Wydatki poniesione na przebudowę obcych środków trwałych zalicza się do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego.
Wartość początkową środka trwałego – w razie jego wytworzenia we własnym zakresie – zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – ustala się według kosztu wytworzenia. Na mocy art. 16g ust. 4 tej ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Jak wynika z przepisu art. 16g ust. 4 ustawy, do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem – od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka do używania. W związku z tym, że koszty wybudowania np. sieci przesyłowej są nierozerwalnie związane z zadaniem inwestycyjnym prowadzonym przez podatnika (są to wydatki, bez których wręcz nie byłoby możliwe zrealizowanie przedmiotowej inwestycji budowlanej), to powinny stanowić element wartości początkowej wytwarzanych przez tego podatnika środków trwałych.
W wyroku WSA w Warszawie z dnia 12 listopada 2007 r. (III SA/Wa 1480/07) Sąd wskazał, że: „Jeżeli warunkiem wzniesienia budynku jest przebudowa sieci przesyłowych należących do innych podmiotów, to wydatki na taką przebudowę nie mogą być zaliczane do kosztów podatkowych bezpośrednio. Zamiast tego należy je dodać do wartości początkowej budynku, która stanowi podstawę amortyzacji. W ten sposób wspomniane powyżej wydatki będą odnoszone w ciężar kosztów uzyskania przychodów pośrednio – poprzez odpisy amortyzacyjne.”
Pogląd ten wyraził także NSA w wyroku z dnia 24 czerwca 2008 r. (II FSK 313/08): „W sprawie chodziło o kwalifikację prawną wydatków poniesionych przez stronę na przebudowę infrastruktury technicznej (energetycznej, wodociągowo-kanalizacyjnej i gazowej) należącej do innych podmiotów. Od przystosowania tej infrastruktury do potrzeb inwestycji prowadzonej przez stronę skarżącą zależało zrealizowanie obiektów służących jej działalności statutowej. Bezsporne było, że skarżąca przekazała nieodpłatnie przebudowaną infrastrukturę właścicielom sieci, zgodnie z wcześniejszą umową zobowiązującą ją do usunięcia kolizji w infrastrukturze na jej koszt.
W powołanym stanie faktycznym Sąd prawidłowo zaakceptował stanowisko organów podatkowych, że poniesione w związku z powyższą inwestycją koszty zmierzały do wytworzenia środka trwałego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b/ u.p.d.o.f. i powinny być uwzględnione na podstawie art. 16g ust. 4 u.p.d.o.f. w wartości początkowej środka trwałego, bowiem w świetle art. 16g ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. w razie wytworzenia środka trwałego we własnym zakresie za wartość początkową tego środka uważa się koszt wytworzenia.
(…)
Strona niezasadnie utożsamiała wartość wydatków poniesionych przez nią na przebudowę infrastruktury z efektami tych wydatków w postaci innej jakości środka trwałego w postaci sieci gazowych, wodociągach i kanalizacyjnych należących do innych podmiotów. Tymczasem organy i Sąd trafnie przyjęły, że podatniczka poniosła te wydatki w celu zrealizowania inwestycji własnej (budowy obiektu stanowiącego środek trwały), przyjmując – w ślad za danymi przedstawionymi we wniosku, że bez usunięcia kolizji w infrastrukturze inwestycja ta nie mogłaby być zakończona i wykorzystywana zgodnie z przeznaczeniem.
Wartość tych wydatków podlega zatem – w myśl art. 16g ust. 4 u.p.d.o.f. zaliczeniu do wartości wytworzonych przez podatnika środków trwałych.”
Andrzej Łukiańczuk
Doradca podatkowy nr 10266
andrzej.lukianczuk@isp-modzelewski.pl
tel. 22 517 30 60 wew. 129
