy mają również prawo do corocznej wypłaty odsetek od udziału kapitałowego oraz w przypadku odpowiednich postanowień umownych wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki. Organy podatkowe przyjmują, że przychody w tytułu osiąganych odsetek i wynagrodzenia nie mogą być uznane za przychody z działalności gospodarczej^[17].

 

BIBLIOGRAFIA

BieniakJ.,Bieniak M., Nita-Jagielski G., Kodeks spółek handlowych. Komentarz. Wyd. 3, Warszawa 2014.

Gorczyński G., Spółka jawna jako podmiot prawa, Warszawa 2009.

Jara Z.(red.), Kodeks spółek handlowych, System Informacji Prawnej Legalis, 2016, uwagi do art. 25.

Kidyba A.(red.), Prawo Spółek, Warszawa 2013.

Kopaczyńska-Pieczniak K., Pozycja prawna wspólnika spółki jawnej, Warszawa 2013.

Kozieł G., zakończenie działalności spółki handlowej w sposób uzgodniony przez wspólników, Prawo Spółek 2011, nr 7-8.

Mariański A., Porada Ł., Zmiany w podatkach dochodowych w 2021 r., Monitor Podatkowy 2020, nr 12.

Materna B., Rozszerzenie katalogu podatników podatku dochodowego od osób prawnych, BISP 2020, nr 12.

Nawrot r. A., Restrukturyzacje przedsiębiorstw. Aspekty podatkowe, Warszawa 2011.

Siemiątkowski T., Potrzeszcz r.(red.), Komentarz, Warszawa 2010.

Sobiech A. , Skutki podatkowe przejęcia majątku spółki dwuosobowej, w: Od restrukturyzacji do likwidacji spółek handlowych, red. A.J. Witosz, E. Janik, Katowice 2015.

Sobiech A. Sobiech M. Prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki komandytowej oraz spółki jawnej BISP Doradztwo Podatkowe 5/2021

Sołtysiński S., Spółka jawna, „Studia Prawa Prywatnego” 2006, nr 3.

Szumański A.[ w:] System prawa prywatnego. Prawo spółek osobowych, Z Radwański ( red.) t. 16 Warszawa 2008.

Trzebiatowski M., Inny niż likwidacja sposób zakończenia działalności spółki osobowej – co, jak i kiedy, Prawo Spółek 2011, nr 3.

Wiśniewski A. W., Kilka uwag w sprawie reformy prawa osobowych spółek handlowych, Przegląd Prawa Handlowego 2012, nr 9.

Witosz A.J., Subsydiarna odpowiedzialność wspólników spółek osobowych. Zasady naczelne, Warszawa 2009.

 

[1] Tekst jednolity Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej jako „ustawa z dnia 15 lutego 1992 r.”

[2] Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tekst jednolity Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm., dalej jako „ustawa z dnia 26 lipca 1991 r.”

[3] B. Materna, Rozszerzenie katalogu podatników podatku dochodowego od osób prawnych, BISP 2020, nr 12.

[4] Zob. art. 1 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

^[5]         Z. Jara (red.), Kodeks spółek handlowych, Warszawa 2014, uwagi do art. 3 KSH.; A. Rachwał, M. Spyra, Umowa spółki jawnej, partnerskiej, komandytowej, Warszawa 2009, Sobiech A. Sobiech M. Prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki komandytowej oraz spółki jawnej BISP Doradztwo Podatkowe 5/2021

^[6]         A. Kidyba, Komentarz aktualizowany do art. 1-300 ustawy z dnia 15.9.2000 r. Kodeks spółek handlowych, LEX/el., 2014. A. Sobiech, Opodatkowanie spółek osobowych, Warszawa 2016, Sobiech A. Sobiech M. Prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki komandytowej oraz spółki jawnej BISP Doradztwo Podatkowe 5/2021

^[7]         M. Tarska, Zakres swobody umów w spółkach handlowych, Warszawa 2012, s. 91.

[8] A. Kidyba, Handlowe spółki osobowe, Kraków 2010, s. 54-60; D. Ulikowska, Spółka jawna przed wpisem do KRS, Przegląd Prawa Handlowego 2004, nr 11, s. 35 i n. A. Sobiech, Opodatkowanie spółek osobowych, Warszawa 2016. Sobiech A. Sobiech M. Prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki komandytowej oraz spółki jawnej BISP Doradztwo Podatkowe 5/2021

^[9]         K. Osajda, O mankamentach regulacji spółek osobowych w kodeksie spółek handlowych, Przegląd Prawa Handlowego 2012, nr 10, s.33. A. Sobiech, Opodatkowanie spółek osobowych Warszawa 2016

^[10]       Wyr. NSA z 30.6.2015 r., sygn. akt II FSK 1267/13.

^[11]       B. Brzeziński, Prawo podatkowe a prawo cywilne, Toruński Rocznik Podatkowy 2008, s. 118.

[12] S. Sołtysiński (red.), System Prawa Cywilnego. Prawo spółek kapitałowych, Warszawa 2015, t.17 A.. A. Sobiech, Opodatkowanie spółek osobowych Warszawa 2016, Sobiech A. Sobiech M. Prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki komandytowej oraz spółki jawnej BISP Doradztwo Podatkowe 5/2021

^[13]T. Siemiątkowski, r. Potrzeszcz, [w:] T. Siemiątkowski, r. Potrzeszcz (red.), Komentarz, Warszawa 2010, s. 157; J. Bieniak, M. Bieniak, G. Nita-Jagielski, Kodeks spółek handlowych. Komentarz. Wyd. 3, Warszawa 2014, uwagi do art. 25. Odmiennie: S. Włodyka (red.)Prawo spółek handlowych. Tom 2. System Prawa Handlowego, Warszawa 2012, s. 367.. A. Sobiech, Opodatkowanie spółek osobowych Warszawa 2016

[14] S. Sołtysiński (red.), Prawo spółek kapitałowych, System Prawa Prywatnego, t. 17 A, Warszawa 2009. A. Sobiech, Opodatkowanie spółek osobowych Warszawa 2016, Sobiech A. Sobiech M. Prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki komandytowej oraz spółki jawnej BISP Doradztwo Podatkowe 5/2021

^[15]A. Kidyba, Kodeks spółek handlowych, t. I. Komentarz do art. 1-300 K.S.H., Warszawa 2014, s.35. A. Sobiech, Opodatkowanie spółek osobowych Warszawa 2016, Sobiech A. Sobiech M. Prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki komandytowej oraz spółki jawnej BISP Doradztwo Podatkowe 5/2021

^[16] Zgodnie z art. 55¹ KC długi nie są częścią składową przedsiębiorstwa. Jednak na podstawie art. 55⁴ KC nabywca przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego jest odpowiedzialny solidarnie ze zbywcą za jego zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa lub gospodarstwa, chyba że w chwili nabycia nie wiedział o tych zobowiązaniach, mimo zachowania należytej staranności. Odpowiedzialność nabywcy ogranicza się do wartości nabytego przedsiębiorstwa lub gospodarstwa według stanu w chwili nabycia, a według cen w chwili zaspokojenia wierzyciela. Odpowiedzialności tej nie można bez zgody wierzyciela wyłączyć ani ograniczyć. Wniesienie przedsiębiorstwa jako aportu do spółki osobowej uznawane jest za zbycie. Por. J. Mojak [w:] Kodeks cywilny. Tom I. Komentarz do art. 1-449 (10), K. Pietrzykowski (red.), Warszawa 2011, s.288 i nast. A. Sobiech, Opodatkowanie spółek osobowych Warszawa 2016, Sobiech A. Sobiech M. Prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki komandytowej oraz spółki jawnej BISP Doradztwo Podatkowe 5/2021

[17] Sobiech A. Sobiech M. Prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki komandytowej oraz spółki jawnej BISP Doradztwo Podatkowe 5/2021

 

 

 

Wróć do spisu treści serwisu