Fundacja jako płatnik podatku od towarów i usług z tytułu importu usług

Pojęcie importu usług zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.[1] jako świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e ustawy z dnia 11 marca 2004 r., podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy z dnia z dnia 11 marca 2004 r.,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b z dnia 11 marca 2004 r. – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 z dnia 11 marca 2004 r., zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4 z dnia 11 marca 2004 r.,
   • w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15 z dnia 11 marca 2004 r. , posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 z dnia 11 marca 2004 r., posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4 z dnia 11 marca 2004 r.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usługi art. 28 a ustawy z dnia 11 marca 2004 roku przewiduje szczególną definicję podatnika. I tak należy zauważyć, że stosownie do art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1[2], uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższy przepis wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy z dnia 11 marca 2004 r., która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Przy czym, ustawodawca wskazując na działalność gospodarczą odnosi się do jej definicji ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Za podatników, w świetle art. 28a pkt 1 ustawy dnia 11 marca 2004 r., uznawane są również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich. Natomiast przepis art. 28a pkt 2 ustawy dnia 11 marca 2004 r. uszczegóławia normę zawartą w pkt 1 lit. a, przez wskazanie, że pojęcie podatnika, na potrzeby ustalania miejsca świadczenia usług, obejmuje również sytuację, gdy podatnik nabywa usługi dla czynności niepodlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r..

Przechodząc na grunt polskiej ustawy z dnia 11 marca 2004 r., należy zaznaczyć, że przepis art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. wprowadza odrębną definicję podatnika, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Należy podkreślić, że działalność gospodarcza, w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r., nie musi być – co do zasady – prowadzona w celu uzyskania zysku. W ramach działalności gospodarczej podatnik podatku od towarów i usług może dążyć do osiągnięcia celów inne niż zarobkowe. Tym samym, organy podatkowe uznają, że podatnikami podatku od towarów i usług mogą być również podmioty typu „non profit” takie jak fundacje[3], realizujące np. zadania charytatywne, czy użyteczności społecznej, przy czym, opodatkowaniu mogą podlegać, co do zasady, takie czynności podatników, działających w charakterze, które są realizowane pod tytułem odpłatnym. [4]

W świetle powyższych uwag należy stwierdzić, że w przypadku gdy fundacja świadczy usługi w sferze zadań publicznych, a tym samym może być uznana przez organy podatkowe za usługodawcą, który mieści się w katalogu podmiotów określonych w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku. Ponadto, jak wynika z art. 28a pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 roku, podatnikami są podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat tej działalności, co oznacza, że brak charakteru zarobkowego czynności wykonywanych przez fundacje nie może, zdaniem organów podatkowych, stanowić przesłanki wyłączającej ten podmiot z definicji podatnika określonej w powyższym przepisie.[5] Tym samym, w świetle stanowiska organów podatkowych, fundacja wykonując samodzielnie działalność, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. i świadcząc wyłącznie czynności nieodpłatne, a więc niepodlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., wpisuje się w zakres normy z art. 28a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. i w świetle tego przepisu jest podatnikiem w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jej rzecz usług.

W celu określenia, czy nabycie usług podlega opodatkowania, należy ustalić miejsce ich świadczenia. Ogólna reguła dotyczącą miejsca świadczenia usług określona została w art. 28b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. I tak, na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n z dnia 11 marca 2004 r. Stosownie do ust. 2 ww. przepisu, w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku niektórych usług, ustawodawca odrębnie określił miejsce ich świadczenia. I tak przykładowo wśród zastrzeżeń zawartych w art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku wymieniony został m.in. art. 28g ust 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku. Przepis ten stanowi, że miejscem świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach, świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, jest miejsce, w którym ta działalność faktycznie jest wykonywana.

Zatem, w przypadku usług wymienionych w art. 28b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. z uwzględnieniem zawartych w tym przepisie wyjątków – podmiotem zobowiązanym do ich rozliczenia jest usługobiorca. Przepis odnosi się wyłącznie do sytuacji, kiedy usługi świadczone są na rzecz podmiotów będących podatnikami. Natomiast zgodnie z art. 28c ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n ustawy z dnia 11 marca 2004 r..

Pomimo faktu, że fundacja nie prowadzi działalności gospodarczej i wykonuje czynności nieodpłatnie, w świetle wyżej przywołanego stanowiska organów podatkowych, jest usługodawcą i zalicza się do podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r, do którego odnosi się przepis art. 28a pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Jak wskazał bowiem ustawodawca w art. 28a pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r, podatnikami są podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat tej działalności, co oznacza, że brak charakteru zarobkowego wykonywanych przez fundację czynności nie może stanowić okoliczności, zdaniem organu podatkowego, wyłączającej ten podmiot z definicji podatnika, określonej w powyższym przepisie. Należy zatem wskazać, że fundacje pomimo faktu, że prowadzą działalność niezarobkową spełniają, w świetle stanowiska organów podatkowych, przesłanki wynikające z art. 28a pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. i są w związku z tym są podatnikami w rozumieniu tego przepisu. Oznacza to, że miejsce świadczenia usług nabywanych przez fundację należy ustalić na podstawie zasady ogólnej, wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r..

