Zwolnienie od podatku transakcji udzielania pożyczek

     W dniu 21 maja 2020 r. DKIS wydał interpretację indywidualną nr 0114-KDIP4-3.4012.184.2020.1.DM w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku transakcji udzielania pożyczek

     Zgodnie z treścią interpretacji Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, utworzoną według prawa polskiego. Spółka posiada siedzibę na terytorium Polski i jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów oraz jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Podstawowy przedmiot działalności Wnioskodawcy to działalność w zakresie nabywania, budowania/inwestowania, zarządzania i wynajmu nieruchomości komercyjnych, przeznaczonych do prowadzenia działalności handlowej i detalicznej. Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej skupiającej się na handlu detalicznym.

     Zgodnie z wpisem do KRS, działalność Wnioskodawcy obejmuje oprócz działalności w segmencie nieruchomości, również pozostałą finansową działalność usługową, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych, pozostałe pośrednictwo pieniężne, działalność holdingów finansowych.

     Wnioskodawca udziela oraz planuje udzielać w przyszłości pożyczek spółce z o.o., jak również potencjalnie innym podmiotom. Wnioskodawca również był nabywcą obligacji emitowanych przez powyżej wymienione spółki.

     Wnioskodawca i Pożyczkobiorca są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

     Wnioskodawca zakłada kontynuację działalności finansowej w zakresie udzielania pożyczek w przyszłości. Pożyczki są i będą udzielane z nadwyżek własnych środków, znajdujących się w danym okresie w dyspozycji Wnioskodawcy. Nadwyżki te powstają w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę podstawową działalnością. Decyzja o udzieleniu pożyczki jest każdorazowo podyktowana chęcią zagospodarowania wolnych środków pieniężnych w sposób przynoszący zyski. Udzielanie pożyczek w każdym przypadku ma charakter odpłatny (pożyczki są oprocentowane na poziomie rynkowym). Z tytułu udzielanych pożyczek Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie w postaci odsetek, które zaliczane do przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

     Pożyczki są i będą udzielane na podstawie pisemnych umów, które zawierają postanowienia dotyczące wynagrodzenia (oprocentowania), sposobu jego wyliczenia, zabezpieczenia spłaty pożyczek, w tym również egzekwowania wynagrodzenia (odsetek) za świadczoną usługę oraz obowiązków sprawozdawczych pożyczkobiorców dotyczących ich sytuacji finansowej.

     Działalność finansowa (pożyczkowa) jest odpowiednio wydzielona w księgach rachunkowych, tj. możliwe jest ustalenie wyniku na tej działalności oraz odpowiednio zorganizowana przez odpowiednie przydzielenie pracownikom zadań w zakresie nadzoru i kontroli wywiązywania się przez pożyczkobiorców ze swoich zobowiązań wynikających z umów pożyczki.

     W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się z pytaniem, czy udzielenie przez niego pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. i jest jednocześnie czynnością zwolnioną z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.?

     W ocenie Wnioskodawcy udzielenie przez niego pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. i jest jednocześnie czynnością zwolnioną z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

     W opinii Wnioskodawcy, udzielanie przez podatnika podatku od towarów i usług pożyczek powinno być uznane za czynności podlegające opodatkowaniu tym podatkiem niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielania, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

     Na podstawie wyżej przedstawionych przepisów i argumentów Wnioskodawca uważa, że udzielanie przez nią pożyczek jest usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w szczególności ze względu na to, że:

• pomiędzy Wnioskodawcą a Pożyczkobiorcą istnieje związek prawny, w ramach którego występuje świadczenie wzajemne ? podmioty są stronami umów pożyczek,
• należne Wnioskodawcy wynagrodzenie w postaci odsetek stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługę polegającą na udzieleniu pożyczki,
• po stronie Wnioskodawcy występuje bezpośrednia i dedykowana Spółce korzyść w postaci wynagrodzenia (odsetek od udzielonej pożyczki),
• otrzymane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością polegającą na udzieleniu pożyczki,
• wartość świadczenia wzajemnego wyrażona jest w pieniądzu.

     Należy również przyjąć, że pożyczkobiorca zaciągający pożyczkę u Wnioskodawcy jest bezpośrednim beneficjentem świadczonej przez Wnioskodawcę usługi polegającej na udzieleniu pożyczki ? w jej wyniku otrzymuje bowiem kapitał w postaci środków pieniężnych, z których może swobodnie korzystać w okresie trwania umowy pożyczki. Jak była o tym mowa, za możliwość korzystania ze środków przekazywanych w ramach pożyczki pożyczkobiorca płaci Spółce odsetki. Świadczonej przez Wnioskodawcę usłudze odpowiada zatem świadczenie wzajemne pożyczkobiorcy, polegające na zapłacie na rzecz Spółki odsetek od otrzymanej w ramach umowy kwoty pieniężnej (pożyczki).

     Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

     Przy czym, na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

     Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. A mianowicie, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

     Podsumowując Wnioskodawca wskazał, że co do zasady, usługa udzielania oprocentowanej pożyczki stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Z uwagi jednak na to, że usługi udzielania pożyczek mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w cytowanym powyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 tej ustawy, korzystają one ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na terytorium kraju.

     Biorąc pod uwagę powyższe, DKIS uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu