Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: ustawa z dnia 26 lipca 1991 r.), osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Polski podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że są zobowiązane do opodatkowania całości swoich dochodów, niezależnie od miejsca ich źródła. Jednakże art. 21 ust. 1 pkt 58 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. przewiduje zwolnienie od podatku dochodowego dla świadczeń emerytalnych wypłacanych z pracowniczych programów emerytalnych, pod warunkiem że programy te spełniają określone wymagania prawne.
Polska i Szwajcaria są stronami Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie 2 września 1991 roku. Opodatkowanie emerytur oraz rent zostało uregulowane w przepisie do 18 ust. 1 Konwencji, który stanowi, że z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ust. 2 emerytury i inne podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Zgodnie art. 19 ust. 2 lit. a Konwencji, jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez jedno Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Przepis art. 19 ust. 2 lit. b Konwencji stanowi, że jednakże taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba ją otrzymująca jest obywatelem tego państwa i posiada w nim miejsce zamieszkania.
W dniu 10 lutego 2025 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację podatkową o sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.743.2024.2.NM, w której zajął stanowisko w zakresie opodatkowania świadczenia wypłacanego z pracowniczego programu emerytalnego otrzymywanego ze Szwajcarii. Wnioskodawca, polski rezydent podatkowy, pracował w Szwajcarii w latach 2007-2020, gdzie uczestniczył w pracowniczym programie emerytalnym oferowanym przez szwajcarską firmę X. Po powrocie do Polski w marcu 2024 roku, Wnioskodawca zaczął otrzymywać świadczenie emerytalne z tego programu w wysokości określonej w CHF. Zgodnie z prawem szwajcarskim, świadczenie to nie podlega opodatkowaniu w Szwajcarii. Wnioskodawca zwrócił się do polskich władz podatkowych z pytaniem, czy w stosunku do świadczenia Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 58 w zw. z ust. 33 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.
Wnioskodawca argumentował, że świadczenie emerytalne spełnia warunki pracowniczego programu emerytalnego zgodnie z prawem szwajcarskim i polskim, a zatem powinno być zwolnione od podatku dochodowego w Polsce. „Dokonując analizy stanu faktycznego oraz stanu prawnego, należy podkreślić, że w ocenie Wnioskodawcy: · świadczenie wypłacane Wnioskodawcy spełnia cechy pracowniczego programu emerytalnego; · Wnioskodawca spełnił ustawowe oraz wskazane w Regulaminie przesłanki możliwości wykorzystania środków o pracowniczych programach emerytalnych; · wypłata następuje zgodnie z przepisem art. 21 ust. 33 u.p.d.o.f. – tj. z kraju wskazanego w przedmiotowej regulacji – Konfederacji Szwajcarskiej; · wypłata następuje na podstawie przepisów szwajcarskich o BVG oraz · Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.” Zdaniem Wnioskodawcy świadczenie emerytalne wypłacane w ramach pracowniczego programu emerytalnego na podstawie prawa szwajcarskiego będzie zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.
Gabriela Korycińska
aplikant adwokacki
gabriela.korycinska@isp-modzelewski.pl
22 517 30 60 (wew. 277)