Tym samym, miejscem świadczenia usługi jest, co do zasady, zgodnie z ww. przepisem – terytorium kraju, gdzie znajduje się siedziba fundacji. I tak należy zauważyć, że stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że w świetle stanowiska organów podatkowych, fundacja świadcząca usługi nieodpłatnie jest co do zasada zobowiązana jako podatnik do rozpoznania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu importu usług usług, do których stosuje się art. 28b) ustawy z dnia 11 marca 2014 r..

Zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności. Na mocy art. 97 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy nabywają usługi, do których stosuje się art. 28b, jeżeli usługi te stanowiłyby u nich import usług. Wobec powyższego, fundacja z tytułu nabycia usług, do których stosuje się art. 28b ustawy z dnia 11 marca 2004 r., stanowiących dla niej import usług, w przypadku uznania za podatnika w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 lit b) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ma obowiązek zarejestrowania się jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r w związku z art. 97 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r..

Konsekwencja uznania, ze fundacja nie prowadzącą działalności gospodarczej oraz niezarejestrowana jako czynny podatnik VAT oraz VAT-UE jest podatnikiem z tytułu importu usług jest obowiązek składania deklaracji. I tak należy zauważyć, że na mocy art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., podatnicy, o których mowa w art. 15 z dnia 11 marca 2004 r., są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130 c i art. 133 z dnia 11 marca 2004 r. W myśl art. 99 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w przypadku gdy podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5 i 8 z dnia 11 marca 2004 r. nie mają obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub w ust. 8 z dnia 11 marca 2004 r. deklarację podatkową składa się w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy. Minister właściwy do spraw finansów publicznych – na podstawie art. 99 ust. 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r – określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3 i 8-9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku. Powyższa delegacja zrealizowana została poprzez wydanie rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług[6]. Zgodnie z § 1 pkt 3 ww. rozporządzenia, określa się wzór deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT 9M), o której mowa w art. 99 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., wraz z objaśnieniami, stanowiącym załącznik nr 5 do rozporządzenia.

Wobec powyższego fundacja może być uznana za zobowiązaną do składania deklaracji podatkowej VAT 9M w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu nabycia danej usługi, w której wykazuje import tych usług. W myśl art. 103 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r, w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 9 i 10 z dnia 11 marca 2004 r, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

W tym miejscu należy wskazać, ze można przyjąć inną wykładnię niż organy podatkowe przyjęły we wyżej przytoczonych interpretacjach. W świetle tej wykładni dopóki fundacja zajmuje się wyłącznie działalnością statutową nieodpłatną, nie może być uznana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Jeśli zatem działalność Polskiej Fundacji Narodowej nie stanowi działalności gospodarczej, to tym bardziej nie można uznać, iż prowadzi ona działalność gospodarczą odpowiadającą działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Nie może więc być uznana za podatnika w rozumieniu 17 ust. 1 pkt 4b) w związku z art. 28a pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. W przedstawionym stanie faktycznym warunek zawarty w art. 28a pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. nie jest spełniony, gdyż fundacja nie jest zidentyfikowana dla celów podatku od towarów i usług w Polsce ani podatku od wartości dodanej. Skutkiem tego nie jest podatnikiem w rozumieniu. 17 ust. 1 pkt 4b) w związku z art. 28a pkt 1 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r..

