Towary handlowe w postaci nieruchomości, które przed sprzedażą mają zostać przebudowane ? ujęcie wydatków w PKPiR

     Czy nabywając nieruchomości, które mają służyć jako towar handlowy, jednak przed ich sprzedażą zostaną przez podatnika rozbudowane, przebudowane, etc. wydatek związany z ich zakupem należy wykazać w PKPiR w kolumnie „towary handlowe”?

     Kwestia ta została poruszona w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 marca 2021 r. (0115-KDIT3.4011.714.2020.3.JG), w której organ zajął następujące stanowisko: ?Jak stanowi § 3 pkt 1 lit. a ww. rozporządzenia, towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

     Z definicji towarów handlowych zawartej w cyt. wyżej przepisie, wynika że towary handlowe, nabywane są z zamiarem ich sprzedaży w stanie nieprzerobionym.

     Z opisu stanu faktycznego wynika, że przed sprzedażą zakupionych przez Wnioskodawcę lokali poniesie on wydatki na rozbudowę, nadbudowę i przebudowę (?)prace obejmą oba zakupione przez niego lokale. Wydatki na rozbudowę, nadbudowę i przebudowę obu lokali są wydatkami związanymi z uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę przychodami z działalności gospodarczej, bowiem istnieje związek przyczynowy, między poniesieniem tych wydatków, a przychodem jaki zostanie uzyskany ze sprzedaży tych lokali. Jednocześnie wydatki te nie zostały wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

     Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

     Zasady i sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. z 2019 r., poz. 2544).

     Ujęte w załączniku Nr 1 do rozporządzenia „Objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów” wskazują w jakich kolumnach należy wpisywać określone przychody i rozchody.

     Zgodnie z pkt 10 Objaśnień: kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

     Przy czym zgodnie z § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia ceną zakupu jest cena, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku – wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

     W myśl § 3 pkt 1 lit. a?d ww. rozporządzenia: towarami są towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że:

1. towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej,
2. materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania – puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi,
3. materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości,
4. wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane,
5. produkcją niezakończoną jest produkcja w toku oraz półwyroby (półfabrykaty), to jest niegotowe jeszcze produkty własnej produkcji, a także wykonywane roboty, usługi przed ich ukończeniem,

     Przy czym, zgodnie z § 3 pkt 4 cytowanego rozporządzenia: za koszt wytworzenia uważa się wszelkie koszty związane bezpośrednio i pośrednio z przerobem materiałów, z wykonywaniem usług lub pozyskaniem (wydobyciem) kopalin, z wyłączeniem kosztów sprzedaży wyrobów gotowych i usług;

     Mając na względzie powyższe przepisy i opisany we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów Wnioskodawca zobowiązany jest ująć wydatki poniesione na zakup obu lokali mieszkalnych przeznaczonych do sprzedaży, na które przed sprzedażą zostaną poniesione koszty usług związanych z wykonaniem prac budowlano-remontowych.

     Z treści wniosku wynika, że nabyte lokale mieszkalne nie stanowią towaru handlowego w rozumieniu § 3 pkt 1 lit. a ww. rozporządzenia, bowiem towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym. Natomiast Wnioskodawca nie sprzeda tych lokali w stanie nieprzerobionym, bowiem jak wskazano, na lokale te przed sprzedażą zostaną poniesione nakłady budowlano ? remontowych w celu uzyskania lepszej ceny sprzedaży?.

     W konsekwencji powyższego wywodu Organ uznał, że podatnik powinien zaewidencjonować wydatki na zakup lokali jako produkcję niezakończoną, a nie towary handlowe, gdyż nie zostaną przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu