Wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę wypłacane żonie jako koszty uzyskania przychodu

W dniu 21 czerwca 2021 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną o sygn. 0112-KDIL2-2.4011.320.2021.2.IM dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG jako osoba fizyczna. Działalność Wnioskodawcy polega na dostarczaniu żywności dla odbiorców zewnętrznych, między innymi lodów. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku VAT, założył podatkową księgę przychodów i rozchodów, wybrał opodatkowanie dochodów podatkiem liniowym. Wnioskodawca zatrudnia pracowników. Wnioskodawca zawarł związek małżeński ze swoją pracownicą, którą zatrudnia na podstawie umowy o pracę, na czas nieokreślony na stanowisku pracy szef produkcji – lodziarz. Wnioskodawca nie rozwiązał umowy o pracę ze swoją żoną.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zwrócił się z pytaniem, czy wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę wypłacane żonie będzie stanowiło koszty uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej oraz czy opłacane składki na ubezpieczenie społeczne, FP oraz FGŚP będą stanowiły koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę, wypłacane żonie Wnioskodawcy będzie stanowiło koszt uzyskania przychodu, również kosztem uzyskania przychodów będą opłacone składki na ubezpieczenie społeczne, FP, FGŚP. Stanowi o tym art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższych stanowiskiem zgodził się DKIS i wskazał, że zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki; kosztem uzyskania przychodów jest jednak wynagrodzenie małżonka podatnika i małoletnich dzieci podatnika, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki, należne z tytułów określonych w art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, 8 i 9 lub z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich, z zastrzeżeniem pkt 55 i art. 22 ust. 6ba. Powyższy przepis wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wartość własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci. Przy czym – użyty w nim termin „wartość pracy” należy rozumieć jako wartość wszelkiego rodzaju pracy, niezależnie od tego, czy praca jest świadczona na podstawie umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej (umowy zlecenia, umowy o dzieło), czy też bez podstawy prawnej (bezumownie). Pojęcie to należy jednak traktować ściśle, co oznacza, że trzeba tu rozdzielać – dla celów nie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów – składniki wynagrodzenia za świadczoną pracę od dodatkowych świadczeń ze strony pracodawcy – takich, które nie mają wpływu na wartość pracy własnej (czyli są przez pracodawcę ponoszone niezależnie od tego, jaki jest wkład pracy pracownika, np. ekwiwalent za narzędzia, świadczenia BHP). Nie ma tu znaczenia, czy między małżonkami istnieje wspólność, czy odrębność majątkowa.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 55 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania stażu uczniowskiego, o którym mowa w art. 121a ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6ba.

Z wnioskowania a contrario powyższego przepisu wynika, że z mocy prawa – co do zasady – kosztem uzyskania przychodów są wypłacone, dokonane lub postawione do dyspozycji wypłaty, świadczenia oraz inne należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dotyczy to zatem m.in. wynagrodzeń za pracę.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na dostarczaniu żywności dla odbiorców zewnętrznych, między innymi lodów. Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umowy o pracę, na czas nieokreślony swoją żoną.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, DKIS stwierdził, że w sytuacji gdy Wnioskodawca w ramach prowadzonej własnej działalności gospodarczej zatrudnia, na umowę o pracę, swoją żonę, to wypłacone jej wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę może stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, osiągniętych z działalności gospodarczej.

Kosztem uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy będzie również opłacanie składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i wypadkowe, składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu