Jedną z przesłanek odpowiedzialności ex delicto, opisanej w art. 415 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny, zwany dalej ,,k.c.’’ jest wyrządzenie szkody. Pojęcie to nie zostało w k.c. zdefiniowane. Nieidentyczne, choć zbieżne co do treści, definicje dostarcza jednak doktryna: „[…]nauka prawa wykształciła definicję szkody szerszą od przyjętej w języku potocznym. Pojęcie deliktu rozumiane jest jako działanie o charakterze zawinionym, gdy tymczasem przepisy art. 415 i następne k.c. przewidują odpowiedzialność za czyny niedozwolone, a zatem także za szkodę wyrządzoną bez winy człowieka. Czyn niedozwolony stanowi zatem pewien fakt lub zespół faktów rodzący odpowiedzialność za szkodę, jeśli da się stwierdzić, iż szkoda jest jego zwykłym następstwem, a zatem jeśli między czynem tym a szkodą występuje adekwatny związek przyczynowy. Rozmiar szkody winien być ustalany w oparciu o tożsame zasady, to znaczy, należy wziąć pod uwagę wszelkie następstwa zdarzenia szkodzącego dla majątku poszkodowanego, o ile pozostają w normalnym powiązaniu z tym zdarzeniem. Z kolei dla zaistnienia normalnego związku przyczynowego wystarcza, że obiektywnie dane następstwa są normalne, typowe i możliwe do przewidzenia.
Przez szkodę należy mianowicie rozumieć uszczerbek w dobrach prawnie chronionych poniesiony wbrew woli poszkodowanego”. Czy też: „Szkoda to uszczerbek poniesiony wbrew woli poszkodowanego (pokrzywdzonego) w jego prawnie chronionych dobrach lub interesach.” Związek między rozmiarami odpowiedzialności odszkodowawczej a wywołanej szkody wyznacza art. 361 §1 i 2 k.c., zgodnie z którymi:
§ 1. Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.
§ 2. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
Malwina Sik
Konsultant prawny
malwina.sik@isp-modzelewski.pl
tel. 22 517 30 93