Podobny sposób wykładni zaprezentował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 25 stycznia 2017 r.[7]. Sąd co prawda oddalił skargę na interpretację Ministra Finansów z dnia 28 sierpnia 2015 r.[8], ale w uzasadnieniu w/w wyroku Sąd wskazał, że fundacja-wnioskodawca w opisie stanu faktycznego nie oświadczyła, że zachodzi w jej przypadku wyjątek, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2014 r[9]., to w związku z tym organ interpretacyjny był zobligowany do przyjęcia, że taki wyjątek w rozpatrywanej sprawie nie występuje, oraz do dokonania wykładni przepisów prawa materialnego bez uwzględnienia istnienia tego wyjątku u fundacji-wnioskodawcy. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zauważył, że we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wskazano, że fundacja nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, nie jest również zarejestrowana jako podatnik VAT- UE. Stwierdzenia te nie są tożsame ze stwierdzeniem o braku obowiązku rejestracji jako podatnika podatku od towarów i usług lub jako podatnik VAT- UE. Wywody na temat braku obowiązku fundacji zarejestrowania się zostały natomiast zawarte w części wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zawierającej stanowisko fundacji. Organ interpretacyjny, zdaniem Sądu, był zatem uprawniony do zajęcia stanowiska w kwestii istnienia lub nieistnienia powyższych obowiązków rejestracyjnych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że powyższe ustalenia mają istotne znaczenie dla wykładni przepisów prawa materialnego, których dotyczy zaskarżona interpretacja. Skoro bowiem nie zachodzi sytuacja, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., to należy przyjąć, że dochodzi do WNT i powstaje obowiązek rejestracji na podstawie art. 97 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. W konsekwencji Sąd uznał, ze fundacja, jako osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004r, ale obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., jest podatnikiem nabywającym usługi w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Z uzasadnienia wyroku można wnioskować a contrario, że gdyby fundacja oświadczyła, że zachodzi w jej przypadku wyjątek, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2014r. to nie byłaby uznana za podatnika z tytułu importu usług w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r.[10].

Reasumując, organy podatkowe zajmują w swych interpretacjach stanowisko, że fundacje pomimo, że prowadzą działalność wyłącznie nieodpłatnie, a więc niepodlegającej opodatkowaniu na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r., wpisują się w zakres hipotezy normy z art. 17 ust. 1 pkt 4b) w związku z art. 28a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. i w świetle tego przepisu są podatnikami w odniesieniu do wszystkich świadczonych na ich rzecz usług, do których stosuje się art. 28 b) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. W tym miejscu należy wskazać, że można przyjąć inną wykładnię niż organy podatkowe. W świetle tej wykładni dopóki fundacja zajmuje się wyłącznie działalnością statutową nieodpłatną, nie może być uznana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Jeśli zatem działalność fundacji nie stanowi działalności gospodarczej, to tym bardziej nie można uznać, że prowadzi ona działalność gospodarczą odpowiadającą działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r w związku z art. 17 ust.1 pkt 4b) oraz art. 28a), art. 28b) ustawy z dnia 11 marca 2004 r., a więc w takiej sytuacji nie jest podatnikiem z tytułu importu usług.

 

[1] T.j Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm, zwana dalej ustawa z dnia 11 marca 2004 r.

[2] Art. 5 ust. 1ustawy z dnia 11 marca 2004 roku stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, 2)eksport towarów, 3)import towarów na terytorium kraju, 4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, 4)wewnątrzwspólnotową dostawa towarów.

[3] Należy wskazać, że działalność fundacji uregulowana jest przepisami ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz.U. z 2016 r. Nr 40, poz. 203, ze. zm.). Stosownie do art.1 tej ustawy, fundacja może być ustanowiona dla realizacji zgodnych z podstawowymi interesami Rzeczypospolitej Polskiej celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, w szczególności takich jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami. W myśl art. 4 ww. ustawy, fundacja działa na podstawie przepisów tej ustawy i statutu. Fundator ustala statut fundacji, określający jej nazwę, siedzibę i majątek, cele, zasady, formy i zakres działalności fundacji, skład i organizację zarządu, sposób powoływania oraz obowiązki i uprawnienia tego organu i jego członków. Statut może zawierać również inne postanowienia, w szczególności dotyczące prowadzenia przez fundację działalności gospodarczej, dopuszczalności i warunków jej połączenia z inną fundacją, zmiany celu lub statutu, a także przewidywać tworzenie obok zarządu innych organów fundacji (art. 5 ust. 1 ww. ustawy).

[4]Wyrok WSA w Łodzi z dnia 7 sierpnia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 721/12, niezaskarżony do NSA

[5]Tak uznał Minister Finansów w interpretacjach indywidualnych z dnia 15 lutego 2012 r. IPTPP2/443-823/11-2/JS oraz z dnia 28 sierpnia 2015 r. Nr IPPP3/4512-466/15-2/KT.

[6]Dz. U. z 2016 , poz. 2273.

[7] sygn. akt III SA/Wa 3545/15

[8] Nr IPPP3/4512-466/15-2/KT

[9] art. 10 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stanowi, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów nie występuje w przypadku, gdy dotyczy towarów innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 2 nabywanych przez: a) rolników ryczałtowych dla prowadzonej przez nich działalności rolniczej, b) podatników, którzy wykonują jedynie czynności inne niż opodatkowane podatkiem i którym nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, c) podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, d) osoby prawne, które nie są podatnikami – jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego kwoty 50 000 zł;

[10] A. Sobiech, M. Sobiech Fundacja jako podatnik z tytułu importu usług na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, BISP nr 4/20018

 

 

Wróć do spisu treści serwisu