OPODATKOWANIE AKCYZĄ WYROBÓW ENERGETYCZNYCH
1. Czy olej porafinacyjny klasyfikowany do kodu CN 2710 12 15 w chwili wprowadzenia do składu podatkowego stanowi paliwo silnikowe?
W obecnie obowiązującej ustawie o podatku akcyzowym (dalej określanej jako: „ustawa”) brak jest pełnej implementacji art. 2 ust. 4 lit. b) Dyrektywy energetycznej (2003/96/WE), zgodnie z którą dyrektywa nie ma zastosowania do wyrobów przeznaczonych do innych celów niż napędowe bądź opałowe. Tymczasem, co do zasady, wyroby energetyczne faktycznie przeznaczone do celów innych aniżeli napędowe lub opałowe winny korzystać ze zwolnienia lub pozostawać poza ramami ustawy.
Takie w szczególności przesłanki brał pod uwagę Organ interpretacyjny w interpretacji nr 0111-KDIB3-3.4013.174.2018.2 z dnia 26 września 2018 r. odpowiadając na pytanie Podatnika, dotyczące kwalifikacji oleju porafinacyjnego o kodzie CN 2710 12 15 jako paliwa silnikowego w chwili wprowadzenia do składu podatkowego. Podatnik zaznaczył, że wyrób ten będzie wykorzystywany m.in. w procesach produkcyjnych prowadzących do wytworzenia benzenu klasyfikowanego do kodu CN 2902 20 00 (sprzedawanego następnie firmom chemicznym, wykorzystującym go jako podstawowy surowiec do produkcji tworzyw sztucznych) oraz frakcji heksanowej klasyfikowanej do kodu CN 2710 12 25 (sprzedawanej jako surowiec do produkcji rozpuszczalników).
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zaznaczył, że ustawodawca definiując paliwa silnikowe jak i paliwa opałowe posłużył się trzema kryteriami, które mogą lecz nie muszą być spełnione kumulatywnie aby dany wyrób energetyczny był uznany za paliwo silnikowe albo opałowe. A mianowicie kryterium przeznaczenia danego wyrobu odnoszące się do jego obiektywnych cech fizycznych i chemicznych, których uwzględnienie określa optymalny sposób użycia tegoż wyrobu, co do zasady, określane przez producenta wyrobu. Dalej, kryterium sposobu użycia wyznaczone co do zasady przez podmiot wprowadzający dany wyrób do konsumpcji. Kryterium to może ale nie musi uwzględniać cechy fizyczne i chemiczne wyrobu. Wreszcie ostatnie kryterium bazujące na rzeczywistym sposobie użycia wyrobu energetycznego które może nie pokrywać się z przeznaczeniem i oferowaniem wyrobu. Kryterium to jest określane przez konsumenta wyrobu energetycznego.
Według organu, istnieje gradacja ważności wskazanych kryteriów wpływająca na sposób opodatkowania danego wyrobu energetycznego, zgodnie z którą najważniejsze jest kryterium użycia, potem oferowania, a na końcu przeznaczenia. Przykładowo jeżeli konsument użyje wyrób przeznaczony lub oferowany jako paliwo opałowe do celów napędowych to wyrób taki winien być opodatkowany stawką właściwą dla paliw silnikowych. Podobnie, gdy wyrób będzie oferowany na cele inne niż został przeznaczony, bowiem zgodnie z definicją zawartą w art. 86 ust. 2 ustawy za paliwo silnikowe uznaje się nie tylko wyroby energetyczne, które są przeznaczone do użycia do napędu silników spalinowych ale również wyroby na ten cel oferowane czy też używane.
Zatem nie samo użycie, czyli faktyczne wykorzystanie, danego wyrobu energetycznego jako paliwa do napędu klasyfikuje go jako paliwo silnikowe, ale również potencjalna możliwość użycia go (ze względu na właściwości wyrobu) do napędu klasyfikuje wyrób jako paliwo silnikowe. Przy czym, nie chodzi tu o czysto hipotetyczną możliwość wykorzystania wyrobu energetycznego jako paliwa lecz o takie wyroby, które w praktyce są wykorzystywane jako paliwo napędowe ewentualnie jako domieszki lub dodatki do tych paliw.
Organ podkreślił jednocześnie, że wśród paliw silnikowych są również wyroby energetyczne, które nie są przystosowane do napędu silników spalinowych, ponieważ nie spełniają określonych w odrębnych przepisach wymagań jakościowych. Wyroby te pomimo, są niekiedy oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych i tylko wówczas (tj. w przypadku oferowania ich na sprzedaż lub używania do napędu silników spalinowych) są paliwami silnikowymi W konsekwencji wyroby te nie są paliwami silnikowymi w przypadku, gdy są wykorzystane np. do produkcji innych wyrobów. Przykładem takiego wyrobu ? zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej – jest olej porafinacyjny o kodzie CN 27 10 12 15.
Uwzględniając powyższe ? Organ ostatecznie uznał, że w myśl obowiązujących przepisów wyrób klasyfikowany do kodu CN 2710 12 15, gdy nie jest używany do napędu silników spalinowych, nie stanowi paliwa silnikowego, a zatem w momencie importu i wprowadzenia do składu podatkowego nie jest paliwem silnikowym w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy.
dr Joanna Kiszka
Starszy konsultant podatkowy
joanna.kiszka@isp-modzelewski.pl
tel. (32) 259 71 50
