Jak zakwalifikować sieci światłowodowe na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych?

Sieci telekomunikacyjne podziemne i naziemne (również światłowodowe) klasyfikuje się według KŚT w grupie 2 rodzaj 211 „Rurociągi sieci rozdzielczej oraz linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne, rozdzielcze”.

Zasady tworzenia obiektów inwentarzowych w przypadku sieciowych środków trwałych zawiera Krajowy Standard Rachunkowości nr 11 „Środki trwałe” (KSR nr 11) w pkt 5.11-5.21. Według standardu szczególną odmianą zbiorczego obiektu inwentarzowego, zespolonego funkcjonalnie, są sieciowe środki trwałe, w tym obiekty budowlane liniowe w rozumieniu Prawa budowlanego. Na potrzeby standardu przez sieciowy środek trwały rozumie się zespół środków trwałych połączonych ze sobą w celu realizowania zadań przesyłowych, dystrybucyjnych lub transportowych. Sieć służy zwykle do przesyłu lub dystrybucji mediów (np. wody, energii elektrycznej, energii cieplnej, gazu, ścieków, powietrza, paliw płynnych), przesyłu sygnałów i informacji (np. sieci komputerowe, telekomunikacyjne, telewizyjne) lub celom komunikacyjnym (sieci drogowe, szynowe). W przypadku sieciowych środków trwałych uznaje się, że obiektem inwentarzowym może być każde urządzenie, które pełni indywidualną funkcję w sieci, nawet gdyby pełnienie tej funkcji nie było możliwe bez podłączenia danego środka trwałego do innych urządzeń sieciowych. Urządzenia sieciowe posiadają swój numer seryjny, tabliczkę znamionową, certyfikat CE itp.

Należy zaznaczyć, iż nie zalicza się do sieciowych środków trwałych instalacji tworzących obiekt inwentarzowy wspólnie z obiektem nie sieciowym. Przykładowo instalacje: wodna, kanalizacyjna, elektryczna, sanitarna, przeciwpożarowa trwale połączone z budynkiem (wraz z przyłączem lub za przyłączem) tworzą z budynkiem jeden środek trwały. Nie są one traktowane jak środki trwałe sieciowe, ponieważ budynek nie jest środkiem trwałym sieciowym.

W KŚT w grupie 2 (211) „rurociągi sieci rozdzielczej oraz linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne rozdzielcze” znajdują się m.in.: rozdzielcze linie elektroenergetyczne i telekomunikacyjne (nadziemne lub podziemne) i instalacje pomocnicze (stacje i podstacje transformatorowe, słupy telegraficzne itp.) oraz lokalne sieci telewizji kablowej i związane z nimi anteny zbiorcze, a także przewody sieci technologicznych wewnątrzzakładowych. W praktyce podatnicy otrzymują z GUS kwalifikację, zgodnie z którą sieci telekomunikacyjne podziemne i naziemne (również światłowodowe) klasyfikuje się według KŚT w grupie 2 rodzaj 211 „Rurociągi sieci rozdzielczej oraz linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne, rozdzielcze”. Elementy pasywne w postaci sieci kabli światłowodowych (ułożonych bądź to we własnych rurach osłonowych, bądź w dzierżawionej kanalizacji teletechnicznej), są kolejnym samoistnym środkiem trwałym służącym do przesyłania tak sygnału radiowego, jak i telewizyjnego. Sieć tę należałoby sklasyfikować jako rodzaj 211 i zgodnie z pozycją 2 Załącznika Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz amortyzować stawką 4,5%. Jednocześnie instalacje wykonane z kabla teleinformatycznego zamontowanego na ścianach (w korytkach) wewnątrz każdego z budynków wraz z elementami zabezpieczającymi dostęp osób niepowołanych oraz zapewniających estetyczny wygląd instalacji, stanowią wyposażenie danego budynku i nie mogą stanowić oddzielnego obiektu inwentarzowego.

Kwalifikacji środka trwałego do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych dokonuje sam podatnik na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), będącego rozporządzeniem wykonawczym do ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej. Rozporządzenie to określa także w szczegółowy sposób, co mieści się w określonym grupowaniu KŚT oraz co należy uznać za części składowe poszczególnych środków trwałych. Zatem także to przepisy tego rozporządzenia decydują o tym, czy dany składnik majątku stanowi odrębnych środek trwały w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy też jako część składowa obcego środka trwałego, stanowi inwestycję w obcym środku trwałym.

Sieci telekomunikacyjne podziemne i naziemne (również światłowodowe) klasyfikuje się według KŚT w grupie 2 rodzaj 211 „Rurociągi sieci rozdzielczej oraz linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne, rozdzielcze”. Elementy pasywne w postaci sieci kabli światłowodowych (ułożonych bądź to we własnych rurach osłonowych, bądź w dzierżawionej kanalizacji teletechnicznej), są kolejnym samoistnym środkiem trwałym służącym do przesyłania tak sygnału radiowego, jak i telewizyjnego. Sieć tę należałoby sklasyfikować jako rodzaj 211 i zgodnie z pozycją 2 Załącznika Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz amortyzować stawką 4,5%. W szczególności dotyczy to przypadków, w których ta sieć współpracuje z kilkoma urządzeniami – serwerami. W tym przypadku przywołany powyżej pogląd dotyczący drukarki współpracującej z kilkoma komputerami może być argumentem za kwalifikacją sieci światłowodowych jako odrębnych środków trwałych.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu