Koszty uzyskania przychodów i ulgi w klasycznym CIT a koszty w estońskim CIT – wydatki na samochód

Podatnicy w klasycznym CIT rozpoznają koszty podatkowe, jeśli są one:

a) związane z osiągnięciem przychodu lub zachowaniem czy zabezpieczeniem źródła przychodów,

b) nie są one wskazane w katalogu negatywnym.

W klasycznym podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) zatem wiele razy może się zdarzać, że dany wydatek, mimo iż związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie jest kosztem uzyskania przychodu, a zatem nie obniża podstawy opodatkowania. Jednocześnie podatnicy w klasycznym CIT mają możliwość skorzystania z wielu ulg, np. z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, sponsoringową, na złe długi czy z ulgi na robotyzację. Z kolei w przypadku podatników, którzy wybiorą opodatkowanie estońskim CIT, nie ma mowy o kosztach podatkowych, a jedynie o bilansowych, zatem tzw. NKUP nie interesują podatników na estońskim CIT. Podatnicy estońscy nie skorzystają także z ulg na działalność badawczo-rozwojową, ulgę sponsoringową, na złe długi czy robotyzację.

W klasycznym CIT koszty związane z amortyzacją samochodu są ograniczone do jego wartości. Z kolei wydatki eksploatacyjne są kosztami podatkowymi tylko do 75% ich wysokości. W estońskim CIT z kolei mamy rozpoznanie tzw. ukrytych zysków, jeśli samochód jest użytkowany (również w celach prywatnych) przez np. wspólnika spółki lub wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub jeśli samochód jest użytkowany (również w celach prywatnych) przez pracownika spółki. Jeśli jednak samochód jest użytkowany na cele wyłącznie firmowe, spółka nie opodatkuje wydatków na takie samochody.

Wróć do spisu treści serwisu