Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Z kolei ust. 2a powyższego przepisu stanowi, że wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:
- 250 zł miesięcznie – dla samochodów:
- o mocy silnika do 60 kW,
- stanowiących pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2024 r. poz. 1289, 1853 i 1881) lub pojazd napędzany wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy;
- 400 zł miesięcznie – dla samochodów innych niż wymienione w pkt 1.
Z ust. 2b tego przepisu wynika ponadto, że w przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a. Z kolei ust. 2c stanowi, że jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.
Przywołany powyżej art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. odnosi się do sytuacji, w której pracownik wykorzystuje samochód służbowy na potrzeby prywatne, a w konsekwencji uzyskuje przychód podatkowy ze stosunku pracy w konkretnej kwocie (250 zł lub 400 zł). Podkreślić należy, że wskazana powyżej wartość przychodu występuje wówczas, gdy pracownik wykorzystuje samochód służbowy na potrzeby prywatne przez cały miesiąc (kalendarzowy).
Omawiany przepis dotyczy jednak nieodpłatnego świadczenia. Jeżeli świadczenie ma charakter odpłatny to wówczas przepis ten nie znajduje zastosowania, a po stronie pracownika nie powstaje przychód. Nie istnieje wówczas obowiązek stosowania art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.
Karolina Karaś
tel. 32 259 71 50
