Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 8 maja 2025 r., sygn. C-405/24 niesie istotne konsekwencje dla interpretacji przepisów o zwolnieniu w podatku od towarów i usług przy imporcie niehandlowych przesyłek z państw trzecich. Trybunał orzekł, że państwo członkowskie nie może uzależniać zastosowania zwolnienia od faktu, czy odbiorca przesyłki ma miejsce zamieszkania na jego terytorium.
Spór toczył się na tle interpretacji art. 143 ust. 1 lit. b) dyrektywy VAT (2006/112/WE), w związku z art. 1 dyrektywy 2006/79/WE. Spółka L. s.c., zajmująca się usługami wysyłki i odprawy celnej, wystąpiła do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o potwierdzenie, że przywóz do Polski małych, niehandlowych przesyłek między osobami fizycznymi, nawet jeśli odbiorca przebywa w innym państwie członkowskim niż Polska, może korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług. Dyrektor KIS odmówił zwolnienia, argumentując, że zgodnie z art. 52 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zwolnienie przysługuje tylko wtedy, gdy odbiorca przesyłki znajduje się w Polsce. Spółka zakwestionowała tę interpretację i sprawa trafiła ostatecznie do NSA, który zwrócił się do TSUE z pytaniem prejudycjalnym.
Trybunał nie miał wątpliwości: przepis krajowy, który ogranicza zwolnienie z podatku od towarów i usług jedynie do przesyłek przeznaczonych dla odbiorców na terytorium danego państwa członkowskiego (tu: Polski), jest niezgodny z przepisami unijnymi. Zgodnie z art. 143 ust. 1 lit. b) dyrektywy VAT oraz dyrektywą 2006/79/WE, przywóz z państw trzecich małych partii towarów o charakterze niehandlowym tj. spełniających określone warunki, takie jak nieodpłatność, charakter okazjonalny, wartość nieprzekraczająca 45 euro, powinien korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług niezależnie od tego, w którym państwie członkowskim UE przebywa odbiorca przesyłki.
TSUE wskazał również, że podstawowym celem tych przepisów jest uproszczenie i ujednolicenie obrotu niehandlowymi przesyłkami w całej Unii. Wprowadzanie dodatkowych warunków przez państwa członkowskie, takich jak wymóg rezydencji odbiorcy na ich terytorium, prowadziłoby do rozbieżności w stosowaniu prawa unijnego oraz ryzyka naruszenia zasady swobodnego przepływu towarów.
W efekcie polska będzie musiała dostosować swoje przepisy krajowe jak art. 52 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., który uzależnia zwolnienie od miejsca przebywania odbiorcy w Polsce, powinien zostać znowelizowany lub interpretowany w duchu zgodności z prawem unijnym. Organy podatkowe będą musiały zmienić praktykę interpretacyjną i stosowania prawa, gdyż dotychczasowa praktyka odmowy zwolnienia w przypadku przesyłek do odbiorców przebywających poza terytorium RP stanie się bezpodstawna.
Sprawa otwiera drogę do wznowienia zakończonych już postępowań tj. podmioty, którym odmówiono zwolnienia z podatku od towarów i usług w analogicznych okolicznościach, mogą rozważyć wznowienie postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej (wydanie wyroku TSUE mającego wpływ na sprawę).
